Τίτο: το ΚΚΕ μας εξαπάτησε! Είχε υποσχεθεί πως θα μας δώσει την Μακεδονία και τώρα την προσφέρει στους 
Βουλγάρους!
Δυο μέρες μετά το πέρας της 5ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (30-31 Ιανουαρίου 1949) και με την παρουσία του Ζαχαριάδη, συνήλθε στο Βίτσι η 2η Ολομέλεια του НОФ (Народно Ослободителен Фронт - Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), που είχε ιδρυθεί στα Σκόπια το 1945 και έγινε “συνιστώσα” του ΔΣΕ, κατόπιν συμφωνίας ΚΚΕ - Τίτο. Η πιο βασική "συνιστώσα", καθώς το 1949, οι 12.000 από τους 18.000 αντάρτες του ΔΣΕ, ήταν "Σλαβομακεδόνες". Εκεί, πάρθηκε απόφαση στην οποία αναφέρεται ότι στο συνέδριο του НОФ που επρόκειτο να γίνει τον Μάρτιο:
«Θα ανακηρυχθεί η ένωση του μακεδονικού λαού σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος».
Η απόφαση αυτή ισοδυναμούσε με προδοσία του ΚΚΕ στον Τίτο, καθώς η συμφωνία τους προέβλεπε να ενσωματωθεί η “Μακεδονία του Αιγαίου” στην “Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Η προδοσία προκάλεσε την οργή του Τίτο, που αρχικά εκφράστηκε με τηλεγράφημα του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας προς το ΚΚΕ, στο οποίο ζητούσε εξηγήσεις, με ύφος μεγάλου αφεντικού προς τον τελευταίο υπάλληλό του:
«Να μας εξηγήσετε ποια κίνητρα σας εξώθησαν για να θέσετε έτσι το ζήτημα και να μας ενημερώσετε για την περαιτέρω θέση σας ή με επιστολή ή ερχόμενοι εδώ».
Στις απαντήσεις και ανταπαντήσεις που ακολούθησαν, οι Γιουγκοσλάβοι υπενθύμισαν την συμφωνία που είχε υπογράψει στις 14 Οκτωβρίου 1946, ο Ιωαννίδης (ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ), με τον εκπρόσωπο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας Ι. Καραϊβάνωφ, για ένταξη του НОФ στον ΔΣΕ, με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Μακεδονίας:
«Σας υπενθυμίζουμε τη συμφωνία του 1946 που υπογράφηκε από τον σύντροφο Ιωαννίδη».
Αφού δεν βρέθηκε άκρη με την ανταλλαγή επιστολών και το ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις, δεν έστειλε αντιπροσωπεία του στην Γιουγκοσλαβία για απευθείας παροχή εξηγήσεων, ο Τίτο κατάλαβε το άσχημο παιχνίδι που του έπαιζε το ΚΚΕ και έπραξε αναλόγως.
Έτσι, στις 6 Μαρτίου, κατ’ εντολήν του Τίτο, το ηγετικό στέλεχος του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας Μοσέ Πιγιάντε, έγραψε ένα άρθρο στο επίσημο κομματικό όργανο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Στο άρθρο αυτό, κατηγόρησε ευθέως το ΚΚΕ και το ΚΚ Βουλγαρίας, ότι στόχευαν στην απόσπαση της ελληνικής και της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και την εν συνεχεία ένταξή τους στην “Μεγάλη Βουλγαρία”. Εν τέλει, στις 10 Ιουλίου 1949, ο Τίτο έκλεισε τα σύνορα με την Ελλάδα και διέκοψε κάθε είδους βοήθεια προς τον ΔΣΕ.
Ποιος ήταν ο λόγος της αθέτησης της συμφωνίας με τον Τίτο, από την πλευρά του ΚΚΕ; Τον Ιούνιο του 1948, επήλθε οριστική ρήξη μεταξύ Τίτο και Στάλιν, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα συντάχθηκαν φυσικά με την πλευρά του Στάλιν, αλλά το ΚΚΕ απέφυγε να πάρει δημόσια θέση κατά του Τίτο, γιατί ο ΔΣΕ εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την βοήθεια της Γιουγκοσλαβίας. Βέβαια, η φαινομενική ουδετερότητα του ΚΚΕ δεν μπορούσε να κρατήσει πολύ. Έτσι, με εντολή του Στάλιν, το ΚΚΕ στράφηκε προς την Βουλγαρία και μαζί έβαζαν “τρικλοποδιές” στον Τίτο.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είτε ήταν με τον Τίτο, είτε με τους Βουλγάρους, το ΚΚΕ τους έδινε την Μακεδονία - στους Βουλγάρους και την Θράκη. Οφείλουμε, λοιπόν, να του αναγνωρίσουμε την συνέπειά του στην προδοσία! Πηγές: 
«Εμφύλιος Πόλεμος - Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», σε επιμέλεια Β. Κόντη και Σ. Σφέτα.
«Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1939-1949», τόμος Β2, έκδοση του Τμήματος Ιστορίας του ΚΚΕ.
Η προδοσία προκάλεσε την οργή του Τίτο, που αρχικά εκφράστηκε με τηλεγράφημα του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας προς το ΚΚΕ, στο οποίο ζητούσε εξηγήσεις, με ύφος μεγάλου αφεντικού προς τον τελευταίο υπάλληλό του:
«Να μας εξηγήσετε ποια κίνητρα σας εξώθησαν για να θέσετε έτσι το ζήτημα και να μας ενημερώσετε για την περαιτέρω θέση σας ή με επιστολή ή ερχόμενοι εδώ».
Στις απαντήσεις και ανταπαντήσεις που ακολούθησαν, οι Γιουγκοσλάβοι υπενθύμισαν την συμφωνία που είχε υπογράψει στις 14 Οκτωβρίου 1946, ο Ιωαννίδης (ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ), με τον εκπρόσωπο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας Ι. Καραϊβάνωφ, για ένταξη του НОФ στον ΔΣΕ, με αντάλλαγμα την παραχώρηση της Μακεδονίας:
«Σας υπενθυμίζουμε τη συμφωνία του 1946 που υπογράφηκε από τον σύντροφο Ιωαννίδη».
Αφού δεν βρέθηκε άκρη με την ανταλλαγή επιστολών και το ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις, δεν έστειλε αντιπροσωπεία του στην Γιουγκοσλαβία για απευθείας παροχή εξηγήσεων, ο Τίτο κατάλαβε το άσχημο παιχνίδι που του έπαιζε το ΚΚΕ και έπραξε αναλόγως.
Έτσι, στις 6 Μαρτίου, κατ’ εντολήν του Τίτο, το ηγετικό στέλεχος του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας Μοσέ Πιγιάντε, έγραψε ένα άρθρο στο επίσημο κομματικό όργανο του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Στο άρθρο αυτό, κατηγόρησε ευθέως το ΚΚΕ και το ΚΚ Βουλγαρίας, ότι στόχευαν στην απόσπαση της ελληνικής και της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και την εν συνεχεία ένταξή τους στην “Μεγάλη Βουλγαρία”. Εν τέλει, στις 10 Ιουλίου 1949, ο Τίτο έκλεισε τα σύνορα με την Ελλάδα και διέκοψε κάθε είδους βοήθεια προς τον ΔΣΕ.
Ποιος ήταν ο λόγος της αθέτησης της συμφωνίας με τον Τίτο, από την πλευρά του ΚΚΕ; Τον Ιούνιο του 1948, επήλθε οριστική ρήξη μεταξύ Τίτο και Στάλιν, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Όλα τα κομμουνιστικά κόμματα συντάχθηκαν φυσικά με την πλευρά του Στάλιν, αλλά το ΚΚΕ απέφυγε να πάρει δημόσια θέση κατά του Τίτο, γιατί ο ΔΣΕ εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την βοήθεια της Γιουγκοσλαβίας. Βέβαια, η φαινομενική ουδετερότητα του ΚΚΕ δεν μπορούσε να κρατήσει πολύ. Έτσι, με εντολή του Στάλιν, το ΚΚΕ στράφηκε προς την Βουλγαρία και μαζί έβαζαν “τρικλοποδιές” στον Τίτο.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είτε ήταν με τον Τίτο, είτε με τους Βουλγάρους, το ΚΚΕ τους έδινε την Μακεδονία - στους Βουλγάρους και την Θράκη. Οφείλουμε, λοιπόν, να του αναγνωρίσουμε την συνέπειά του στην προδοσία! Πηγές: «Εμφύλιος Πόλεμος - Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», σε επιμέλεια Β. Κόντη και Σ. Σφέτα.
«Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1939-1949», τόμος Β2, έκδοση του Τμήματος Ιστορίας του ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου