ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949
Νάουσσα, Απρίλιος 1944
Έτσι το πρωϊνό της 1ης Απριλίου του 1944 ο Σωτήριος Σέρμπος, ξυλέμπορος, ενώ βγήκε από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως, στήν οποία ήταν επίτροπος, βρέθηκε μπροστά σε δύο αγνώστους νέους που τον σταμάτησαν λέγοντάς του ότι θά έπρεπε να τους ακολουθήση προκειμένου νά δώση ορισμένες πληροφορίες που είχε ανάγκη η οργάνωση.
- Παιδιά - τους είπε - δεν έχω καμμιά αντίρρηση αλλά αφήστε με να δώσω στόν Παπαθωμά τά κλειδιά τής εκκλησίας.
Οι νέοι δεν έφεραν καμμιά αντίρρηση αλλά αντιπρότειναν να τους παραδώση τά κλειδιά γιά να τα δώση ο ένας απ' αυτούς στόν ιερέα. Ο Σέρμπος συμμορφώθηκε μέ την προσταγή του οπλατζή καί αυτός κατευθύνθηκε στην εκκλησία πετώντας στην πόρτα της τα κλειδιά τοϋ Ναού.
Ο Σέρμπος παρεκάλεσε στη συνέχεια τούς συνοδούς του να τόν οδηγήσουν στό σπίτι του συνεταίρου του Λυσσίμαχου προκειμένου νά συζητήση μαζύ του γιά μιά επείγουσα εμπορική υπόθεση. Οι δύο νέοι όχι μόνον δεν δέχθηκαν τήν παράκλησή του, αλλά τόν πρόσταξαν να τούς ακολουθήση χωρίς πολλά λόγια. Βάζοντάς τον στή μέση καί με τό χέρι τους στήν τσέπη πού είχαν τά πιστόλια τους κατευθύνθηκαν πρός τήν Πουλιάνα. Στη συνέχεια πέρασαν από τό εργοστάσιο του Λαναρά καί κοντά στό μεσημέρι τόν οδήγησαν στίς πηγές του Αγίου Νικολάου.
Κανένας δεν βρέθηκε νά με πληροφορήσει κατά τήν έρευνά μου τί γίνηκε εκεί. Τό μόνο που είναι γvωστό ότι αργά το απομεσήμερο, ή ίδια συνοδεία στήν οποία προσετέθη κι ένας ακόμη ελασίτης πήρε τό δρόμο της επιστροφής.
Η συνοδεία δεν ακολούθησε τό πρωινό δρομολόγιο, αλλά προχωρώντας από τούς εξωτερικούς δρόμους τής πόλεως, έφθασαν στίς ελιές τού Πετρίδη πού ευρίσκοντο στό νότιο σημείο της πόλεως. Εκεί ό Σέρμπος βρήκε καί τόv βιομήχανο Θεόδωρο Λαναρά νά είναι ανάμεσα σε δέκα περίπου οπλισμένους ελασίτας. Δεν πρόκανε να ομιλήση καν με τόv Λαναρά ο κρατούμενος, όταν ο επικεφαλής της ομάδας πού τον συνέλαβε τον πήρε καί μαζί με άλλους τρείς ελασίτας τόν οδήγησαν σέ μιά καλύβα πού βρισκόταν λίγο παρά πέρα άπό τίς έλιές.
Στήν αρχή οι εκτελεστές κατά τη γνωστή τους συνήθεια ζήτησαν να ειδοποιήση ο Σέρμπος τήν οικογένειά του για νά αποστείλη χίλιες λίρες. Όταν ο όμηρος είπε ότι ήταν αδύνατο νά ευρεθή τό ποσόν πού ζητούσαν, τότε ο Αρχηγός συμβιβάσθηκε να τούς δοθή τό μισό ποσόν.
“Όταν έλθουν οι πεντακόσιες λίρες θά είσαι Σέρμπο ελεύθερος.
Αυτή είναι η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε. Αλλοιώτικα τό κεφάλι σου θα τό στείλουμε πεσκέσι στή γυναίκα σου καί στόν Λυσσίμαχο το συνεταίρο σου.”
Μάταια αγωνίσθηκε ο Σέρμπος να τούς πείση ότι εστερείτο λιρών.
“Αφήστε με - είπε - καί στείλτε αύριο ανθρώπους σας να τούς δώσω ξυλεία, πού αξίζει περισσότερο από τις λίρες που ζητάτε.”
Εξαγριωμένος ο αρχηγός άρχισε να δέρνη με πάθος τόν κρατούμενο. Στήν αρχή μέ γροθιές καί κλωτσιές κι ύστερα με ένα ραβδί πού κρεμότανε στήν καλύβα. Οί άλλοι, γιά νά δείξουν τήν πίστη τους στήν ΟΠΛΑ καί τήν γενναιότητά τους, εμιμήθηκαν – ή, καλύτερα - υπερέβαλαν σε σκληρότητα καί αγριότητα τόν αρχηγό τους.
Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΣΕΡΜΠΟΣ κατεσφάγη τήν αυτήν ημέραν με τόν Θεόδωρον Λαναράν. Ολόκληρη τήν νύκτα δερνότανε ανηλεώς ο Σέρμπος. Κάθε τόσο οι δήμιοι του έρριχναν στό πρόσωπο νερό γιά νά συνέλθη καί στη συνέχεια ξανάρχιζαν τό εγκληματικό και απαίσιο έργο τους. Αν καί τό κρύο ήταν τσουχτερό ο ιδρώτας έσταζε από τά μάγουλα καί τά χέρια των δημίων. Και όμως συνέχιζαν να τον κτυπούν αφήνοντάς τον αναίσθητο.
Καί μόλις άρχισε νά χαράζη τό μαχαίρι ενός οπλατζή έδινε τέρμα στο μαρτύριο και στή ζωή τού Σέρμπου. Νεκρός ήταν, όταν ο αρχηγός της ομάδος με τήν συνταγή τής χαριστικής βολής έστελνε στήν οργάνωσή του τό μήνυμα τής εκτελέσεως ενός ακόμη αντιπάλου τής “Εθνικής Αντίστασης”.
Μάταια oι δικοί του έψαχναν επί μήνες για νά βρούν έστω καί τόν τάφο του νεκρού για να κάνουν τρισάγιο καί ν' ανάψοuν ένα κερί. Οι οπλατζήδες, ρίχνοντας το κουφάρι του σε κάποια χαράδρα, έδωσαν τροφή στά αγρίμια πού τριγυρνούσαν στήν περιοχή.
Μετά τό 1945 ένας ελασίτης πού τώρα βρίσκεται ως “Πολιτικός Πρόσφυγας” στήν Τσεχοολοβακία, πληροφόρησε τήν οικογένεια του Σέρμπου ότι ο απαχθείς κατακρεουργήθηκε στίς 2 Απριλίου 1944.
Έτσι χάθηκε ένας ακόμη ωραίος Έλλην, ένας βαθύς Χριστιανός, ένας άνθρωπος πού ζούσε γιά τόν άνθρωπο.
Το απόσπασμα αυτό είναι από το βιβλίο του Δ. Θεοχαρίδη, Το Κατηγορώ των Νεκρών της Ναούσσης Κατά του Κομμουνισμού, σελ. 66-69.
Η καταγραφή του Θεοχαρίδη είναι ιδιαιτέρως σημαντική γιατί οι θηριωδίες που διέπραξαν οι κομμουνιστές στη Νάουσσα καλύπτουν όλο το φάσμα των εγκλημάτων και των κτηνωδιών που διέπραξαν ανά την Ελλάδα. Γι΄ αυτό το λόγο εν καιρώ θα επανέλθω και με άλλα περιστατικά. Στην περίπτωση του Σέρμπου, βλέπουμε πως και γιατί χαρακτηρίζονταν κάποιος ως ‘εχθρός του λαού’, ‘δωσίλογος’, ‘ανθέλληνας’ και τα τοιαύτα. Το εργοστάσιο Λαναρά στη Νάουσσα κάηκε από τους κομμουνιστές, στην σχεδιασμένη τους προσπάθεια να οδηγήσουν τον κόσμο στην πείνα κι’ από κεί στα βουνά και στις τάξεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου