ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949

Marina Papas   

Πελοπόννησος, 1946. Ο Νίκος Μπελογιάννης και ο Βαγγέλης Ρογκάκος συγκροτούν τον 'Δημοκρατικό' Στρατό Πελοποννήσου, ξεκινώντας από την Λακωνία.

Οι αντάρτες που ανέβηκαν εθελοντικά σε Ταύγετο και Πάρνωνα υπολογίζονταν σε 200-250 άτομα. Το φθινόπωρο του 1948 είχαν φτάσει, κατά τον Σόλωνα Γρηγοριάδη (Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας, τόμος 5, σελ. 94), περίπου 3000. Σκποπός τους ήταν η καταβαράθρωση του ηθικού των εθνικών δυνάμεων, η βίαιη στρατολογία πολιτών και υποστήριξη τών ιδίων (με τρόφιμα, ένδυση, παροχή κρυψώνων, περίθαλψη κλπ) μέσω της κατατρομοκράτησης του πληθυσμού της υπαίθρου με εκτελέσεις, καταστροφές και λεηλασίες (Ζαφειρόπουλος, Αντισυμμοριακός Αγών 1945-1949, σελ. 491). Ως αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός πληθυσμού εγκατέλειψε τα χωριά του και έφυγαν - πρόσφυγες - στις πόλεις. Εκεί πραγματικά δυστύχησαν λόγω ελλείψεως των αναγκαίων αλλά και αδυναμίας του κράτους να τους παρέχει οικονομική ή άλλη βοήθεια. Πολλά από τα εγκαταλελειμένα χωριά δεν ανέκαμψαν ποτέ.

Το ερώτημα είναι, μπορούν αυτοί οι 200, 300, 3000 έστω, να ορισθούν ως ΄ο λαός'? Συγκριτικά αναφέρω ότι σύμφωνα με την απογραφή του 1951 (δλδ 5 χρόνια αργότερα από τα γεγονότα), στην Πελοπόννησο κατοικούσαν 1.129.022 άτομα. Ο αυτοαποκαλούμενος 'Δημοκρατικός' Στρατός Πελοποννήσου αντιπροσώπευε δλδ το 0,27% του συνολικού πληθυσμού της περιοχής στην καλύτερη περίπτωση (το 1948).

Πρόκειται περί 'λαοκρατίας΄ όταν ένα ποσοστό μικρότερο του 1% κυβερνά ένα κράτος - εξασφαλίζοντας με βία και τρομοκρατία το ανεξέλεγκτο δικαίωμα ζωής και θανάτου επί του υπολοίπου πληθυσμού (και φυσικά κυριαρχικό δικαίωμα επί της περιουσίας του εν λόγω πληθυσμού)? Ποιά η διαφορά μεταξύ αυτού του καθεστώτος και οιασδήποτε στυγνής δικτατορίας?

Το ΚΚΕ προσπάθησε - και προσπαθεί - να εξαπατήσει τους Έλληνες χρησιμοποιώντας όρους όπως δημοκρατία, λαοκρατία, πρόοδος, ευημερία, ειρήνη. Ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που πρέσβευε και ήθελε να πραγματοποιήσει. Αναφορικά με την πρόοδο και την ευημερία των κομμουνιστικών καθεστώτων παραθέτω ένα απόσπασμα από τον Γ. Καραμούζη (Να γιατί σας πολεμώ, σσ. 8-9):

"Έπλαθα στο μυαλό μου την εικόνα της 'Λαικής' Γιουγκοσλαβίας και των ευτυχισμένων ανθρώπων της. Θα άκουγα λόγια θαυμασμού για το νέο τους καθεστώς. Θα μας υποδεχθούν και εμάς τους Έλληνες 'λαικούς αγωνιστές' με θαυμασμό και θα συγκεντρώσουμε όλη την αγάπη και την στοργή, που γεννά η 'λαοδημοκρατική' διαπαιδαγώγηση. .... Πλησιάσαμε τους χωριάτες Γιουγκοσλάβους. Ήτανε μιά φαμελιά. Αντρόγυνο, παιδιά, εγγόνια. Με τσάπες, μ' αλέτρια, με τα χέρια ανακατέβανε τα χώματα του χωραφιού. ... Μας κύτταγαν περίεργα, πολύ παράξενα. Σαν νάβλεπαν πρώτη φορά στη ζωή τους ανθρώπους. Στη σκέψη μου έφερα τον Έλληνα χωριάτη. Τον πιό φτωχό, τον πιό καθυστερημένο. Τον σύγκρινα μ' αυτούς που έβλεπα. Δεν εύρισκα καμμιά ομοιότητα.

- Τι διάολο, είπα, τούτοι δεν μοιάζουν με ανθρώπους."

Έχοντας ανακαλύψει μόνος του τα ψέμματα του κομμουνισμού ο Γ. Καραμούζης γράφει:

"Εγώ που έγραψα αυτό το βιβλιαράκι, έδωσα τα πάντα για τον κομμουνισμό. Είχα μπεί με τη θέλησή μου στο κόμμα. Δεν υπολόγισα ούτε κινδύνους, ούτε βάσανα ούτε πίκρες και πόνους. Αγωνίστηκα με πείσμα. Άπειρες φορές έπαιξα τη ζωή μου κορώνα-γράμματα. Κι αίμα έχω χύσει για το κόμμα, και μπαρούτι έχω φάει με τη χούφτα, και βόλια έχω στο κορμί μου. Ποτέ όμως δεν έκανα πίσω. Ούτε στον πόνο, ούτε στον κίνδυνο, ούτε στο θάνατο. Σήμερα, εγώ ο ίδιος, που λάτρευα το κόμμα, έφυγα με τη θέλησή μου από κοντά του, γιομάτος μίσος εναντίον του. Τι μ' έκανε να το μισήσω? Πήγα κοντά του γι ανα υπηρετήσω τα ιδανικά που συγκροτούν τον άνθρωπο. Η διδασκαλία του μ' έσπρωξε να γίνω εχθρός των ιδανικών μου, να τα πολεμήσω. ... Μέσα στο κόμα είχα μπεί λευκός και άδολος. Μαζύ του πήρα ένα ανεξίτηλο στίγμα. Έγινα εχθρός του λαού και της πατρίδος μου. Πίστευα ότι δίνω τη ζωή μου για το λαό και τα ιδανικά του και αντί γι' αυτό το κόμμα μ΄έκανε να πολεμήσω το λαό και ότι αγαπάει ο λαός. Τώρα φεύγω εχθρός του κομμουνισμού. .... Όποιος σκέφτεται δεν θα πάψει να μισεί και να πολεμά τον κομμουνισμό. 19-4-49, Γ. Καραμούζης (Να γιατί σας πολεμώ, σελ 3-4)