ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949

Markos Kyriakoy  

Από Αμαλία στο χ

Η μαζική σφαγή του Κατύν!

Τέτοιες μέρες του 1940, άρχισε η μαζική σφαγή των αιχμαλώτων πολέμου Πολωνών αξιωματικών και άλλων, από τους Σοβιετικούς, στο δάσος του Κατύν, που βρίσκεται κοντά στην ρωσσική πόλη Σμολένσκ, καθώς και σε άλλα σημεία της σοβιετικής επικράτειας.

Κατά σύμπτωση, ακριβώς τρία χρόνια αργότερα (στις 11 Απριλίου 1943), οι Γερμανοί που είχαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή του Κατύν, ανακοίνωσαν την ανακάλυψη των ομαδικών τάφων. Εκτός από τους αξιωματικούς, θύματα έπεσαν και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της πολωνικής κοινωνίας (γιατροί, δικηγόροι, δικαστικοί, καθηγητές, ιερωμένοι, κ.λπ.), που είχαν συλληφθεί από τους Σοβιετικούς κατακτητές, στην ανατολική πλευρά της Πολωνίας.

Οι Γερμανοί δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία και σχημάτισαν άμεσα μια διεθνή 12μελή επιτροπή από γιατρούς, ιατροδικαστές και εγκληματολόγους, από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, για την εξέταση των πτωμάτων. Το πόρισμα δεν ήταν δύσκολο: τα θύματα είχαν πυροβοληθεί με μια σφαίρα στον σβέρκο, κλασσική μέθοδος εκτέλεσης της NKVD.

Φυσικά, οι Σοβιετικοί αρνήθηκαν την ευθύνη του αποτρόπαιου εγκλήματος και το βάφτισαν «ναζιστικό». Για πρώτη φορά, το 1990, ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, επιβεβαίωσε ότι το έγκλημα τελέστηκε από την NKVD, κατόπιν εντολής του Στάλιν.

Το 2008, κατόπιν εντολής της ρωσσικής κυβέρνησης, τα ρωσσικά δικαστήρια αποφάσισαν τον αποχαρακτηρισμό των σχετικών σοβιετικών αρχείων. Όπως αποκαλύφθηκε, η εντολή εξόντωσης των Πολωνών, δόθηκε από τον Στάλιν στις 5 Μαρτίου 1940, σε απάντηση εγγράφου του τότε διοικητή της NKVD, Μπέρια.

Ιδού τι αναφέρει το σχετικό έγγραφο:

«Ένας μεγάλος αριθμός Πολωνών πρώην αξιωματικών και άλλων, κρατούνται στα στρατόπεδα της NKVD ως κρατούμενοι πολέμου, καθώς και στις φυλακές της Ουκρανίας και της Λευκορωσσίας. Όλοι τους είναι στυγνοί εχθροί της σοβιετικής εξουσίας, γεμάτοι έχθρα για το σοβιετικό σύστημα. Η NKVD θεωρεί σημαντικό: 1ον) Να εφαρμόσει την ανώτατη ποινή - τουφεκισμό, 2ον) Το ζήτημα να εξεταστεί χωρίς να κληθούν οι συλληφθέντες και χωρίς την παρουσίαση αποδεικτικών στοιχείων».

Το δεύτερο ντοκουμέντο που αποχαρακτηρίστηκε, παραδόθηκε στον Χρουστσώφ το 1959, από τον τότε διοικητή της KGB (διάδοχο της NKVD) και αφορούσε τον αριθμό των εκτελεσθέντων και τους τόπους εκτέλεσής τους:

«Συνολικά 21.857 άτομα τουφεκίστηκαν, εκ των οποίων, τα 4.421 στο Δάσος του Κατύν (περιφέρεια Σμολένσκ), 3.820 στο Σταρομπέλσκ, κοντά στο Χάρκοβο, 6.311 στο στρατόπεδο του Οστάσκοβο (περιφέρεια Καλίνιν) και 7.305 σε άλλα στρατόπεδα και φυλακές της Ουκρανίας και της Λευκορωσσίας».

Βάσει αυτών των ντοκουμέντων, η ρωσσική Δούμα (βουλή), αναγνώρισε επίσημα πως η σφαγή του Κάτυν διαπράχθηκε από την NKVD, κατόπιν εντολής του Στάλιν:

«Τα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, τα οποία είχαν παραμείνει επί πολλά χρόνια στα μυστικά αρχεία, αποκαλύπτουν το μέγεθος της φοβερής αυτής τραγωδίας, αλλά επιβεβαιώνουν επίσης ότι το έγκλημα του Κατύν διαπράχθηκε με προσωπική διαταγή του Στάλιν και άλλων μελών της σοβιετικής ηγεσίας. Η ευθύνη για το έγκλημα αυτό καταλογίσθηκε από τη σοβιετική προπαγάνδα στους ναζί εγκληματίες, γεγονός που προκάλεσε την οργή, την πίκρα και τη δυσπιστία του πολωνικού λαού».

Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα, γιατί δολοφονήθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι προφανής: αν ζούσαν, θα αποτελούσαν την ηγέτιδα τάξη της μεταπολεμικής ελεύθερης Πολωνίας και εθεωρείτο βέβαιο πως θα αντιστέκονταν στην σοβιετοποίηση της πατρίδας τους. Οπότε, ο Στάλιν, αντί να τους αναζητά το 1945, δεν έχασε την ευκαιρία να τους εξοντώσει όταν τους είχε ήδη στα χέρια του.

Παρεμπιπτόντως, στην Ελλάδα, αρνητές της αλήθειας, είναι οι κομμουνιστές (με πρώτο και καλύτερο τον Μπογιόπουλο), ενώ οι υπόλοιποι αριστεροί αποφεύγουν επιμελώς κάθε αναφορά στο φοβερό αυτό έγκλημα και στους δράστες αυτού.

Τα σχόλια δικά σας!

Πηγές:

Norman Davies, «Η Ευρώπη σε πόλεμο».

Έντβαρντ Ρατζίνσκι, «Στάλιν».