Σάββας Καλεντερίδης
Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας του 1821 και η ίδρυση του ελλαδικού κράτους αποτέλεσαν κορυφαία στιγμή στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Κι αυτό γιατί εκτός του ότι απελευθερώθηκε μέρος του υπόδουλου Ελληνισμού, με την ίδρυση του κράτους και τη λειτουργία των πανεπιστημίων και του συστήματος εθνικής παιδείας άρχισε η μεγάλη πνευματική αναγέννηση του 19ου αιώνα, με την αρχαία ελληνική γραμματεία να ανασύρεται και να μεταδίδεται από τους πνευματικούς λογίους και δασκάλους της εποχής, συμβάλλοντας στη συγκρότηση της εθνικής συνείδησης και τη μόρφωση του Νεοέλληνα.
Αν και είχε κάνει την εμφάνισή της πριν από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, η Μεγάλη Ιδέα, που γαλουχούσε τους Ελληνες με την ιδέα της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού και την απελευθέρωση των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφίαν από Ελληνες, παρουσιάστηκε ως όρος από τον Ιωάννη Κωλέττη, σε ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση το 1844. Εκτοτε αποτελεί τον κύριο κορμό της εθνικής ιδεολογίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και έως τη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Ενώ η Μεγάλη Ιδέα ήταν η κινητήρια δύναμη του έθνους όλη αυτήν την περίοδο και σε συνδυασμό με τον αλυτρωτισμό διαπερνούσε απ’ άκρου εις άκρον και κινητοποιούσε το σύνολο του Ελληνισμού, από τα Βαλκάνια και τις Παραδουνάβιες χώρες έως τα βάθη της Ανατολής και από τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο έως την Αλεξάνδρεια και τη Μέση Ανατολή, όπως αποδείχτηκε -και μάλιστα με τον πιο τραγικό τρόπο- είχε παραμείνει μια Ιδέα και δεν είχε μετατραπεί ποτέ σε ένα Εθνικό Σχέδιο με κύριο στόχο την προστασία του Ελληνισμού.
Γιατί, αν υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, ποτέ δεν θα αποτολμούσε καμία ελληνική κυβέρνηση την Εκστρατεία στην Κριμαία και τη Μικρασιατική Εκστρατεία, αν δεν ήταν απολύτως εξασφαλισμένη η επιβίωση του Ελληνισμού στις συγκεκριμένες περιοχές.
Γι’ αυτό η πρώτη εκστρατεία αποτέλεσε ένα σοβαρό αμάρτημα και μια μόνιμη καχυποψία, η οποία παρέμεινε ως μνήμη βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο της Ρωσίας, που ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν στον ξεριζωμό και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών από τη Νότια Ρωσία και τον Καύκασο τις δεκαετίες του 1930-1940.
Για τη δεύτερη εκστρατεία ούτε λόγος, αφού δεν τηρήθηκαν οι βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν κάθε πολιτικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό, με πρωταρχική αυτήν του χειρότερου σεναρίου, που στην περίπτωσή μας σήμαινε «ποια θα είναι η τύχη του εκεί Ελληνισμού, σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος».
Ετσι φθάσαμε στην Ανταλλαγή των Πληθυσμών και την ολοκλήρωση της καταστροφής του Ελληνισμού της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που ήδη είχε αρχίσει από το 1914, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επωφελούμενη και από την εμπλοκή όλων των χωρών του κόσμου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να εκτελεί ανενόχλητη το σχέδιο της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών, ανάμεσα στους οποίους και οι Ελληνες.
Ολο αυτό το διάστημα το ελλαδικό κράτος, όταν δεν την προκαλούσε με τις πράξεις του, παρέμενε απλός θεατής στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, τακτική που ακολούθησε και τις επόμενες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν είδαμε να εξαφανίζεται ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου, της Τενέδου, του Καυκάσου, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Αιθιοπίας, της Βορείου Ηπείρου.
Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το ελλαδικό κράτος δεν είχε ποτέ εθνικό σχέδιο και στρατηγική για την προστασία του Ελληνισμού και την παραμονή του στις πατροπαράδοτες εστίες του.
Απόδειξη της έλλειψης αυτής της στρατηγικής, που εν τέλει αποτελεί έλλειψη σεβασμού απέναντι στα τελευταία εναπομείναντα κομμάτια του Μείζονος Ελληνισμού, είναι ο νόμος 4093/2012, με τον οποίο κόβεται το βοήθημα των 300 ευρώ από τους υπέργηρους, μοναδικό δείγμα «στοργής» που έδειξε το ελλαδικό κράτος στους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, της Κριμαίας, του Καυκάσου και της Ρωσίας.
Δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε στα προβλήματα που δημιουργούνται από την εφαρμογή αυτού του νόμου, που μοιάζει σαν συνέχεια της Γενοκτονίας.
Απλά να τονίσουμε την ανάγκη άμεσης τροποποίησής του, για να μην ολοκληρωθεί το έγκλημα που τελέστηκε τον 20ό αιώνα εις βάρος όσων επέζησαν.
Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς πρέπει να επιληφθεί προσωπικά και να σταματήσει αμέσως αυτήν την εθνική ντροπή, αποκαθιστώντας -έστω και εν μέρει- την αδικία και την καταστροφική πολιτική που ακολούθησε το ελλαδικό κράτος απέναντι στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Αν και είχε κάνει την εμφάνισή της πριν από την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, η Μεγάλη Ιδέα, που γαλουχούσε τους Ελληνες με την ιδέα της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού και την απελευθέρωση των εδαφών που κατοικούνταν κατά πλειοψηφίαν από Ελληνες, παρουσιάστηκε ως όρος από τον Ιωάννη Κωλέττη, σε ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση το 1844. Εκτοτε αποτελεί τον κύριο κορμό της εθνικής ιδεολογίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και έως τη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Ενώ η Μεγάλη Ιδέα ήταν η κινητήρια δύναμη του έθνους όλη αυτήν την περίοδο και σε συνδυασμό με τον αλυτρωτισμό διαπερνούσε απ’ άκρου εις άκρον και κινητοποιούσε το σύνολο του Ελληνισμού, από τα Βαλκάνια και τις Παραδουνάβιες χώρες έως τα βάθη της Ανατολής και από τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο έως την Αλεξάνδρεια και τη Μέση Ανατολή, όπως αποδείχτηκε -και μάλιστα με τον πιο τραγικό τρόπο- είχε παραμείνει μια Ιδέα και δεν είχε μετατραπεί ποτέ σε ένα Εθνικό Σχέδιο με κύριο στόχο την προστασία του Ελληνισμού.
Γιατί, αν υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, ποτέ δεν θα αποτολμούσε καμία ελληνική κυβέρνηση την Εκστρατεία στην Κριμαία και τη Μικρασιατική Εκστρατεία, αν δεν ήταν απολύτως εξασφαλισμένη η επιβίωση του Ελληνισμού στις συγκεκριμένες περιοχές.
Γι’ αυτό η πρώτη εκστρατεία αποτέλεσε ένα σοβαρό αμάρτημα και μια μόνιμη καχυποψία, η οποία παρέμεινε ως μνήμη βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο της Ρωσίας, που ήταν ένας από τους λόγους που οδήγησαν στον ξεριζωμό και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών από τη Νότια Ρωσία και τον Καύκασο τις δεκαετίες του 1930-1940.
Για τη δεύτερη εκστρατεία ούτε λόγος, αφού δεν τηρήθηκαν οι βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν κάθε πολιτικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό, με πρωταρχική αυτήν του χειρότερου σεναρίου, που στην περίπτωσή μας σήμαινε «ποια θα είναι η τύχη του εκεί Ελληνισμού, σε περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματος».
Ετσι φθάσαμε στην Ανταλλαγή των Πληθυσμών και την ολοκλήρωση της καταστροφής του Ελληνισμού της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που ήδη είχε αρχίσει από το 1914, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επωφελούμενη και από την εμπλοκή όλων των χωρών του κόσμου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να εκτελεί ανενόχλητη το σχέδιο της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών, ανάμεσα στους οποίους και οι Ελληνες.
Ολο αυτό το διάστημα το ελλαδικό κράτος, όταν δεν την προκαλούσε με τις πράξεις του, παρέμενε απλός θεατής στη συρρίκνωση του Ελληνισμού, τακτική που ακολούθησε και τις επόμενες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν είδαμε να εξαφανίζεται ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου, της Τενέδου, του Καυκάσου, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Αιθιοπίας, της Βορείου Ηπείρου.
Και όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το ελλαδικό κράτος δεν είχε ποτέ εθνικό σχέδιο και στρατηγική για την προστασία του Ελληνισμού και την παραμονή του στις πατροπαράδοτες εστίες του.
Απόδειξη της έλλειψης αυτής της στρατηγικής, που εν τέλει αποτελεί έλλειψη σεβασμού απέναντι στα τελευταία εναπομείναντα κομμάτια του Μείζονος Ελληνισμού, είναι ο νόμος 4093/2012, με τον οποίο κόβεται το βοήθημα των 300 ευρώ από τους υπέργηρους, μοναδικό δείγμα «στοργής» που έδειξε το ελλαδικό κράτος στους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου, της Κριμαίας, του Καυκάσου και της Ρωσίας.
Δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε στα προβλήματα που δημιουργούνται από την εφαρμογή αυτού του νόμου, που μοιάζει σαν συνέχεια της Γενοκτονίας.
Απλά να τονίσουμε την ανάγκη άμεσης τροποποίησής του, για να μην ολοκληρωθεί το έγκλημα που τελέστηκε τον 20ό αιώνα εις βάρος όσων επέζησαν.
Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς πρέπει να επιληφθεί προσωπικά και να σταματήσει αμέσως αυτήν την εθνική ντροπή, αποκαθιστώντας -έστω και εν μέρει- την αδικία και την καταστροφική πολιτική που ακολούθησε το ελλαδικό κράτος απέναντι στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου