Φαήλος Κρανιδιώτης
Αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου, δεν θα το πίστευα. Σκληρός έγκλειστος κακοποιός αποπειράθηκε να αποδράσει, με τη συνέργεια άλλων, βαριά οπλισμένων κακοποιών, οι οποίοι προηγουμένως έκαναν αεροπειρατεία σε ελικόπτερο και άνοιξαν, κυριολεκτικά, μάχη με την εξωτερική φρουρά των Φυλακών Τρικάλων. Λόγω πληροφοριών που περιήλθαν από μηνών σε γνώση του υπουργού και του υφυπουργού Δικαιοσύνης, η εσωτερική φρουρά είχε τοποθετήσει συρμάτινο πλέγμα στον αύλειο χώρο. Αυτό, σε συνδυασμό με τη σθεναρή αντίδραση της εξωτερικής φρουράς, που έδωσε κυριολεκτικά μάχη με εκατοντάδες σφαίρες, οδήγησε την απόδραση σε αποτυχία και στη σύλληψη των ενόπλων.
Σε μια νορμάλ χώρα, με νορμάλ θεσμούς και αντιδράσεις, το γεγονός θα προκαλούσε τα συγχαρητήρια όλων προς το υπουργείο Δικαιοσύνης και την κυβέρνηση, κυρίως όμως προς το προσωπικό των φυλακών, τους μέσα φύλακες, που είχαν προνοήσει παθητικά μέτρα, και τους εξωτερικούς, που κυριολεκτικά πολέμησαν! Κι ορθά ο πρωθυπουργός τούς φώναξε στο Μαξίμου και τους έσφιξε το χέρι, απονέμοντας μια ελάχιστη ηθική αμοιβή σε τίμιους και θαρραλέους υπαλλήλους του λαϊκού συμφέροντος και της ασφάλειας της χώρας.
Ομως τον άκουσα με τ’ αυτιά μου, αδέρφια, κι είπα ότι ίσως δεν άκουσα καλά. Μάλλον πρώτα είδα την ξινισμένη φάτσα του Στρατούλη στο Mega, αν θυμάμαι καλά, και μετά άκουσα όσα ξεστόμισε. Ηταν προφανώς πολύ στενοχωρημένος που το ελικόπτερο δεν πέταξε μαζί με το πουλάκι, ώστε μετά να μπορούν, κουνώντας το κρινένιο δαχτυλάκι τους, οι «αγωνιστές» να κρεμάσουν κουδούνια και κέρατα στην κυβέρνηση. Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία, στην Κουμουνδούρου θα το παίζανε «τάξις και ηθική», αν ο Βλαστός είχε γίνει μπουχός. Ενοχλήθηκε από την δήλωση του Χρύσανθου Λαζαρίδη για το ορθό της ενεργείας και, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο σύντροφος, ο παραλίγο φονεύς και μελλοντικός στιλβωτής του Μνημονίου ζητούσε να ελεγχθούν οι φρουροί γιατί... πυροβόλησαν!
Στον φανταστικό κόσμο της φαντασιακής εξουσίας των βαρεμένων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, πιθανώς οι φυλακές να έχουν περιστρεφόμενες πόρτες, οι δεσμοφύλακες να μοιράζουν λουκούμια κι οι εξωτερικοί φρουροί να κρατάνε ματσάκια άνηθο αντί για αυτόματα. Ισως και κάνα κόκκινο προοδευτικό μαντίλι, για να το κουνάνε σε φονιάδες, εκβιαστές, απαγωγείς, τρομοκράτες ή ότι άλλο, όταν θα έρχονται οι ένοπλοι φίλοι τους με το ελικόπτερο να τους πάνε για κάνα ουζάκι ή για ψαροντούφεκο. Καλάσνικοφ αυτοί, τουμπεκί το κράτος.
Δεν χρειαζόταν αυτό για να καταλάβουμε ότι ένα τυχοδιωκτικό συνονθύλευμα, αγκαλιά με την ανομία, μεσοτοιχία με την τρομοκρατία και τους κουκουλοφόρους, που έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική, υποδύεται την αξιωματική αντιπολίτευση. Τα ανακλαστικά τους σε ό,τι έχει να κάνει με τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια εν γένει είναι τόσο αξιολύπητα αριστερίστικα, που δεν θες να πιστέψεις. Μarfin, καταλήψεις, Βελβεντό κ.λπ. μιλάνε μόνα τους για τη στάση των «συντρόφων». Πιο τυχοδιώκτης πεθαίνεις!
Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο μακριά από τον παλμό του λαού. Ο Στρατούλης κι ο κάθε Σκουρλέτης, αυτός με τη φάτσα κάποιου που τον στενεύουν τα παπούτσια κι έχει να δει χαρά από την εποχή που ήταν το κρέας φτηνό, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς η δημόσια τάξη και η ασφάλεια δεν είναι «αριστερή» ή «δεξιά», «προοδευτική» ή «αντιδραστική». Είναι εθνική ανάγκη. Ζωτικό δικαίωμα των πολιτών και καθήκον του κράτους. Η ασφάλεια είναι η βάση όλων των άλλων δικαιωμάτων, πρωταρχική προϋπόθεση και της υγείας και της παιδείας και της οικονομίας. Των πάντων.
Το «μπάτε, σκύλοι, αλέστε» στις φυλακές, στα σύνορα, παντού στη χώρα δεν είναι «δημοκρατικό δικαίωμα». Είναι νέτη σκέτη ανομία. Ξεχαρβάλωμα.
Το να είσαι δε μεγαλόψυχος κι ακριβοδίκαιος στην πολιτική δεν είναι αδυναμία. Μάγκας είναι όποιος γνωρίζει το δίκιο και τον άξιο, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Οποιος είναι εθνικά μίζερος και ψυχικά εξηνταβελόνης στραβώνει το στόμα του και λέει τέτοια. Λες κι έχει άλλη πατρίδα, λες κι αυτοί που δώσανε τη μάχη, αληθινή, με 500 σφαίρες (!), δεν ήταν αγωνιστές του μεροκάματου, παιδιά του λαού. Ή άμα πω «παιδιά του έθνους», θα βγάλει και τρίτη ανακοίνωση προσωπικά εναντίον μου ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας; Κάνω συλλογή.
Σε μια νορμάλ χώρα, με νορμάλ θεσμούς και αντιδράσεις, το γεγονός θα προκαλούσε τα συγχαρητήρια όλων προς το υπουργείο Δικαιοσύνης και την κυβέρνηση, κυρίως όμως προς το προσωπικό των φυλακών, τους μέσα φύλακες, που είχαν προνοήσει παθητικά μέτρα, και τους εξωτερικούς, που κυριολεκτικά πολέμησαν! Κι ορθά ο πρωθυπουργός τούς φώναξε στο Μαξίμου και τους έσφιξε το χέρι, απονέμοντας μια ελάχιστη ηθική αμοιβή σε τίμιους και θαρραλέους υπαλλήλους του λαϊκού συμφέροντος και της ασφάλειας της χώρας.
Ομως τον άκουσα με τ’ αυτιά μου, αδέρφια, κι είπα ότι ίσως δεν άκουσα καλά. Μάλλον πρώτα είδα την ξινισμένη φάτσα του Στρατούλη στο Mega, αν θυμάμαι καλά, και μετά άκουσα όσα ξεστόμισε. Ηταν προφανώς πολύ στενοχωρημένος που το ελικόπτερο δεν πέταξε μαζί με το πουλάκι, ώστε μετά να μπορούν, κουνώντας το κρινένιο δαχτυλάκι τους, οι «αγωνιστές» να κρεμάσουν κουδούνια και κέρατα στην κυβέρνηση. Διότι μην έχετε καμία αμφιβολία, στην Κουμουνδούρου θα το παίζανε «τάξις και ηθική», αν ο Βλαστός είχε γίνει μπουχός. Ενοχλήθηκε από την δήλωση του Χρύσανθου Λαζαρίδη για το ορθό της ενεργείας και, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο σύντροφος, ο παραλίγο φονεύς και μελλοντικός στιλβωτής του Μνημονίου ζητούσε να ελεγχθούν οι φρουροί γιατί... πυροβόλησαν!
Στον φανταστικό κόσμο της φαντασιακής εξουσίας των βαρεμένων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, πιθανώς οι φυλακές να έχουν περιστρεφόμενες πόρτες, οι δεσμοφύλακες να μοιράζουν λουκούμια κι οι εξωτερικοί φρουροί να κρατάνε ματσάκια άνηθο αντί για αυτόματα. Ισως και κάνα κόκκινο προοδευτικό μαντίλι, για να το κουνάνε σε φονιάδες, εκβιαστές, απαγωγείς, τρομοκράτες ή ότι άλλο, όταν θα έρχονται οι ένοπλοι φίλοι τους με το ελικόπτερο να τους πάνε για κάνα ουζάκι ή για ψαροντούφεκο. Καλάσνικοφ αυτοί, τουμπεκί το κράτος.
Δεν χρειαζόταν αυτό για να καταλάβουμε ότι ένα τυχοδιωκτικό συνονθύλευμα, αγκαλιά με την ανομία, μεσοτοιχία με την τρομοκρατία και τους κουκουλοφόρους, που έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική, υποδύεται την αξιωματική αντιπολίτευση. Τα ανακλαστικά τους σε ό,τι έχει να κάνει με τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια εν γένει είναι τόσο αξιολύπητα αριστερίστικα, που δεν θες να πιστέψεις. Μarfin, καταλήψεις, Βελβεντό κ.λπ. μιλάνε μόνα τους για τη στάση των «συντρόφων». Πιο τυχοδιώκτης πεθαίνεις!
Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο μακριά από τον παλμό του λαού. Ο Στρατούλης κι ο κάθε Σκουρλέτης, αυτός με τη φάτσα κάποιου που τον στενεύουν τα παπούτσια κι έχει να δει χαρά από την εποχή που ήταν το κρέας φτηνό, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς η δημόσια τάξη και η ασφάλεια δεν είναι «αριστερή» ή «δεξιά», «προοδευτική» ή «αντιδραστική». Είναι εθνική ανάγκη. Ζωτικό δικαίωμα των πολιτών και καθήκον του κράτους. Η ασφάλεια είναι η βάση όλων των άλλων δικαιωμάτων, πρωταρχική προϋπόθεση και της υγείας και της παιδείας και της οικονομίας. Των πάντων.
Το «μπάτε, σκύλοι, αλέστε» στις φυλακές, στα σύνορα, παντού στη χώρα δεν είναι «δημοκρατικό δικαίωμα». Είναι νέτη σκέτη ανομία. Ξεχαρβάλωμα.
Το να είσαι δε μεγαλόψυχος κι ακριβοδίκαιος στην πολιτική δεν είναι αδυναμία. Μάγκας είναι όποιος γνωρίζει το δίκιο και τον άξιο, χωρίς κομματικές παρωπίδες. Οποιος είναι εθνικά μίζερος και ψυχικά εξηνταβελόνης στραβώνει το στόμα του και λέει τέτοια. Λες κι έχει άλλη πατρίδα, λες κι αυτοί που δώσανε τη μάχη, αληθινή, με 500 σφαίρες (!), δεν ήταν αγωνιστές του μεροκάματου, παιδιά του λαού. Ή άμα πω «παιδιά του έθνους», θα βγάλει και τρίτη ανακοίνωση προσωπικά εναντίον μου ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας; Κάνω συλλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου