Στρατιώτες δίχως στολή

Το 1960 προβλήθηκε στους κινηματογράφους μια Ελληνική ταινία με τίτλο «Στρατιώτες δίχως στολή». Ένα το κρατούμενο.
Αν ανατρέξει κάποιος στο «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» του κ. Γ. Μπαμπινιώτη (είναι ίσως το πλέον μισητό βιβλίο για το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, αφού δεν το ανοίγουν ποτέ) στο λήμμα «Κράτος» θα διαβάσει: «αρχική σημασία ισχύς, δύναμη, εξουσία». Δύο τα κρατούμενα.
Αυτά τα δύο «κρατούμενα», απασχόλησαν την δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την εντολή, σύμφωνα με την οποία οι αστυνομικοί θα προσέρχονται στην Βουλή για να αναλάβουν υπηρεσία με πολιτικά, με την διευκρίνιση ότι η ενδυμασία τους θα πρέπει να είναι ευπρεπής με το σακάκι να είναι υποχρεωτικό. Αυτό δα μας μάρανε. Δεν κοιτάνε τα τζάκετ τύπου σαφάρι του Φίλη και του Ψαριανού και τους παπαγάλους της κυρίας δεν θυμάμαι και τ’ όνομά της, που σουλατσάρουν στη Βουλή. Τέλος πάντων.

Ενώ λοιπόν «Κράτος» θα πει ισχύς και δύναμη, στη προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα ψοφοδεές σύστημα, που παριστάνει το Κράτος και τρέμει μπροστά σε μερικά καλόπαιδα, που απειλούν ότι θα σκοτώσουν αστυνομικούς. Έτσι, αντί να εφοδιάσει αυτά τα παιδιά που για 900 ευρώ παίζουν κάθε μέρα τη ζωή τους κορώνα γράμματα, με τον απαραίτητο εξοπλισμό και βεβαίως με τις απαραίτητες εξουσιοδοτήσεις για την αντιμετώπιση του εγκλήματος (διότι τώρα όποιος καρπαζώσει έναν επίδοξο ληστή ή δολοφόνο κινδυνεύει να παραθερίσει στον Κορυδαλλό), τους αφαιρεί την στολή! (εδώ πάει το πρώτο κρατούμενο)
Βεβαίως το «πανίσχυρο» Κράτος εμφανίζεται ενίοτε με την μορφή είτε του κ. Κικίλια που κατσάδιασε έναν Αστυνομικό Διευθυντή διότι δεν «συγκέντρωσε τα παιδιά», είτε της κ. Κωνσταντοπούλου που επίσης παρατήρησε «on camera» (τέρμα, γίναμε Ευρώπη…) έναν αξιωματικό της Αστυνομίας, διότι απλώς έκανε τη δουλειά του. Και στις δύο περιπτώσεις ο άκρατος λαϊκισμός γνώρισε την αποθέωσή του.
Αυτός ο τρόπος αντιμετωπίσεως της τρομοκρατίας, μου θύμισε μία αντίστοιχη περίπτωση, που έγινε λίγο μετά την μεταπολίτευση. Τότε λοιπόν και επειδή συχνά πυκνά οι στρατιωτικοί (ακόμα και απλοί στρατιώτες) γίνονταν στόχοι διαφόρων «αντιστασιακών» εκδόθηκε μία διαταγή που συνιστούσε στους στρατιωτικούς να αποφεύγουν να φορούν την στολή τους.
Για ακόμη μία φορά το «πανίσχυρο» Κράτος είχε δείξει την πυγμή του, εφαρμόζοντας τον απλό συλλογισμό: «Μας απειλείς εσύ; Θα σου δείξω κι’ εγώ. Θα κρυφτώ να μη μπορείς να με βρεις». Θαυμάσια.
Και κλείνω αφού σας προτρέψω να θυμηθείτε τους αστυνομικούς, διαφόρων σωστά οργανωμένα χωρών (ΗΠΑ, Αγγλία κ.λπ.) για να μελαγχολήσετε ακόμη μία φορά.

Ο Χρήστος Μπολώσης είναι Υποστράτηγος ε.α