7/1/18
Αιχμάλωτοι Κύπρου '74: Βασανισμένοι και ξεχασμένοι
«Δεν ήξερα ότι ο πατέρας μου πέθανε λόγω των βασανιστηρίων που υπέστη από τους Τούρκους στη διάρκεια της αιχμαλωσίας του. Η θεία μου αγόρασε τις εφημερίδες της εποχής και όταν δοκίμασα να τις διαβάσω, έκλαιγα τόσο πολύ που δεν μπορούσα να συνεχίσω. Τις φύλαξε η μητέρα μου κάτω από το κρεβάτι και τις διάβασα ύστερα από χρόνια. Και τώρα ακόμη, αν δοκιμάσω να τις ξαναδιαβάσω, το νιώθω ότι και πάλι θα κλαίω».
Είναι τα λόγια της θυγατέρας του Δημήτρη Στρατή, Κάλιας, η οποία το 1974 ήταν 18 ετών. Ο Δημήτρης Στρατής ήταν 47 ετών όταν συνελήφθη από τους Τούρκους στο Μπέλλα Πάις και κρατήθηκε επί 112 μέρες.Είχε μεταφερθεί στην Τουρκία ως αιχμάλωτος και, σύμφωνα με τις περιγραφές των εφημερίδων της τότε εποχής, όταν δεν υπήρχε πλέον ελπίδα επιβίωσής του, λόγω των βασανιστηρίων που υπέστη, τον άφησαν ελεύθερο και πέθανε μερικές μέρες μετά.
Είναι μια από τις πλέον τραγικές ιστορίες αιχμαλώτων, αλλά και όσοι επέζησαν κουβαλούν στο πετσί τους τις λογιών-λογιών κακουχίες. Ο νέος πρόεδρος του Παγκυπρίου Συνδέσμου Αιχμαλώτων Πολέμου 1974 Βάσος Χρίστου μίλησε στον «Φ» για τους αιχμαλώτους πολέμου και πως αυτοί αντιμετωπίστηκαν διαχρονικά από την πολιτεία.
Όπως αναφέρει, όταν οι Τούρκοι απελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους πολέμου, η τότε κυβέρνηση τούς έδωσε από δύο λίρες (λιγότερα από €3,5) και με αυτά προφανώς η πολιτεία θεώρησε ότι ξόφλησε με αυτή την ιστορία. Ο κ. Χρίστου εξηγεί πως κάποιοι από τους πρώην αιχμαλώτους υπέφεραν με ψυχολογικά προβλήματα, άλλοι απεβίωσαν στην πορεία και άλλοι κλείστηκαν στον εαυτό τους. Σταδιακά φεύγουν από τη ζωή και κάποιοι από όσους απέμειναν δίνουν αγώνα επιβίωσης.
Οι αιχμάλωτοι πολέμου ανέρχονταν στους 2.371 εκ των οποίων μόνο οι 780 ήταν στρατεύσιμοι.
Ο κ. Χρίστου αναφέρει ότι οι αιχμάλωτοι πολέμου αισθάνονται αδικημένοι για την αντιμετώπιση της οποίας έτυχαν διαχρονικά. Σύμφωνα με τον ίδιο, ουδεμία οικονομική βοήθεια παραχωρήθηκε στους αιχμαλώτους.
Το 1989 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Αιχμαλώτων Πολέμου 1974 και με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων οι πρώην αιχμάλωτοι διεκδίκησαν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, υποδεικνύοντας ότι δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παραχωρείται και στους Τουρκοκύπριους.
Το 2008 ψηφίστηκε ο νόμος 121/2008 τον οποίο η πολιτεία ουδέποτε εφάρμοσε, όπως υποστηρίζει ο κ. Χρίστου. Μέχρι και τη δημιουργία μνημείου αιχμαλώτων προβλέπει ο νόμος, αλλά ούτε καν αυτό έγινε, είπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου