20/6/1944. Μετά το Εγκλημα του 1944 στο Βαλτέτσι, ο Βελουχιώτης Ασχημονεί και Κηλιδώνει τον Αγώνα των Βαλτετσιωτών του 1821!..
Η θρασύτητα του εγκληματία δεν είχε όρια. Σε ιδιόχειρο ανακοινωθέν της 20ης Ιουνίου 1944, ψεύδεται για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί στις 15 Ιουνίου, για τη μάχη, την σφαγή που ακολούθησε, το πλιάτσικο και τις αιτίες της επίθςεσης του ΕΛΑΣ.
Η θρασύτητα του εγκληματία δεν είχε όρια. Σε ιδιόχειρο ανακοινωθέν της 20ης Ιουνίου 1944, ψεύδεται για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί στις 15 Ιουνίου, για τη μάχη, την σφαγή που ακολούθησε, το πλιάτσικο και τις αιτίες της επίθςεσης του ΕΛΑΣ.
«Βαλτέτσι, Ε.Λ.Α.Σ., Γενικό Στρατηγείο, Κλιμάκιον Πελοποννήσου*
Επί των επιχειρήσεων εναντίον του Βαλτετσίου
Το Βαλτέτσι εκυλίδωσε δια μίαν ακόμη φοράν την ιστορίαν του λαού του Μωριά και του έθνους εν γένει. Όπως στο 1821 ήτανε η εστία της αντιδραστικής ολιγαρχίας και είχε συμμαχήσει με τον Τούρκο δυνάστη, έτσι και σήμερα, στο καινούργιο εθνεγερτήριό μας, έγινε όργανο της πιό αντιδραστικής μερίδας της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας με αποτέλεσμα την πιό ισχυρή βάση των εθνοπροδοτών-ταγματασφαλιτών στην κεντρική Πελοπόννησο και συμμάχησε με τον Γερμανό φασίστα για να παρεμβάλη προσκώματα στον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα και γενικότερα συμμαχικό. Ο τότε αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του έθνους στο Μωριά Θ. Κολοκοτρώνης αναγκάσθηκε κι έδωσε την περίφημη μάχη του Βαλτετσίου όπου και συνέτριψε τους Τούρκους και τους προσκυνημένους Βαλτετσιώτες.
Στοσημερινό μας αγώνα στις 15.VI.44 συνετρίβησαν και πάλι οι εθνοπροδότες που φώληαζαν στο Βαλτέτσι και οι ντόπιοι προσκυνημένοι από δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. μας. Κατ’ εντολήν του Κλιμακίου του Γεν. Στρατηγείου στην Πελοπόνησο, δυνάμεις της VIIIΤαξιαρχίας υπό τη διοίκηση της III Μεραρχίας, επετέθησαν τις πρωϊνές ώρες της 15.VI.44 εναντίον του Βαλτετσίου. Παρ’ όλον που οι εθνοπροδότες και οι προσκυνημένοι του Βαλτετσίου πολέμησαν σκυλίσια και ήταν ταμπουρωμένοι σε χαρακώματα και στα σπίτια, εν τούτοις δεν άντεξαν μπρός στην ορμή των στρατευμάτων μας. Εντός ελαχίστης ώρας εξουδετερώθηκαν όλες οι εστίες αντιστάσεως και τα τμήματά μας εκυριάρχησαν απολύτως επί του πεδίου της μάχης.
Αι απώλειαι του εχθρού ήσαν βαρείαι. Άνω των διακοσίων (200) νεκρών και τραυματιών που υπέκυψαν στα τραύματά των. Εβδομήντα (70) αιχμάλωτοι (άνδρες και γυναίκες) εκ των οποίων εξετελέσθησαν δι αποφάσεως δύο στρατοδικείων συγκροτηθέντα εις δύο διαφορετικά χωρία της Γορτυνίας δέκα επτά (17) άρρενες των υπολοίπων εγκλησθέντων εις Στρατόπεδα. Κατά τη διεξαγωγή της μάχης ανετινάχθη εκ λάθους αποθήκη πυρομαχικών και επυρπολήθησαν υπερτεσσαράκοντα οικίαι αίτινες αποτελούσαν σοβαράς εστίας αντιστάσεως.
Αι απώλειαι των ημετέρων ανήλθον εις είκοσι (20) νεκρούς μεταξύ των οποίων και ο Διοικητής του VIII Γραφείου της VIII Ταξιαρχίας, λοχαγός πυροβολικού Παντελάκης Ιωάννης (Αμαριώτης) εκ Κρήτης ως και δέκα επτά (17) τραυματίες. Λάφυρα περιήλθαν εις χείρας των τμημάτων μας: Περί τα εκατόν (100) τυφέκια ατομικά με χίλια διακόσια (1200) φυσίγγια. Δύο (2) αυτόματα ατομικά. Τρόφιμα και τσιγάρα άφθονα περί τα πενήντα (50) κουτιά. Περί τις είκοσι (20) οκάδες σολόδερμα, περί τα είκοσι (20) ζεύγη αρβυλών καινουργών. Άνω των εκατόν (100) ίππων, ημιόνων και όνων. Περί τις τρεις χιλιάδες (3.000) αιγοπρόβατα.
Εκτός των ανωτέρω ανεπληρώθησαν σχεδόν τα καταναλωθέντα πυρομαχικά και ενεδύθησαν περί τους εκατόν (100) οπλίται μας εκ διαφόρων ειδών ιματισμού στρατιωτικών και ιδιωτικών. Η επιχείρησις του Βαλτετσίου αποτελεί την πρώτην εφαρμογήν των εξαγγελθέντων υφ΄ημών μέτρων εναντίον των ταγματασφαλιτών και εκείνων που τους ενισχύουν ή απλώς τους ανέχονται. Η σκληρή αυτή εξουδετέρωσις της αντεθνικής εστίας του Βαλτετσίου ας παραδειγματίσει όλους και ας τους κάμει να εννοήσουν ότι δεν είναι εύκολον να αμαυρώνουν την ιστορία τους έθνους μας και να ατιμάζουν την πατρίδα μας ατιμώρητα. Η εκκαθάρισις της Ελλάδας μας από τα σιχαμερά προδοτικά στοιχεία αποτελεί δι ημάς ζήτημα τιμής και υπερτάτου καθήκοντος και θα συνεχίσωμεν με τον πλέον αδυσώπητον τρόπον και τον πλέον ταχύν ρυθμόν. Σ.Δ. 20 VI. 44 Υπογραφή»
Με αυτή την ιδιόχειρη ανακοίνωση/διαταγή, μετά την επιχείρηση εναντίον του χωριού, ο Βελουχιώτης κατηγορούσε τους Βαλτετσιώτες ότι ήταν αντίθετοι στην Επανάσταση του 1821 και δεν συμμετείχαν στον αγώνα. Ξεκίνησε έτσι ο ίδιος τις ψευδολογίες και τις ανυπόστατες κατηγορίες, ακόμη και την παραχάραξη της Ιστορίας του 1821 για να δικαιολογίσει το έγκλημα.
Γράφει ο Βελουχιώτης: «....Οπως στο 1821 το Βαλτέτσι ήτανε η εστία της αντιδραστικής ολιγαρχίας κααι είχε συμμαχήσει με τον Τούρκο δυνάστη, έτσι και σήμερα στο καινούριο εθνεγερτήριό μας έγινε όργανο της πιό αντιδραστικής μερίδας της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας με αποτέλεσματην πιό ισχυρή βάση των εθνοπροδοτών-ταγματασφαλιτών στην Κεντρική Πελοπόννσο και συμμάχησε με τον Γερμανό φασίστα...» [...] «...Ο Θ. Κολοκοτρώνης αναγκάστηκε κι έδωσε την περίφημη μάχη του Βαλτετσίου, όπου και συνέτριψε τους Τούρκους και τους προσκυνημένους Βαλτετσιώτες...».
Το απόσπασμα αυτό δείχνει το μέγεθος της κακοήθειας του αρχιεγκληματία εναντίον των υπερήφανων κατοίκων του ιστορικού χωριού. Διαγράφει και αντιστρέφει τις περγαμηνές τους από τον αγώνα εναντίον των Τούρκων, τη μαζική συμμετοχή τους στην περίφημη μάχη στις 12-13 Μαίου 1821, και τους δεκάδες αξιωματικούς και οπλίτες του Βαλτετσίου που διακρίθηκαν σ’ αυτήν αλλά και σε άλλες μάχες του αγώνα της παλιγγενεσίας.
Αυτό δεν είναι το μόνο κτυπητό σημείο συκοφαντίας και ψευδολογίας στο κείμενο του Βελουχιώτη. Για να δικαιολογίσει την καταστροφή του χωριού με τον εμπρησμό τόσων σπιτιών του, γράφει: «... Κατά τη διεξαγωγή της μάχης ανετινάχθη εκ λάθους αποθήκη πυρομαχικών και επυρπολήθησαν υπερτεσσαράκοντα οικίαι αίτινες αποτελούσαν σοβαράς εστίας αντιστάσεως...». Θέλει να δικαιολογηθεί ψευδόμενος. Αναφέρεται σε αποθήκη πυρομαχικών που φυσικά δεν υπήρχε, αλλά αποκαλύπτει την αλήθεια στην ίδια πρόταση όταν ομιλεί για «οικίες που πυρπολήθησαν γιατί αποτελούσαν σοβαρές εστίες αντιστάσεως...»!
Τέλος, οι κομπασμοί του για σκληρόν αγώνα των υπερχιλίων ανταρτών του εναντίον των Βαλτετσιωτών αποκαλύπτονται ψευδείς από τον ίδιο όταν γράφει ότι στα λάφυρα περιέχονταν μόνο «Περί τα εκατόν (100) τυφέκια ατομικά με χίλια διακόσια (1200) φυσίγγια. Δύο (2) αυτόματα ατομικά». Ούτε και τόσα δεν ήταν τα τουφέκια που είχαν οι Βαλτετσιώτες. Όχι περισσότερα των 70. Και φυσικά, οι νεκροί της μάχης δεν ήταν 200 όπως αναφέρει, πάλι στην προσπάθειά του να μεγενθύνει τον άθλο του, αλλά λιγότεροι από 50. Αν τα τουφέκια ήταν 100, πως δικαιολογούνταν οι 200 νεκροί της μάχης;Ο Βελουχιώτης αποδεικνύεται εδώ άριστος ιστοριογράφος των «άθλων» του ΕΛΑΣ!
(*) ΠΗΓΗ:«Η ΟΠΛΑ ΧΩΡΙΣ ΘΡΥΛΟ», Γεωργίου Καράγιωργα, Εκδόσεις Δωδώνη, 1997,σελ. 149
Αν φθάσατε μέχρι εδώ, παρακαλώ μπορείτε να ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΤΕ την ανάρτηση ελεύθερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου