02-11-2020
ΨΗΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΝΕΩΤΕΡΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1963. ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Την 27η Σεπτεμβρίου 1963 παραιτήθηκε η κυβέρνηση της ΕΡΕ υπό τον Πρωθυπουργό Παναγιώτη Πιπινέλη, που είχε σχηματισθεί τη 17η Ιουνίου του ιδίου έτους, μετά την παραίτηση του μέχρι τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, λόγω της σύγκρουσής του με το παλάτι, και προκηρύχθηκαν βουλευτικές εκλογές για τη 3η Νοεμβρίου του 1963. Σχηματίσθηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Στυλιανό Μαυρομιχάλη. Ο Καραμανλής επέστρεψε από το εξωτερικό, όπου είχε προσφύγει μετά την παραίτησή του, και ανέλαβε τον προεκλογικό αγώνατου κόμματός του, της ΕΡΕ, αλλά ήταν καταφανώς υποτονικός. Είχε προσκληθεί από τη Ζυρίχη, όπου διέμενε, από παράγοντες του κόμματός του.
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 1963 ήταν: Ένωση Κέντρου 42,04% των ψήφων, έδρες 138. ΕΡΕ: 39,37% των ψήφων, έδρες 132. ΕΔΑ 14,54% των ψήφων, έδρες 28 και Προοδευτικών 3,74% των ψήφων, έδρες 2. Παρά τη νίκη της η Ένωση Κέντρου δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση, εάν δεν υποστηριζόταν από την ΕΔΑ. Παρά ταύτα ο Βασιλεύς Παύλος έδωσε εντολή στην Ένωση Κέντρου να σχηματίσει κυβέρνηση και την 8η Νοεμβρίου ορκιζόταν η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και Αντιπρόεδρο και Υπουργό Εξωτερικών τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Με απαίτηση του Βασιλέως Παύλου Υπουργός Εθνικής Αμύνης παρέμεινε ο υπηρεσιακός Υπουργός Εθνικής Αμύνης Δ. Παπανικολόπουλος. Ο Παπανδρέου θεωρούσε την κυβέρνησή του μεταβατική, γιαυτό είχε στόχο νέες εκλογές το ταχύτερο δυνατόν, πιστεύοντας ότι είχε πραγματοποιηθεί μια σημαντική στροφή του λαού υπέρ της Ένωσης Κέντρου.
Από την επομένη της ορκωμοσίας της η κυβέρνηση, χωρίς να έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή επιδόθηκε στη πολιτική του <<Μαυρογιαλούρου>> με παροχές οικονομικής φύσης σε όλους τους τομείς, γιατί στη σκέψη της η προσφυγή σε νέες εκλογές ήταν δεδομένη. Η αδικαιολόγητη αναχώρηση για το εξωτερικό του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η εύνοια του Βασιλέως Παύλου στις εισηγήσεις και απαιτήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου είχαν ισχυροποιήσει κατα πολύ τη θέση του. Ακόμα και για την αντικατάσταση του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, όπως είχε ζητήσει ο Παπανδρέου, ο Παύλος δεν έφερε καμιά αντίρρηση να γίνει, μετά τη λήψη ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή των Ελλήνων.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1963 ο Παπανδρέου συγκάλεσε το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Αμύνης για να επιβάλει αλλαγές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατα την πρακτική των κρατούντων και την ηθική τάξη στην Ελλάδα, η κυβέρνηση υπηρεσιακή ή πολιτική, που δεν είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, δεν αντικαθιστούσε του Αρχηγούς και άλλους Ανωτάτους Αξιωματικούς,εκτός εάν υπήρχε ανάγκη. Αλλά ο Παπανδρέου επέβαλε την αντικατάσταση των Αρχηγών του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας Αντιναυάρχου Δ. Κιοσσέ και Αντιπτεράρχου Δημητρίου Θεοδοσιάδη και την αποστρατεία των Αντιστρατήγων Κυριάκου Παπαγεωργοπούλου, Διοικητού 1ης Στρατιάς, Σοφοκλή Τζανετή, Γενικού Επιθεωρητού Στρατού, και Δ. Βέλλιου, Διοικητού Α΄ Σώματος Στρατού.
Τρεις ημέρες μετά ο Βέλλιος αποχωρών από τη Διοίκηση του Σώματος Στρατού εξέδωσε ημερήσια διαταγή, με την οποία εξαπέλυε σφοδρή επίθεση κατά της κυβέρνησης και προσωπικά κατά του Παπανδρέου, χρησιμοποιώντας απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Σύμφωνα με τα τότε ισχύοντα οι αποστρατευόμενοι Αξιωματικοί για ένα τρίμηνο απαγορευόταν να πολιτικολογούν, πράξη που εθεωρείτο ποινικό αδίκημα. Στην περίπτωση του Βέλλιου, που πολιτικολόγησε με την ημερήσια διαταγή του, θα έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη από τον αρμόδιο Υπουργό Εθνικής Αμύνης Δ. Παπανικολόπουλο, ο οποίος όμως απουσίαζε στο εξωτερικό, λόγω της συμμετοχής του στην ετήσια σύνοδο του ΝΑΤΟ. Για να ξεπερασθεί το πρόβλημα ο Παπανδρέου προσκόμισε στο Βασιλέα Παύλο Διάταγμα ανάληψης των καθηκόντων του Υπουργού Εθνικής Αμύνης από το ίδιο, το οποίο και υπέγραψε ο Βασιλεύς. Αυτό μάλλον θα είχε υπόψη του ο Παπανδρέου, όταν τον Ιούλιο του 1965 ζήτησε από το τότε Βασιλέα Κωνσταντίνο τον Β΄ να αναλάβει τα καθήκοντα του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, για να καλύψει τον γιο του από την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, αίτημα που δεν έγινε αποδεκτό και είχαμε την παραίτησή του και τα γνωστα Ιουλιανά γεγονότα.
Την 20η Δεκεμβρίου ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανάγνωσε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του και την 23η του αυτού μήνα έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης με 167 ψήφους, στις οποίες περιλαμβάνονταν και οι ψήφοι των 28 βουλευτών της ΕΔΑ. Παρά το ευνοϊκό αποτέλεσμα ο Παπανδρέου, βλέποντας την στροφή του λαού προς το κέντρο και την απομάκρυνση του Καραμανλή από την ηγεσία της ΕΡΕ, επέμενε στον Παύλο για προσφυγή σε νέες εκλογές. Πράγματι ορίσθηκαν βουλευτικές εκλογές για τη 16η Φεβρουαρίου 1964 από υπηρεσιακή κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Ι. Παρασκευόπουλο, Υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας, σε μια κρίσιμη περίοδο, μετά την καταγγελία του Συντάγματος της Κύπρου από τον Πρόεδρο αυτής Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τα επακολουθήσαντα αιματηρά επεισόδια, χωρίς να ενημερώσει την κυβέρνηση της Ελλάδας.
ΠΗΓΕΣ:
1. Νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας του Σπύρου Μαρκεζίνη.
2. Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974 του Σόλωνος Ν. Γρηγοριάδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου