Εγκλήματα Ακροαριστερών 1942-1967

 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949

Ioannis Bougas  · 16 λ.  · 

Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!

«Μεταξύ 13 και15 Σεπτεμβρίου 1944, έγινε μάχη μεταξύ του δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του Τάγματος Ασφαλείας (ΤΑ) Μελιγαλά. Μεταξύ 17 και 20 Σεπτεμβρίου έγινε η μαζική σφαγή στην Πηγάδα του Μελιγαλά!»

Η μαζική σφαγή στον Μελιγαλά, μαζί με εκείνες στο Κιλκίς τον Νοέμβριο του 1944, στον Φενεό Κορινθίας το καλοκαίρι του 1944 και στην Αθήνα στη διάρκεια των Δεκεμβριανών, βρίσκονται στην κορυφή των εγκλημάτων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ το 1943-44. Το φριχτό έγκλημα του Μελιγαλά, ενώ έχει προβληθεί περισσότερο από τα άλλα, έχει διαστρεβλωθεί και παραποιηθεί και περισσότερο από τα υπόλοιπα. Από τις πρώτες ώρες της εκτέλεσής του, οργίασε η προπαγάνδα της Αριστεράς, με ψευδολογίες για τα θύματα και μυθοπλασίες για τα γεγονότα. Όμως, αλλά και τα λάθη, τις παραλήψεις –δεν παρουσίασαν τα ακριβή γεγονότα, δεν έκαναν λεπτομερή καταγραφή θυμάτων, περιορίσθηκαν σε «κραυγές» και υπερβολές, κλπ.- και τέλος την αδιαφορία της Δημοκρατικής πλερυράς.

Στο έργο μου «ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 1940-45» παραθέτω πολλά από τα πιό απίστευτα ψεύδη και φανταστικά γεγονότα που έγραφαν οι εφημερίδες του ΕΑΜ της εποχής εκείνης.
Επίσης παρουσιάζω όλα τα ΨΕΥΔΗ και τις μυθοπλασίες που έχουν γραφεί σε βιβλία αριστερών συγγραφέων, και δίνω απάντήσεις με βάση τα πραγματικά γεγονότα.

Συνοπτικά εδώ:

ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ

-Αμυνόμενοι: το Τάγμα Ασφαλείας (ΤΑ) Μελιγαλά – 1100 άνδρες μαζί με Χωροφύλακες (πολέμησαν ίσως οι μισοί)

- Επιτιθέμενοι: η 3ηΜεραρχία του ΕΛΑΣ- πάνω από 4.000 αντάρτες (δύο συντάγματα, το 8οΛακωνίας και το 9ο Μεσσηνίας και εφεδροΕΛΑσίτες. Στο τέλος της μάχης προστέθηκε και το 11ο Αρκαδίας, που είχε και τη μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΚΑΘΟΛΙΚΟ πλιάτσικο που ακολούθησε την είσοδο των ανταρτών στον Μελιγαλά). Στην πρώτη γραμμή πολέμησαν 1500 -1600 αντάρτες.

Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ. Βάσει μαρτυριών καπεταναίων του ΕΛΑΣ και στελεχών του ΕΑΜ, που αναφέρουν συναντήσεις μαζί του εντός του Μελιγαλά και σε διπλανά χωριά, ο Άρης Βελουχιώτης ήταν στον Μελιγαλά. Έφθασε εκεί την ημέρα που τελείωσε η μάχη, την Παρασκευή, 15 Σεπτεμβρίου, και έφυγε 2 ημέρες μετά, την Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου.

1. Ὁ δικηγόρος Εὐάγγελλος Μαχαίρας, ἐπικεφαλῆς τοῦ Συγκροτήματος τῶν Βαρέων Ὅπλων τοῦ ΕΛΑΣ, ἀπό τούς κύριους συντελεστές τῆς νίκης κατά τῶν ΤΑ στή Μεσσηνία, στό βιβλίο του «50 Χρόνια Μετά», σελ. 436, γράφει ὅτι λίγη ὥρα μετά τήν πτώση τοῦ Μελιγαλᾶ, πῆγε καί βρῆκε τόν Βελουχιώτη κάπου στόν Μελιγαλά. Γράφει ἀκριβῶς ὁ Μαχαίρας: “… Ἐγώ ἔσπευσα νά μπῶ μέ τούς πρώτους στό χωριό (ἐννοεῖ τόν Μελιγαλά), ἀναζητῶντας τήν ἀδελφή μου....Τούς βρῆκα σώους σ'ἕνα καταφύγιο, ὅπου πληροφορήθηκα ἀπό τήν ἀδελφή μου ὅτι εἶχαν γίνει κιόλας αὐτοδικίες καί ὅτι οἱ ἀντάρτες εἶχαν πάρει ἀπό σπίτια ὁρισμένα πράγματα [...]Βγῆκα ἔξω τρέχοντας νά βρῶ τόν Ἄρη [...] Μόλις βρῆκα τόν Ἄρη, τοῦ λέω...”. Άρα ο Άρης ήταν εκεί στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν έπεσε ο Μελιγαλάς.

2. Ὁ Σπύρος Ξιάρχος, ένας εκ των σφαγέων στην Πηγάδα, στο βιβλίο του «Η Αλήθεια για τον Μελιγαλά», σελ. 37,γράφει: “... Σέ μιά ἀπό τίς πρῶτες συνοδεῖες πού πήγαιναν γιά ἐκτέλεση ἦταν καί ὁ γέρο-Γιάννης Λαντζούνης πατέρας τοῦ πρώην βουλευτῆ Μίμη Λαν­τζούνη. Ὁ Ἄρης βρέθηκε στή συμβολή ἀκριβῶς τοῦ κεντρικοῦ δρόμου πού διασχίζει τόν Μελιγαλά καί τοῦ δρόμου Ζευγολατειό-Μελιγαλᾶ-Σκάλα. Καθώς εἶδε τό γέρο δεμένο στή γραμμή διέταξε νά τόν λύσουν καί νά τόν ἀφήσουν νά πάει στό σπίτι του. Ὁ Ἄρης οὔτε γνώριζε ποιός ἦταν αὐτός πού ἐλευθέρωσε, οὔτε ρώτησε τ'ὄνομά του...”. Άρα ο Βελουχιώτης ήταν στον Μελιγαλά μέχρι την Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου, πριν το μεσημέρι, γιατί τότε άρχισαν οι κουστοδίες να ξεκινούν από το Μπεζεστένι για την Πηγάδα.

Την επομένη, Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου, επισκέφθηκε το Μπεζεστένι, την αλάνα όπου είχαν συγκεντρώσει τους αιχμαλώτους ταγματασφαλίτες και όλους τους «αντιδραστικούς» κατοίκους του Μελιγαλά και τους επισκέπτες, άνω των 16 ετών. Μαζί του ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Αχιλλέα; Μπλάνας (ο επικεφαλής του ΚΚΕ Πελοποννήσου), ο Τάσος Κουλαμπάς (ο επικεφαλής του ΕΑΜ Πελοποννήσου) και άλλοι ηγέτες του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ. Είδε τις χιλιάδες τους κρατουμένους. Εκεί διέταξε τη δολοφονία όλων των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και όσων αμάχων κρατουμένων η Επιτροπή του ΕΑΜ Μελιγαλά και Μεσσηνίας θεωρούσε «αντίδραση»!

Τη ίδια ημέρα συμμετείχε σε άγριο βασανισμό ομάδος αιχμαλώτων στη Μερόπη, λίγο έξω από τον Μελιγαλά, πριν σφαγούν από τους Μαυροσκούφηδες και ριχτούν σε ξεροπήγαδο.

Ο Άρης κοιμήθηκε 2 βράδυα στον Μελιγαλά, πριν πάει στην Καλαμάτα, την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου. Στην Καλαμάτα παρακολούθησε το λυντσάρισμα των 18 αιχμαλώτων στην κεντρική πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β’. Την επιλογή των 18 αιχμαλώτων και τη διαταγή να μεταφερθούν στην Καλαμάτα γαι τελετουργικό λυντσαρισμα, την έδωσε ο ίδιος ο Βελουχιώτης. Από την Καλαμάτα, μετέβη στους Γαργαλιάνους, όπου μπαίνοντας στην πόλη μετά τη νίκη του ΕΛΑΣ επί του εκεί Τάγματος Ασφαλείας, είπε σε αντάρτες που ετοιμάζονταν να εκτελέσουν αιχμαλώτους ταγματασφαλίτες, «σύντροφοι, οικονομία στις σφαίρες, μαχαίρι!».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ. Τα πολλά θύματα του Μελιγαλά, περίπου το 95%, δεν έπεσαν στη μάχη, ούτε δολοφονήθηκαν ως αντίποινα, όπως υποστηρίζουν οι αριστεροί ιστοριογράφοι. Εσφάγησαν για πολιτικούς λόγους, τελετουργικά στην Πηγάδα στη διάρκεια 4 ημερών, μεταξύ 17 και 20 Σεπτεμβρίου, γιατί δεν δέχονταν να συμμετάσχουν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ.

Το Τάγμα του Μελιγαλά ήταν για 4 1/2 μήνες υπό τη διοίκηση του ταγματάρχη Παναγιώτη Στούπα που ήταν κάθετος εναντίον βίας και εκτελέσεων. Δεν είχε κάνει εκτελέσεις, πλην μιάς που έγινε εν αγνοία του για αντεκδίκηση από ταγματασφαλίτες από το χωριό του τη Λεύκη.

Όποιες εκτελέσεις είχαν γίνει το 1943-44 στην περιοχή γύρω από τον Μελιγαλά, είχαν γίνει από Γερμανούς ως αντίποινα για ενέδρες του ΕΛΑΣ.

Τις τελευταίες εβδομάδες πριν τη μάχη, Τάγμα του Μελιγαλά είχε συλλάβει 300 περίπου στελέχη του ΕΑΜ και της ΟΠΛΑ από την γύρω περιοχή και τους κρατούσε υπό περιορισμό στον Μελιγαλά, από τον φόβο ότι θα δρούσαν ως Πέμπτη φάλαγγα. Κανείς δεν είχε βασανισθεί, ανακριθεί ή δικαστεί. Όλοι ελευθερώθηκαν σώοι.

Ο ολικός αριθμός των θυμάτων στον Μελιγαλά είναι άγνωστος. Δικός μου υπολογισμός τους αναβιβάζω σε περίπου 1700. Οι νεκροί ταγματασφαλίτες στη μάχη ήταν περίπου 30. Το σύνολο των νεκρών ταγματασφαλιτών από τα αρχεία του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης ήταν 47 αξιωματικοί και 704 οπλίτες. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 700 ταγματασφαλίτες, αξιωματικοί και οπλίτες δολοφονήθηκαν όντες άοπλοι, αιχμάλωτοι του ΕΛΑΣ!

Από τον βομαρδισμό και τις αυτοδικίες των πρώτων ωρών μετά τη μάχη από αντάρτες τουΛΑΣ, σκοτώθηκαν και 60-70 άμαχοι εντός του Μελιγαλά. Το σύνολο των νεκρών αμάχων είναι άγνωστο. Ένας ιδιώτης (!) κάτοικος του Μελιγαλά έχει καταγράψει 1.154 ονόματα θυμάτων. Αν αφαιρέσουμε τους 751 ταγματασφαλίτες, σημαίνει ότι ο «Αριθμός Αμάχων Νεκρών» είναι τουλάχιστον 403. Αν όμως το σύνολον των νεκρών είναι μεγαλύτερο, περίπου1.700, τότε ο αριθμός των αμάχων που δολοφονήθηκαν πλησιάζει τους 1000!. Όλοι οι άμαχοι δεν εσφάγησαν στον Μελιγαλά, αλλά και σε πολλά γύρω χωριά που τους μετέφεραν από τον Μελιγαλά.

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΦΑΓΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ.Έχουν ταυτοποιηθεί 13 μέλη της ΟΠΛΑ Μεσσηνίας, οι περισσότεροι των οποίων ήταν από τον Μελιγαλά. Σφαγείς στην Πηγάδα και βοηθοι στη σφαγή, ήταν και μιά Διμοιρία 30-35 ανταρτών του ΕΛΑΣ από το 8ο σύνταγμα Λακωνίας, όλοι με καταγωγή από τα χωριά του Πάρνωνα. Οι αντάρτες δρούσαν και ως οδηγοί των δεμένων υποψηφίων θυμάτων από το Μπεζεστένι του Μελιγαλά στην Πηγάδα, μια απόσταση 2 έως 2 ½ χιλιόμετρα. Επόπτες της σφαγής στην Πηγάδα ήταν ο Νικόλαος Μητρόπουλος και ο Παναγιώτης Μάτζαρης, από τη Μεσσηνία, μαζί με τον γεωπόνο Δημήτρη Πιρπιρή από τη Ναύπακτο. Ο Πιρπιρής υπηρετούσε στην Αγροτική Τράπεζα Γαργαλιάνων και για ένα διάστημα ήταν αρχηγός της ΟΠΛΑ Γαργαλιάνων, πριν αναλάβει καπετάνιος σε τάγμα του ΕΛΑΣ πριν τη μάχη του Μελιγαλά.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Στην Πηγάδα άρχισε την Κυριακή το πρωϊ, 17/9, και σταμάτησε την Τετάρτη το απόγευμα, 20/9. Κράτησε δηλαδή 4 εικοσιτετράωρα. Δεν ήταν έγκλημα της στιγμής, οργής, σύγχισης, κλπ. αλλά ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των αντιπάλων του ΚΚΕ από την περιοχή της άνω Μεσσηνίας (τουλάχιστον 60 κωμοπόλεις και χωριά της Μεσσηνίας είχαν πάνω από 10 θύματα στον Μελιγαλά).

Οι σφαγείς έκαναν διαλείματα για καφέ και σταματούσαν για μεσημεριανό φαγητό (πολλές φορές απόλαυσαν ψητό στο φούρνο, αλλά και πιό κλασσικά ελληνικά φαγητά όπως κρέας με μελιτζάνες!).

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΣΤΟΝ ΜΕΛΙΓΑΛΑ.
(*)

Ὁ Ξιάρχος ἐπιβεβαιώνει μέ αὐτό τόν τρόπο τά ἑξῆς σπουδαῖα στοιχεῖα γιά τή γενοκτονία τοῦ Μελιγαλᾶ:

- τά θύματα δέν ἦταν μόνον ταγματασφαλίτες ἀλλά καί ἄμαχοι,

- οἱ φόνοι δέν ἦταν τυχαῖες αὐτοδικίες, ἀλλά ὀργανωμένες ἐκτελέσεις,

- αὐτές οἱ ὀργανωμένες ἐκτελέσεις, γίνονταν σέ ἄλλο σημεῖο μακριά ἀπό τό Μπεζεστένι (στήν Πηγάδα),

- τίς ἐκτελέσεις δέν τίς ἔκαναν ἀδέσποτα στοιχεῖα τῆς περιοχῆς, ἀλλά ἀντάρτες μέ τήν ἔγκριση τοῦ Βελουχιώτη. Σέ διαφορετική περίπτωση, αὐτός θά τίς σταματοῦσε καί θά ἐλευθέρωνε ὅλους πού ἦταν στήν συνοδεία,

- ὁ Ἄρης παρέμεινε στόν Μελιγαλά ἕως τίς πρωϊνές ὧρες τῆς 17ης Σεπτεμβρίου, πού ἄρχισαν νά γίνονται οἱ ὀργα­νωμένες ἐκτελέσεις στήν Πηγάδα.

Τό σημεῖο στό ὁποῖο ὁ Ἄρης συνάντησε τήν φάλαγγα, ὑποδηλώνει ὅτι αὐτή ἦταν μία ἀπό τίς πρῶτες πού διέσχισαν τήν πόλη καθ'ὁδόν πρός τήν Πηγάδα. Μετά ἀπό τίς 2-3 πρῶτες φάλαγγες, ὅλες οἱ ἑπόμενες ὁδηγοῦνταν στήν Πηγάδα περιμετρικά τῆς πόλης. Ὁ Κλάρας, ἀπό τόν Μελιγαλά ἔφυγε γιά τήν Καλαμάτα, γιά νά παρεβρεθεῖ στό λυντσάρισμα τῶν 18 κρατου­μένων ἀπό τόν Μελιγαλά.

Βέβαια, ὀφείλω νά παρατηρήσω ὅτι ὁ Ξιάρχος, μέ τόν τρόπο πού περιγράφει τό γεγονός τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ Γιάννη Λαντζούνη ἀπό τόν Θανάση Κλάρα, εἶναι ὡς νά ζητᾶ νά δώσουμε βραβεῖο εὐσπλαχνίας στόν ἀρχικαπετάνιο τοῦ ΕΛΑΣ γιά τήν πράξη του!

2.Ὁ Βελουχιώτης ἦταν λοιπόν στόν Μελιγαλά ἀμέσως μετά τήν πτώση του καί στά ἐπακολουθήσαντα γεγονότα. Τό ἐπιβεβαιώνει ὁ δικηγόρος καί καπετάνιος τοῦ ΕΛΑΣ Εὐάγγελος Μαχαίρας. Τότε γιατί οἱ βιογράφοι του καί πολλοί ἄλλοι ταγμένοι συγγραφεῖς τῆς Ἀριστερᾶς γράφουν εἴτε ὅτι δέν ἦταν ἐκεῖ, ἤ ὅτι ἔφθασε ὅταν ὅλα εἶχαν τελειώσει, καί δέν εἶχε τίποτε νά κάνει μέ τίς ἐκτελέσεις; (Εὐάγγελος Μαχαίρας, ὅ.π., σελ. 436).

3. Σύμφωνα μέ μαρτυρία τῆς Μάρελ Σκλήρη, κόρης τοῦ μοναδικοῦ ἐπιζήσαντος γιατροῦ τοῦ Μελιγαλᾶ Χρήστου Σκλήρη -ἄραγε, πῶς;- ὁ Βελουχιώτης στόν Μελιγαλά ἔμεινε στήν οἰκία τοῦ συμβολαιογράφου Ἀριστείδη Δουβαρᾶ, ὁ ὁποῖος δέν ἀνῆκε στό ΕΑΜ/ΚΚΕ.

( Καί στήν ἑπόμενη πόλη πού κατέλαβε ὁ ΕΛΑΣ, τούς Γαργαλιάνους, ὁ Κλάρας ἐπέλεξε οἰκία δημοκρατικοῦ κατοίκου γιά νά διανυκτερεύσει. Ἴσως δέν ἐμπι­στευόταν τούς φίλους τοῦ ΕΑΜ/ΚΚΕ).

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ!