Η χούντα και η αριστερή προπαγάνδα

3/5/18

Η χούντα και η αριστερή προπαγάνδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Στη δικτατορία των συνταγματαρχών δεν υπήρχαν δεξιοί και αριστεροί, συντηρητικοί και προοδευτικοί. Υπήρχαν όσοι ήσαν με την δικτατορία και όσοι ήσαν εναντίον της. Αριστεροί,  συντηρητικοί και φιλελεύθεροι πνευματικοί άνθρωποι πολέμησαν τη δικτατορία και υπέστησαν συνέπειες. Οι επίορκοι αξιωματικοί, για να δικαιολογήσουν την εγκληματική τους πράξη, επικαλέσθηκαν τον κομμουνιστικό κίνδυνο   και οι πρώτοι που διώχθηκαν ήσαν οι κομμουνιστές και οι φίλα προσκείμενοι σε αυτούς. Όμως κυνηγήθηκε και κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δεν δέχθηκε τη δικτατορία και αντέδρασε  σε αυτήν, ακόμη και με την πένα του.

Η δικτατορία πλήγωσε βαριά και ποικιλοτρόπως τη Δημοκρατία, ιδιαιτέρως στο ζήτημα ότι αυτή αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει την εκτροπή από το Σύνταγμα  και να προστατεύσει τις ελευθερίες του λαού. Η πρόβλεψη του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ότι δεν μπορεί να επιβληθεί στην Ελλάδα δικτατορία, επειδή θα κατέβει μαζικά ο λαός στους δρόμους, αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας.

Η κομμουνιστική και γενικότερα η αριστερή προπαγάνδα εκμεταλλεύθηκε το τραγικό γεγονός για να αποκτήσει  «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι των αστών και των δημοκρατικών πολιτών. Δεν το πέτυχε. Όμως εξακολουθεί να προβάλλει την προπαγάνδα της. Αυτή στηρίζεται στο ψέμα ή στην μισή αλήθεια.

Το ψέμα λέγεται όχι μόνο ως παραποίηση της αλήθειας αλλά και με άλλους τρόπους. Ένας είναι να φορτισθεί περισσότερο ένα γεγονός, που από μόνο του  είναι τραγικό. Γράφεται λ.χ. «τα στρατοδικεία που περνούν οι Νίκος Κάσδαγλης για το μυθιστόρημά του “Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου” και  ο Μένης Κουμανταρέας για το μυθιστόρημά του “Αρμένισμα”...». Το τραγικό γεγονός δεν συμπληρώνεται από την αλήθεια, ότι ο Κάσδαγλης αθωώθηκε στο στρατοδικείο. Το ίδιο και ο Μένης Κουμανταρέας αθωώθηκε. Δεν βάζει κανείς μέτρο στις δικτατορίες. Όμως οφείλει να ξεχωρίσει τους δικαστές που επί δικτατορίας έδειξαν τόλμη και αρετή. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης, ο οποίος ως Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν νομιμοποίησε το δικτατορικό καθεστώς. Από την αριστερή προπαγάνδα αποκρύπτεται το γεγονός ότι στα λαϊκά δικαστήρια των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων οι δικαστές, χωρίς εξαιρέσεις, είναι ο ιμάντας του Κόμματος στην εξόντωση των αντιφρονούντων.  Παράδειγμα μισής αλήθειας είναι να γραφτεί μόνο μόνο ότι λ.χ. ο Κουμανταρέας παραπέμφθηκε στο Στρατοδικείο και  να μην προστεθεί η αλήθεια, ότι αθωώθηκε με μάρτυρα υπερασπίσεώς του τον μετά Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Τσάτσο και με δικηγόρο του  τον Γεώργιο Βασιλείου Μαγκάκη, που ήταν συνήγορος πολλών άλλων που είχαν παραπεμφθεί στα στρατοδικεία, όπως των Τάσου Μήνη και Αμαλίας Φλέμινγκ. Ο Γεώργιος Β.  Μαγκάκης ήταν στενός φίλος του πρ. πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, που και αυτός ταλαιπωρήθηκε από την δικτατορία.     

Άλλος τρόπος αριστερής προπαγάνδας είναι να ρυπάνει ηθικά  ηγετικές μορφές των φιλελεύθερων πνευματικών δημιουργών, με το ότι εμμέσως ή αμέσως αποδέχθηκαν την δικτατορία. Για τον Άγγελο Τερζάκη λ.χ. γράφτηκε ότι «αποδέχθηκε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της χούντας». Είναι ψέμα. Ουδέποτε εδέχθη Αριστείο από την χούντα. Ο Άγγελος Τερζάκης ήταν ένας εκ των αξιολογοτέρων συγγραφέων της γενιάς του 1930 και έγραψε άρθρα, όπως οι Θεοτοκάς και Χουρμούζιος, που ιδεολογικά ήσαν φιλελεύθερα και εναντίον του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Η Ακαδημία Αθηνών, που δεν είχε καμία σχέση με τη δικτατορία, του απένειμε το Αριστείο. Τα μέλη της Ακαδημίας, όπως είναι γνωστό,  είναι ισόβια και όλα όσα πήραν την απόφαση για την απονομή του Αριστείου στον Τερζάκη, μεταξύ αυτών οι Παν. Κανελλόπουλος και Κων. Τσάτσος, ήσαν εκλεγμένα προ του 1967. Για την Ακαδημία επί δικτατορίας ο Κων. Τσάτσος έγραψε ότι ο Παττακός κάλεσε το Προεδρείο της και ζήτησε από τα μέλη του να προβούν σε δήλωση υπέρ της δικτατορίας, αλλά οι Ακαδημαϊκοί την αρνήθηκαν. Επίσης αρνήθηκαν να δεχθούν κυβερνητικό Επίτροπο.

Στην αριστερή προπαγάνδα δεν χωρεί επίσης η αλήθεια πως το 1967 το Α΄ Βραβείο μυθιστορήματος απονεμήθηκε στον Παντελή Πρεβελάκη και το Β΄ Βραβείο στον Μένη Κουμανταρέα. Εξάλλου το 1972 το Β΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος απονεμήθηκε στον Αλέξη Πάρνη, για το μυθιστόρημά του «Λεωφόρος Πάστερνακ». Δεν χωρεί επίσης στην αριστερή προπαγάνδα η αλήθεια ότι καλλιτέχνες που στην μεταπολίτευση εντάχθηκαν  στο ΚΚΕ ή στο ΚΚΕ Εσωτερικού, όπως οι Άγγελος Αντωνόπουλος και Κώστας Καζάκος, πρωταγωνίστησαν σε σίριαλ, που εξυπηρετούσαν την χουντική προπαγάνδα και που ο λαός έτρεχε να τα δει στα καφενεία, όπου κυρίως υπήρχαν οι λιγοστές, τότε, τηλεοπτικές συσκευές.

Ως προς τα εικαστικά, υπήρξαν πράγματι κινήσεις καλλιτεχνών που είχαν αντιχουντικό χαρακτήρα, αλλά η αριστερή προπαγάνδα αποκρύπτει το επίσης γεγονός, ότι υπήρξαν και κανονικές εκθέσεις σημαντικών ζωγράφων, όπως αυτή του 1972, που πραγματοποιήθηκε με έργα του  Γ. Μόραλη στην γκαλερί Ιόλα – Ζουμπουλάκη.

Μια ακόμη προσβολή σε βάρος της ιστορικής αλήθειας διαπράττει η αριστερή προπαγάνδα αποκρύπτοντας ότι επί δικτατορίας δεν υπήρξαν μόνο αριστερής ιδεολογίας έντυπα, που τα έκλεισε και οι εκδότες και οι γράφοντες σ’ αυτά υπέστησαν διωγμούς. Από τους κομπλεξικούς λογοκριτές και τους κρατικούς δικτατορικούς καταπιεστικούς μηχανισμούς, για την προώθηση μιας «ελευθερίας» που μόνο μπορούσε να συμφωνήσει με τους δικτάτορες, δεν ξέφυγαν και έντυπα της φιλελεύθερης και συντηρητικής κουλτούρας. Να αναφερθούν οι εφημερίδες «Βραδυνή» και «Θεσσαλονίκη» που κυκλοφόρησαν με δήλωση του Κων. Καραμανλή το 1969 και κατασχέθηκαν τα φύλλα τους, αφού πάντως, με τέχνασμα των εκδοτών, είχαν γίνει ανάρπαστα από τους πολίτες που διψούσαν για ελευθερία. Το τέχνασμα ήταν ότι έπιασαν, κυριολεκτικά, στον ύπνο τους λογοκριτές. Άρχισαν την εκτύπωση των φύλλων με πρωτοσέλιδο άσχετο και στις 3 το πρωί άρχισε η εκτύπωση με  πρωτοσέλιδη και ολοσέλιδη τη δήλωση Καραμανλή... Την «Βραδυνή» την έκλεισαν για καιρό και όταν της επέτρεψαν την έκδοση εξακολούθησε, κυρίως με τα άρθρα του Βάσου Βασιλείου και τις γελοιογραφίες του Β. Χριστοδούλου, να πολεμά τη δικτατορία έως ότου πάλι την έκλεισαν...

Παράλληλα με το «Αντί» και άλλα περιοδικά αριστερής ιδεολογικής κουλτούρας κυκλοφόρησαν φιλελεύθερα περιοδικά και εφημερίδες που ήσαν αγωνιστικά κατά της δικτατορίας και υπέστησαν τις συνέπειες. Αυτή όλη η πραγματική αντιστασιακή δράση αποσιωπάται από την αριστερή προπαγάνδα. Ο Γιάννης Χορν, εκδότης των «Πολιτικών Θεμάτων» και των «Athens News» φυλακίστηκε πριν από το δημοψήφισμα του 1973, με το οποίο ο Παπαδόπουλος αποπειράθηκε, με ανόητο τρόπο, να νομιμοποιηθεί. Ταλαιπωρία υπέστη επίσης ο Κώστας Τσιρόπουλος, εκδότης του περιοδικού «Ευθύνη» και ο Νικόλαος Ψαρουδάκης με την εβδομαδιαία μαχητική του εφημερίδα «Χριστιανική Δημοκρατία» και την έντονη αντιδικτατορική του αρθρογραφία. «Ενοχλητικός» για την δικτατορία ήταν και ο Αθαν. Κανελλόπουλος με τα εμπεριστατωμένα και, πολλά, με χιούμορ γραμμένα άρθρα του (χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Ακροατής») στην εφημερίδα «Το Βήμα».   

Τέλος «αντιαστασιακά εύσημα» από την αριστερή προπαγάνδα δίδονται και σε στελέχη της Αριστεράς και της σημερινής Κυβέρνησης, για την εκ του ασφαλούς δράση τους στο εξωτερικό, κυρίως εις Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία και Καναδά, όπου, κατά τα άλλα, διάβαζαν και έλαβαν τα πιστοποιητικά των εκεί σπουδών τους...-