Όταν μια δολοφονία θεωρείται πολιτική πράξη

04-06-2018

Γράφει ο Νίκος Μιχαλόπουλος, Ελεύθερος Επαγγελματίας

Τρομοκρατία, ετυμολογικά είναι η εξουσία που πηγάζει από τον τρόμο. Αν θεωρήσουμε ως φασισμό την ολοκληρωτική υποταγή των πολιτών στις ορέξεις του κράτους, τρομοκρατία σαν πολιτικός όρος είναι η βίαιη επιβολή των απόψεων, μέσω του τρόμου. Άρα τρομοκρατία είναι μια ακραία μορφή του φασισμού.Θεωρείται δεδομένο πως η τρομοκρατία δεν εκφράζει μόνο την βία αλλά και την εξολόθρευση ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικά πολιτικά πιστεύω από εκείνους, εκφράζοντας έτσι τις απόψεις των Μαρξ και Ένγκελς, των πρώτων πολιτικών στοχαστών οι οποίοι αναφέρθηκαν σε δολοφονίες ανθρώπων. Η τρομοκρατία όπως και ο φασισμός δεν έχει χρώμα, αλλά είναι νοοτροπία.

Ο τρομοκράτης έχοντας υποστεί την καθιερωμένη πλύση εγκεφάλου από τους ομοϊδεάτες του, θεωρεί πως κάνει αγώνα για τα πιστεύω του και πως πρέπει να επιβάλλει την ιδεολογία του στους άλλους, με κάθε τρόπο και μέσο, με κυριότερο τις δολοφονίες – πολιτικές δολοφονίες όπως τις αποκαλεί! Στόχος του; Μια νέα κοινωνία με ταυτόσημες ιδέες! Μια κοινωνία ανθρώπων χωρίς σκέψη, πλήρως υποταγμένοι στις ιδέες τους. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα θεωρούνται τρομοκρατικά καθεστώτα!

Αλλά η τρομοκρατία βρήκε τρόπους έκφρασης μέσα στην δημοκρατία και εξελίχθηκε μέσω παρακρατικών οργανώσεων, με στόχο την επιβολή του τρόμου στους κοινούς πολίτες, την εξολόθρευση πολιτικών αντιπάλων και στο τέλος την επιβολή της εξουσίας.

Αλλά πως φτάνει να κυβερνήσει;

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος δράσης τους είναι να προκαλεί σαμποτάζ και να δημιουργεί πλασματικούς εχθρούς, προκαλώντας στην κοινωνία αίσθημα αδικίας. Οι ερυθρές ταξιαρχίες για παράδειγμα, κινήθηκαν με αυτόν τον τρόπο, σκοτώνοντας τον Ιταλό πρωθυπουργό Aldo Moro το 1978, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, η ιστορία αρχίζει από τις αρχές δεκαετίας του 1970, όταν μέλη των ερυθρών ταξιαρχιών παρακινούν τα εργατικά συνδικάτα να αρχίσουν μεγάλες απεργίες με βίαιες συγκρούσεις.

Η συνέχεια μετά το πέρας των κινητοποιήσεων έφερε βανδαλισμούς από τους υποκινούμενους εργάτεςστους εξοπλισμούς των εργοστασίων, μειωμένη παραγωγή που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και το χειρότερο από όλα ήταν τα σαμποτάζ στα ίδια τα προϊόντα – αυτοκίνητα που έβγαιναν από τις γραμμές παραγωγής. Ο στόχος ήταν η ίδια η Fiat, ως το οικονομικό σύμβολο της Ιταλίας.

Από το 1975 και μετά οι BR αρχίζουν την ένοπλη δράση εναντίων στελεχών της Fiat κατά την οποία είχαμε 27 απόπειρες και 4 δολοφονίες στελεχών της , με κυριότερη στις 21 Σεπτεμβρίου 1979 του οικονομικού διευθυντή του ομίλου, Carlo Ghiglieno, τον οποίο τον σκότωσαν την στιγμή που έβγαινε από το αμάξι του για να πάρει τον πρωινό του εσπρέσο. Στόχος τους ήταν ωστόσο ο ίδιος ο Ανιέλι με σκοπό να δείξουν στους πολίτες ότι εχθρός του συστήματος είναι ο μεγαλοβιομήχανος και οφείλουν να ξεσηκωθούν ώστε να αναλάβουν την εξουσία οι ίδιοι. Η δολοφονία όμως του πρωθυπουργού έστρεψε τον κόσμο εναντίων τους, με αποτέλεσμα πρώτα την ρήξη μεταξύ τους, και στην συνέχεια τον αφανισμό τους.

Την παραπάνω τρομοκρατική οργάνωση είχε ως πρότυπο η δική μας 17 Νοέμβρη η οποία τα χρόνια που έδρασε τρομοκρατούσε τον πολιτικό και οικονομικό κόσμο της χώρας, οι 23 δολοφονίες ανθρώπων, μόνο και μόνο επειδή είχαν διαφορετικές απόψεις είναι ο ύψιστος φασισμός! Η απώλεια του Θάνου Αξαρλιάν, την οποία θεώρησαν παράπλευρη απώλεια. Ή τον Παύλο Μπακογιάννη, έναν άνθρωπο ο οποίος προσπαθούσε να προωθήσει την ιδέα της ενότητας των Ελλήνων πέρα από τις πολιτικές ιδεολογίες. Τους ανθρώπους αυτούς η σημερινή κυβέρνηση τους θεωρεί αγωνιστές της αριστεράς! Ναι γιατί αυτή είναι η αριστερά, η ύψιστη μορφή φασισμού.

Η 17Ν όταν εξολοθρεύτηκε, άφησε πολλούς μικρούς πυρήνες επίδοξων τρομοκρατών οι οποίοι συνέχισαν να δρουν μεθοδικά με αποκορύφωμα το κάψιμο της Αθήνας το 2008. Ο εμπρησμός της Μαρφίν με τους τρεις νεκρούς ήταν δικό τους έργο! Ανένταχτοι αναρχικοί προσκόλλησαν ως συνιστώσες στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Ανταρσύα, βγάζοντας το απόλυτο μίσος τους προς τις διαφορετικές απόψεις και με την υπόσχεση «πως όταν έρθουν αυτοί στα πράγματα» θα εκδιωχθούν όλοι αυτοί, το κεφάλαιο, επιβάλλοντας την κοινωνία που αυτοί θέλουν, όπως την θέλουν, υποσχόμενοι πως θα απελευθερωθούν οι συλληφθέντες σύντροφοι τους. Στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων προωθούσαν εύστοχα τις ακραίες και επικίνδυνες απόψεις τους, προκαλώντας σύγχυση στους μπερδεμένου πολίτες.

Για αυτούς που κυβερνάνε ο Κουφοντίνας και ο Ξηρός θεωρούνται ήρωες και προσπαθούν να μας τους επιβάλλουν ως λαϊκούς αγωνιστές δίνοντας μάλιστα βήμα στον γιο του πρώτου να αρθρογραφεί σε επίσημες εφημερίδες, προϊδεάζοντας για την λαϊκή πάλη.

Η εμμονή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι η 17Ν αγωνιζόταν για μια άλλη κοινωνία, μόνο ανησυχητική μπορεί να θεωρηθεί, όπως και η άποψη τους πως πήρανε την κυβέρνηση, όχι όμως την εξουσία. Η υποστήριξη των τρομοκρατών από ένα κόμμα που κυβερνάει, μόνο ως απειλή προς την δημοκρατίας μπορεί να θεωρηθεί. Η υπόθαλψη της νέας οργάνωσης και μάλιστα η νομιμοποίηση της, ως πολιτιστική είναι επικίνδυνη για ακόμα μια φορά. Λειτουργούν ως τάγματα εφόδου της κυβέρνησης με σκοπό να τρομοκρατούν πολιτικούς αντιπάλους και ανεξάρτητους φορείς, ή να παραπλανά την κοινή γνώμη.

Οι τρομοκράτες τελικά κατάφεραν να πάρουν την κυβέρνηση και θα προσπαθήσουν να πάρουν την εξουσία καταργώντας την δημοκρατία, έχουμε να κάνουμε με έναν επικίνδυνο και εξουσιομανή πρωθυπουργό με επικίνδυνες απόψεις, ο οποίος δεν θα αφήσει την θέση του έτσι απλά.

Όσο για τον Κουφοντίνα που απειλεί με απεργία πείνας, εάν δεν πάρει την άδεια που δεν δικαιούται, ας κάνει ότι θέλει! Όσοι έστειλε στο χώμα δεν θα δουν ποτέ ξανά τους δικούς τους ανθρώπους! Θράσος του που το ζητάει, ένας αμετανόητος δολοφόνος και όχι πολιτικός κρατούμενος όπως τον αποκαλεί προκλητικά η κυβέρνηση!

ΠΗΓΗ:http://lastpoint.gr/otan-mia-dolofonia-theoreitai-politiki-praksi/