Διάβασα το άρθρο του Γ.Βούλγαρη, με τίτλο " τίνος παιδί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;''
Έχοντας τις διαφωνίες μου με τα βασικά σημεία του κειμένου, τις καταγράφω.
1.Ο ΣΥΡΙΖΑ "δεν προέκυψε από τον εκλογικό σεισμό του 2012". Ο γενέθλιος μήνας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Δεκέμβριος του 2008. Τότε που ένα κομμάτι του συναντήθηκε στους δρόμους της Αθήνας με το αντιεξουσιαστικό κίνημα. Εκεί πραγματοποιήθηκε η ρήξη της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ με την ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς και προέκυψε η ριζοσπαστική Αριστερά των κινημάτων. Τα γεγονότα του 2011 και του 2012 ήταν μια λογική και αναμενόμενη κατάληξη αυτής της αλλαγής της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μαρξιστικό κόμμα. Αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις ανήκουν στον ιστορικό του πυρήνα. Όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και να προσχωρήσουν,θα είναι απλώς μαϊντανοί. Φυσικά υπάρχει και το στοιχείο του λαϊκισμού που ξεπήδησε μέσα από την αντιμνημονιακή ρητορεία.Ήταν όμως επίκτητο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση έχει με τον εθνολαϊκισμό. Πάνω στα ζητήματα που σχετίζονται με το Εθνος ακολουθεί την κλασσική μαρξιστική προσέγγιση του διεθνισμού. Το είδαμε αυτό στο μεταναστευτικό και στην συμφωνία των Πρεσπών. Συνεπώς είναι λάθος η προσέγγιση αυτή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μαρξιστικό--λαϊκιστικό κόμμα.
3.Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας ακαταστάλακτος οργανισμός. Είναι ένα δομημένο κόμμα, με όργανα και λειτουργίες. Είναι ένα κόμμα που δηλώνει πως δεν έχει σχέση με την σοσιαλδημοκρατία. Σήμερα έχει πρόβλημα προσαρμογής στην νέα κατάσταση. Δηλ. το πρόβλημα του είναι πολιτικό και όχι ιδεολογικό.
4. Τα φαινόμενα της πολιτικής δυσπραγίας επιτείνονται και από το γεγονός πως η ηγετική του ομάδα αποτελείται από την γενιά του Τσίπρα--όπως εύστοχα επισημαίνει ο Γ.Β.-- που διακρίνεται για το έλλειμμα παιδείας και για την ανυπαρξία κριτικής σκέψης. Οι σαραντάρηδες του ΣΥΡΙΖΑ είναι αμόρφωτοι και ανιστόρητοι.
5. Ο ΣΥΡΙΖΑ μια φορά μεταλλάχθηκε, το 2008. Σήμερα, όπως δηλώνουν και οι ίδιοι, θέλουν να παραμείνουν αυτό που είναι.
6. Εννοείται πως το άρθρο του Γ.Β έχει και ορθές διαπιστώσεις, που το καθιστούν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ένα κείμενο είναι αξιόλογο όταν προκαλεί διάλογο, μέσα από την διαφωνία και τον αντίλογο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου