ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1945. ΕΓΙΝΕ Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ
Ένα απόσπασμα από τη μαγνητοφωνημένη μαρτυρία της Κωστούλας Παπαδοπούλου*, συζύγου του Ναούμ Αγγελόπουλου από το Κοπανάκι, η οποία ήρθε πρόσφατα στην κατοχή μου. Στην Πηγάδα είναι ο πατέρας της Χρήστος Παπαδόπουλος, ετών 65, και τα αδέλφια της Μενέλαος ετών 22 και Δημήτριος ετών 24. Και οι τρεις ήσαν άμαχοι πολίτες από το Κοπανάκι και είχαν καταφύγει στον Μελιγαλά πριν τη μάχη για ασφάλεια, όπως και χιλιάδες άλλοι πατριώτες της Μεσσηνίας! Δεν είχαν αναμειχθθεί σε οργανώσεις, ούτε ήσαν στα ΤΑ.
Και η κ. Παπαδοπούλου βρισκόταν στον Μελιγαλά τις ημέρες της Μάχης , και επίσης ήταν παρούσα τον Σεπτέμβριο του 1945 όταν οι Βρετανοί και οι ιατροδικαστές της Αθήνας ανέσυραν έναν αριθμό πτωμάτων θυμάτων (περίπου 550) από την Πηγάδα. Ήταν εκεί αναζητώντας τους νεκρούς της, τους οποίους τελικά βρήκε και είδε την κατάστασή τους. Η μαρτυρία της πιστοποιεί αυτό που έχει λεχθεί αόριστα από κάποιους, ότι δηλαδή οι σφαγείς του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ είχαν εκεί έναν οι περισσότερους κορμούς δένδρων επάνω στους οποίους ξάπλωναν επιλεκτικά κάποια από τα θύματα και τα αποκεφάλιζαν ή τους έκοβαν και τα άκρα.
Λέει λοπόν η κ. Παπαδοπούλου: «...Εγώ είδα τον αδελφό μου τον Μενέλη δεμένον από το χέρι με έναν άλλον και τους πήγαιναν για την Πηγάδα (σ.σ. τον Σεπτέμβριο του 1944). Τους είδαμε και στην Πηγάδα, όταν τους είχαν βγάλει (σ.σ. τον Σεπτέμβριο του 1945).
Στην Πηγάδα είχαν ένα κούτσουρο (σ.σ. τεμάχιο κορμού δένδρου) και τους κόβανε.
-Τον Μήτση τον δικό μας τον είχαν κάνει κομάτια .
-Του Λιακοστέλιου του κόψανε τα (γεννητικά) όργανα.
-Του Τάσου του Γκότση τούχανε πάρει το κεφάλι.
-Έναν τον είδα εγώ στον λαιμό, τον είχαν σφάξει, και έναν τον είδα με όλο το κορμί του μαχαιριές.
-‘Εψαχναν οι γυναίκες τα πτώματα όπως οι κότες τις ακαθαρσίες, για να βρουν τους ανθρώπους τους κλαίγοντας.
- Κοίταζαν οι Εγγλέζοι από πάνω μέχρι να φύγουν οι γυναίκες που έψαχναν.
Στην Πηγάδα (οι σφαγείς) έριξαν στο τέλος σπίρτο (σ.σ. καυστική ποτάσα) και χορίδι (σ.σ. πέτρες ασβέστη) και τα πτώματα δεν είχαν λυώσει. (σ.σ. αυτό το έκαναν οι σφαγείς κομμουνιστές για να σταματήσουν την μυρωδιά των πτωμάτων που κατέκλυζε την περιοχή)
Τους βγάλαμε στον χρόνο επάνω. Πηγαίναμε πριν στην Πηγάδα και ακούγαμε το νερό να κοχλάζει . Έφεραν ένα μηχάνημα και έπιανε τα πτώματα και τα έβγαζε έξω. Και τα άπλωναν εκεί στον τόπο εμπρός από την Πηγάδα. Γέμισε σκοτωμένους....
Τον Καραχάλιο τον γέροντα και άλλους γέρους, και τον πατέρα μου, τους άφησαν επάνω-επάνω, τους σκοτώσανε τελευταίους. Τους είχαν κόψει τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι!
Δεν βρήκαμε εμείς ούτε χέρια, ούτε πόδια, ούτε κεφάλι, ούτε τίποτε. Μόνο αυτό εδώ από τα γόνατα και επάνω. Τον γνωρίσαμε από ένα πουκάμισο που φόραγε καρέ. Του είχαμε φτιάξει ένα πουκάμισο καρέ, και έτσι τον γνωρίσαμε.
Και τον Μανέλη τον γνωρίσαμε από ένα καφέ παντελόνι που φόραγε και είχε σχισθεί από κάτω και του το είχα ράψει με άλλες κλωστές. Φόραγε και ένα εσώρουχο άσπρο και του είχα βάλει μαύρο κουμπί.
Τον Μήτσο τον γνώρισα εγώ χάμω, κομάτια-κομάτια. Το χέρι του ήταν δεμένο με έναν άλλον, αλλά τον γνώρισα από μια πράσινη μπλούζα που φόραγε».
(*) Επίλογος. Η κ. Κωστούλα Παπαδοπούλου δεν έχασε μόνο τον πατέρα της και τα αδέλφια της από τους κομμουνιστές αλλά και τον σύζυγό της και δύο αδέλφια του.
Οι κομμουνιστές πρώτα δολοφόνησαν τα δύο αδέλφια του συζύγου της, τον Γεώργιο και τον Αλέξη, μετά από απάνθρωπους βασανισμούς. Ο πρώτος σταυρώθηκε κατωκέφαλα σε σταυρό σχήματος Χ και ο άλλος πέθανε μετά από πολύωρο άγριο ξυλοδαρμό! Το τραγικό είναι ότι οι δύο νεεοι δεν είχαν αναμειχθεί πουθενά μέχρι τότε, όπως και ο σύζυγός της Ναούμ Αγγελόπουλος. Ο τελευταίος, ανέλαβε δράση εναντίον των κομμουνιστών μόνο μετά την απάνθρωπη δολοφονία των αδελφών του. Κατετάγη στις ΜΑΥ (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου) και ετέθη επικεφαλής Διμοιρίας. Έπεσε στις 15 Ιανουαρίου 1948 πλησίον του χωριού Κούβελα της Μεσσηνίας, σε μάχη με τους κομμουνιστές αντάρτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου