7/6/17
Αυτοί είναι οι Τούρκοι - Δείτε πώς αντέδρασε ο Κιζίλγιουρεκ, όταν άκουσε για Ε/Κ πλειοψηφία στην Κύπρο
Παρακάτω θα παραθέσω 3 μόνο δείγματα τουρκικής νοοτροπίας, τακτικής και πρακτικής για να αντιληφθεί ο αναγνώστης του παρόντος κειμένου τι ακριβώς εννοώ.
1) Στις 21/5/2003, μέσα στα πλαίσια των εκδηλώσεων και διαλέξεων του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, προσκαλέσαμε στη Λάρνακα σε ανοικτή συζήτηση τον καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη, τον καθηγητή Επικοινωνίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο κ. Γιάγκο Ανδρεάδη και τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου κ. Νιαζί Κιζίλγιουρεκ.
Θέμα της συζήτησης ήταν «Η μερική άρση της ελεύθερης διακίνησης μεταξύ Ε/κ και Τ/κ στην Κύπρο: οι ευρύτερες επιδράσεις στο Κυπριακό πρόβλημα».
Η συζήτηση εξελισσόταν ομαλά μέχρι σε κάποιο σημείο που ο κ. Γιαλλουρίδης αναφέρθηκε σε πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων στο νησί. Τότε ο Τ/κ καθηγητής κ. Νιαζί Κιζίλγιουρεκ σηκώθηκε απότομα από τη θέση του και απείλησε να αποχωρήσει από την εκδήλωση εκτός και εάν ο κ. Γιαλλουρίδης απέσυρε τον χαρακτηρισμό της ε/κ πλειοψηφίας και της τ/κ μειοψηφίας!
Με την ένταση που δημιουργήθηκε και τον κίνδυνο να οξυνθεί η κατάσταση και να ματαιωθεί η εκδήλωση, ο καθηγητής Γιαλλουρίδης είπε ότι δεν αποσύρει τον χαρακτηρισμό, όμως για σκοπούς διάσωσης της εκδήλωσης δεν θα τον χρησιμοποιήσει ξανά στη συζήτηση!
Έτσι ο κ. Κιζίλγιουρεκ απέσυρε την απειλή του να αποχωρήσει και η συζήτηση συνεχίστηκε, έστω και μέσα σε κλίμα έντασης!
2) Κάπου στο 2005 συναντήθηκα με κάποιο Τ/κ συμπατριώτη μας από το Ζύγι και μετέπειτα –μετά την τουρκική εισβολή– κάτοικο Λαπήθου.
Μιλήσαμε μαζί για τις παλιές καλές στιγμές της συμβίωσής μας, την κοινή μας μοίρα, το κοινό μας μέλλον και για την ανάγκη ειρηνικής επίλυσης του προβλήματός μας και επανένωσης του νησιού μας.
Παραδέχτηκα ότι ως Ε/κ διαπράξαμε και εμείς τα μοιραία λάθη μας που δώσαμε την αφορμή και την ευκαιρία για την τουρκική εισβολή και τη διαίρεση της πατρίδας μας και ο Τ/κ συμπατριώτης μου με αγκάλιασε και με φίλησε!
Όταν στη συνέχεια της κουβέντας μας του ανέφερα ότι η διχοτόμηση της Κύπρου ήταν στα μακροπρόθεσμα σχέδια της Τουρκίας από τον καιρό του Νιχάτ Ερίμ το 1956 και τον υπενθύμισα για τους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας και τις ωμότητες του τουρκικού στρατού, ο «συμπατριώτης» μου έγινε έξαλλος και μου είπε να πάω στο ανάθεμα και να μην με ξαναδεί μπροστά του!
3) Από την ανάληψη της «Προεδρίας» του ψευδοκράτους από τον κ. Ακιντζί μέχρι πρόσφατα, η ε/κ πλευρά διά του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη διακήρυξε το κοινό όραμα με τον Τ/κ ηγέτη και σύρθηκε κυριολεκτικά στις ούτω καλούμενες διακοινοτικές συνομιλίες.
Διοργανώσαμε κοινές εκδηλώσεις και συναυλίες τόσο στις ελεύθερες περιοχές όσο και στα κατεχόμενα και δεν χάναμε ευκαιρία να διαλαλούμε και να λιβανίζουμε τις αγνές προθέσεις του «μετριοπαθούς» Τ/κ ηγέτη, με τον οποίο μοιραστήκαμε το όραμα της «επανένωσης» της πατρίδας μας.
Ανεχτήκαμε τα πιο ακραία καπρίτσια του, δεχτήκαμε τις πιο προχωρημένες διεκδικήσεις του και υιοθετήσαμε τις πιο πάνω επικίνδυνες απαιτήσεις του σε σημείο που τον καταντήσαμε πρωταγωνιστή και αφέντη των εξελίξεων.
Εύχαρις και χαμογελαστός, γεμάτος σαρκασμό και αυτοϊκανοποίηση, φιγούραρε πάντα στα δεξιά (έχει και αυτό την πολιτική και διπλωματική του σημασία) σε κάθε περίπτωση! Ενώπιον του Γ.Γ. του ΟΗΕ στη Γενεύη, μαζί με τον κ. Άιντα και τους εκπροσώπους του, μαζί με αξιωματούχους της Ε.Ε. κτλ. Και εμείς τον ανεχόμαστε προσποιούμενοι ανωτερότητα και διπλωματικότητα, ενώ ο κατοχικός ηγέτης μετατρεπόταν σε βασιλικότερος του βασιλέως.
Και ξαφνικά, όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφάσισε επιτέλους να πει «φτάνει πια, ξεπεράσαμε τα όρια των υποχωρήσεων και του εξευτελισμού μας, τελείωσαν τα δώσε-δώσε της πλευράς μας, καιρός να υποχωρήσετε και εσείς σε κάτι (ασφάλεια, εγγυήσεις, στρατεύματα)» ο άλλοτε χαμογελαστός και μειλίχιος Ακιντζί μετατράπηκε σε ταύρος μαινόμενος, αλλά και «λάβρος» εναντίον του άλλοτε στενού συνομιλητή του που του εμπιστεύθηκε το όραμα της συμφιλίωσης και της δημιουργίας της κοινής μας πατρίδας!
Οι συμπεριφορές του κατοχικού ηγέτη (απόλυτη προέκταση και πλήρως ταυτόσημες με τη συμπεριφορά των συμπατριωτών του στα πιο πάνω παραδείγματα) αποτελούν τα μόνιμα χαρακτηριστικά της τουρκικής νοοτροπίας που είναι διαποτισμένη με βουλιμία, αυταρχικότητα, αρπακτικότητα και θράσος.
Αυτά τα χαρακτηριστικά της τουρκικής νοοτροπίας ας τα μελετήσουν και ας τα αναλύσουν όλοι εκείνοι που προτρέπουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη (και που ήταν μέχρι πρόσφατα συναυτουργοί, θιασώτες και συνένοχοι στις συνεχείς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις του) να δώσει κι άλλα και να αποβάλει τις οποιεσδήποτε αντιστάσεις του έχουν απομείνει για να επιτύχουν την οποιαδήποτε λύση με τον ψευδεπίγραφο τίτλο και το παραπλανητικό περιεχόμενο της δήθεν «επανένωσης» της πατρίδας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου