ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ (Ioannis Bougas) - Ιστορία 1940-1949
4/2/1944. Ορθοκωστά στον Πάρνωνα!
Οι Γερμανοί ελευθέρωσαν 258 Έλληνες φυλακισμένους του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ!
Οι Γερμανοί τους βρήκαν σε μιά χαράδρα, στη «Μαύρη Τρύπα» στο Ελαιοχώρι Κυνουρίας και τους ελευθέρωσαν. Τους είχαν οδηγήσει εκεί οι φρουροί από το Στρατόπεδο Κρατουμένων στη Μονή Ορθοκωστάς Κυνουρίας.
Ο επικεφαλής, ο καπετάν Κλέαρχος, είχε εντολή να τους δολοφονήσει όλους, αλλά δεν προέβη στο μαζικό έγκλημα. Δολοφόνησε μόνο όσους δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν λόγω βασανιστηρίων.
Το σχετικό απόσπασμα απο το βιβλίο ΟΡΘΟΚΩΣΤΑ του Θανάση Βαλτινού:
«..Είπαν ότι τους φέρνανε από την Ορθοκωστά. ... Πολλοί, παρά πολλοί κρατούμενοι. Ίσως και εκατόν πενήντα, ίσως και διακόσιοι. ... Γιατί δεν υπάκουσαν στις εντολές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Εμάς μας τα πήραν όλα. Και τα γίδια και τα μουλάρια. Τίποτα δεν μας άφησαν. Το στρατόπεδο δεν ξέρω πουθε το φέρνανε.....Κοντά ήταν ο καπετάν Κλέαρχος. Λέει του Μακρηνικόλα, εγώ δεν θέλω να σκοτώσω το στρατόπεδο αλλά αν με ζορίσουν οι Γερμανοί θα το κάνω. Έτσι του είπε. Εσύ φύγε και πήγαινε στου Ζουμπά τις καλύβες..... έφυγε και πράγματι γλύτωσε. Αλλά και οι άλλοι γλυτώσανε. Γιατί το έφερναν το στρατόπεδο από τον Αγιώργη προς Κουμπίλα και προς Ελαιοχώρι και άρχισαν να πλακώνουν οι Γερμανοί.
Τότε σκότωσαν τον Μέμο. Τον Κωστάκη Μέμο, πρόεδρο των Μύλων. Τον είχαν στο μουλάρι, δεν μπορούσε να περπατήσει. Τι θα τον κάνουμε τούτον; Είπαν μεταξύ τους οι δυό που τον πήγαιναν. Ότι είπε ο στρατοπεδάρχης....Μπάμ, ρίξανε μια ντουφεκιά. Για να μη τους καθυστερεί στο δρόμο. ..... Τους άλλους τους προχώρησαν, τους πήγαν σε μια χαράδρα ανάμεσα Αγιασοφιά και Ελαιοχώρι....Ήταν κρυμμένο το στρατόπεδο εκεί και είχαν εντολή να το εκτελέσουν, άμα δουν Γερμανούς. Αλλά είδαν τους Γερμανούς και δεν πρόλαβαν, λάκισαν όλοι. Και γλίτωσαν οι άνθρωποι».
Το ίδιο γεγονός, που δεν είναι μοναδικό στην Πελοπόννησο το 1943-44, το αναφέρει στο βιβλίο του και ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Ευάγγελος Μαχαίρας («50 Χρόνια Μετά», σελ. 342-343). Υποστηρίζει μάλιστα, ότι αυτός διέταξε τον καπετάν Κλέαρχο να μην δολοφονήσει τους κρατουμένους, αναλαμβάνοντας την ευθύνη.
Μεταξύ των κρατουμένων ήταν και ο δήμαρχος των Μύλων, Κωνσταντίνος Μέμος. Από τον βασανισμό του «μαρτύρα*» δεν μπορούσε να βαδίσει, , και τον μετέφεραν επάνω σε ένα μουλάρι. Μέχρι που έφθασαν σε έναν γκρεμό, και το μουλάρι δεν μπορούσε να κατέβει
Στην Πελοπόννησο, από τον Σεπτέμβριο του 1943 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944 το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ λειτουργούσε Στρατόπεδα Κρατουμένων «αντιδραστικών», συνήθως σε Μοναστήρια. (Μερικά, τα διατήρησαν μέχρι τον Μάρτιο του 1945).
Όποτε πλησίαζαν οι Γερμανοί ή τα Τάγματα Ασφαλείας, οι φρουροί φεύγοντας έπαιρναν μαζί τους και τους κρατουμένους, αλλά δολοφονούσαν όσους δεν μπορούσαν να βαδίσουν γρήγορα (συχνά από τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί).
.
Οι περισσότεροι ελευθερωθέντες κρατούμενοι επεστρεψαν στα χωριά τους. Μέχρι τον Μάρτιο είχαν συλληφθεί πάλι και κλείστηκαν στη Ορθοκωστά και στη Μονή της Έλωνας του Λεωνιδίου. Όσοι είχαν επιζήσει ελευθερώθηκαν τελικά από τα Τάγματα Ασφαλείας και τους Γερμανούς στο τέλος Ιουνίου 1944 στο «Μεγάλο Μπλόκο». Στην περίοδο μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου, κρατούμενοι από τα δύο Μοναστήρια δολοφονούνταν συνεχώς.
Πέντε έχασαν τη ζωή τους τον Ιούνιο, την ημέρα που πλησίαζαν οι Γερμανοί.
(*) ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όι κομμουνιστές την περίοδο της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-44 «μαρτύρα» αποκαλούσαν τον βασανισμό της φάλαγγας, κτυπήματα στα πέλματα των ποδιών του με συρματόσχοινο ή χοντρή βέργα! Τα κτυπήματα συνήθως συνοδεύονταν από την κραυγή «μαρτύρα», «μαρτύρα ρε ή μωρή» προς το θύμα, ασχέτως αν ήταν παντελώς αθώος και δεν είχε τίποτε να μαρτυρήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου