Εγκλήματα Βενιζελικών

 Ο Άγγλος αρχηγός της Intelligence Service, Sir Basil Thomson, στο βιβλίο του ''ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ'' (σελ. 48 - 50), σημειώνει: "Όλοι θυμούνται το κύμα αγανάκτησης που σάρωσε την Αγγλία και την Γαλλία, όταν έγινε γνωστή η ανθράκευση στον Πειραιά των γερμανικών καταδρομικών ''Γκαίμπεν'' και ''Μπρεσλάου'', ενώ τα καταδίωκε ο βρετανικός στόλος». Ελάχιστοι, ωστόσο, πληροφορήθηκαν τότε ποιος είχε δώσει την διαταγή του εφοδιασμού με κάρβουνο εκείνων των πολεμικών σκαφών σε ουδέτερο λιμάνι. Η ανεπίδεκτη αμφισβήτησης αλήθεια είναι η εξής :

Στις 6 Αυγούστου 1914 ο Ελ. Βενιζέλος, που κατείχε την πρωθυπουργία επί τέσσερα χρόνια και συμφωνούσε - τότε - απόλυτα με τον βασιλιά ότι η Ελλάδα επιβαλλόταν να παραμείνει ουδέτερη, ανακοίνωσε στους συνεργάτες του πως τον είχε ξυπνήσει στις δύο μετά τα μεσάνυχτα ο Γερμανός πρεσβευτής, για να τού ζητήσει να ανεφοδιαστούν με κάρβουνα δύο γερμανικά φορτηγά πλοία, που έφευγαν για το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας.

Ο Βενιζέλος έγραψε ο ίδιος σε επισκεπτήριό του τις οδηγίες προς τον λιμενάρχη του Πειραιά για διάθεση 800 τόνων κάρβουνου στο φορτηγό σκάφος ''Πλοκ'', το οποίο θα το χρησιμοποιούσε για την ανθράκευση γερμανικού φορτηγού πλοίου αγκυροβολημένου στον Πειραιά. Όταν ο Βενιζέλος διαπίστωσε ότι η απερίσκεπτη ενέργειά του θα είχε συνέπειες για την Ελλάδα και για τους Συμμάχους, επιχείρησε να μεταθέσει τις ευθύνες στον υπουργό των Εξωτερικών Γ. Στρέιτ. Ωστόσο, μετά την δημοσίευση στον Τύπο φωτογραφίας του ιδιόγραφου σημειώματός του, άλλαξε γραμμή και προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του ως επιβαλλόμενη από τους κανόνες της ουδετερότητας. Με βάση τις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου τα δύο σκάφη δεν επιτρεπόταν να παραμείνουν στα ουδέτερα ύδατα της Κωνσταντινούπολης περισσότερο από 24 ώρες. Εκείνα, όμως, μόλις μπήκαν στα Δαρδανέλλια, ύψωσαν την τουρκική σημαία, άλλαξαν ονόματα και με απλή αντικατάσταση στολής μεταμόρφωσαν αξιωματικούς και πλήρωμα σε Τούρκους... Ποτέ άλλοτε δύο πολεμικά σκάφη δεν διαδραμάτισαν τόσο αποφασιστικό ρόλο στην ιστορία όσο εκείνα τα δύο καταδρομικά. Ο Γερμανός διοικητής του φρουρίου των Δαρδανελλίων, στρατηγός Βέμπερ έκλεισε τα Στενά... Έτσι η Ρωσία εγκλωβίστηκε και στερήθηκε την δυνατότητα ανεφοδιασμού της από μέρους των συμμάχων της. Ο ίσαμε τότε νικηφόρος στρατός της παρέλυσε, με μοιραίο επακόλουθο την μπολσεβικική επανάσταση... Το ασυγχώρητο επισκεπτήριο του Ελ. Βενιζέλου ήταν γραφτό να αποτελέσει ένα από τα πιο μοιραία ''έγγραφα'' του πολέμου... Ο Κωνσταντίνος Ζαβιτζιάνος, βουλευτής και στενός συνεργάτης του Βενιζέλου, στο δίτομο έργο του "ΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΕ (1914 - 1922)" και στις σελίδες 12 - 15Α' τ., αναφέρει : "Η λεπτομερής έρευνα του σοβαρού τούτου ζητήματος έφερεν εις φως ταύτα τα γεγονότα. Ότι τα γερμανικά πολεμικά πλοία περί των οποίων ο λόγος δεν είχον την αναγκαία ποσότητα γαιανθράκων δια να φθάσουν μέχρι Δαρδανελλίων και ότι τα πλοία ταύτα έφθασαν μέχρι της νησίδος Δονάση πλησίον της Νάξου όπου ανεφοδιάσθησαν παρά του γερμανικού πλοίου "Μπόγαμπος"... Τας πληροφορίας ταύτας μού συνεπλήρωσε, την ημέραν που εγνώσθη εν Αθήναις η παρά της Τουρκίας αγορά των πλοίων ο τότε υπουργός των Ναυτικών Κ. Δεμερτζής, ο οποίος μού είπεν ότι η ανθράκευσις εγένετο συνεπεία προφορικής διαταγής προς τον Λιμενάρχην Πειραιώς, την οποίαν έδωσεν προσωπικώς ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος, ο οποίος μετέβη επίτηδες εις το υπουργείον των Ναυτικών... ... Εζήτησα ευθύς αμέσως να εύρω δικαιολογίαν ή έστω την εξήγησιν της στάσεως ταύτης του Βενιζέλου, η οποία ασφαλώς δεν εξυπηρέτει ούτε την εθνικήν υπόθεσιν ούτε την παρ' αυτού χαραχθείσαν πολιτικήν... Αλλ' ο Βενιζέλος έπειτα από διάστημα όχι μικρόν, ότε το ζήτημα απεκάλυψεν ο Ευρωπαϊκός Τύπος, υπεστήριξεν ότι επέτρεψεν την ανθράκευσιν διότι τού εζητήθη η άδεια δια τον ανεφοδιασμόν όχι δύο πολεμικών αλλά δύο εμπορικών πλοίων. Είναι λυπηρόν ότι ο Βενιζέλος κατά την ομολογίαν αυτού του ιδίου εξηπατήθη.... Δια των δύο τούτων πλοίων οι Γερμανοί απέκτησαν την δύναμιν να ακινητοποιήσουν τον Ρωσικόν στόλον της Μαύρης Θαλάσσης. Και τον ακινητοποίησαν.Εν συνεχεία οι αυτοί Γερμανοί έκλεισαν τα στενά των Δαρδανελλίων χωρίς καν να ερωτήσουν την Τουρκικήν Κυβέρνησιν. Αλλά το κλείσιμον των στενών εσταμάτησε τον έξωθεν επισιτισμόν και όλας τας δια την Ρωσίαν προμηθείας και κατέστησεν ούτω πως αναπόφευκτον την Ρωσικήν επανάστασιν... Δεν υπήρξαν ασφαλώς ολίγα τα δεινά που προέκυψαν εκ μιάς πράξεως επιπολαίας... " Ο Εντουάρ Ντριό, Γάλλος καθηγητής Ιστορίας και Ακαδημαϊκός, στο βιβλίο του "ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ", (σελ. 128 - 130), αναφέρει : "Κατά τις πρώτες μέρες του Πολέμου δύο γερμανικά πολεμικά, το "Γκαίμπεν" και το "Μπρεσλάου", που τα καταδίωκε ο ανταντικός στόλος, διέσχισαν τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Ύστερα από σχετικό αίτημά τους, ο Βενιζέλος έδωσε εντολή για ανθράκευση και χάρη σ' αυτόν τον ανεφοδιασμό τους κατόρθωσαν να φτάσουν στα Δαρδανέλλια και στην Κωνσταντινούπολη... ..."έγιναν" τουρκικά χωρίς να πάψουν να είναι γερμανικά, βομβάρδισαν τα ρωσικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας - κι αυτό ήταν η κήρυξη του πολέμου. Στην Δύση έπεσαν από τα σύννεφα: ξαφνιάστηκαν αδικαιολόγητα. Η συμμαχία της Τουρκίας με την Γερμανία ήταν απόλυτα λογική από πολιτική άποψη και είχε πολύ γερά θεμέλια...". Ο Γεώργιος Βεντήρης, στο δίτομο έργο του "Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ 1910 - 1920", παρουσιάζει την εκδοχή του Βενιζέλου για το συγκεκριμένο περιστατικό. Το έργο αυτό κυκλοφορήθηκε το 1931, όταν ο Βεντήρης ήταν διευθυντής της εφημερίδος "ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ", ιδιοκτήτης της οποίας ήταν ο Δημ. Λαμπράκης.Ο Λαμπράκης έδωσε άδεια στον Βεντήρη να αφήσει την εφημερίδα για ένα διάστημα, προκειμένου να συγγράψει το παραπάνω βιβλίο, το οποίο και χρηματοδότησε. Σ' αυτό καταγράφονται αφηγήσεις και σημειώματα του Βενιζέλου προς τον συγγραφέα. Και καθώς ο Βενιζέλος δεν έχει αφήσει Ημερολόγιο ή κάτι παρόμοιο, η φωνή αυτή αποτελεί τεκμήριο για το τι ήθελε εκείνος να ακουστεί το 1931. Ας δούμε πώς ιστορεί ο Βενιζέλος το αξιομνημόνευτο περιστατικό : "Την νύκτα της 5ης προς την 6η Αυγούστου 1914, ο εν Αθήναις πρεσβευτής της Γερμανίας μού ετηλεφώνησε παρακαλών όπως εγκρίνω την ανθράκευσιν δύο γερμανικών εμπορικών πλοίων, τα οποία ηγκυροβόλουν εις Πειραιά και ήθελαν να αποπλεύσουν. Ουδεμίαν νύξιν μού έκαμε περί του "Γκαίμπεν" και "Μπρεσλάου" και ούτε φυσικά το υπωψιάσθην ο ίδιος. Έδωκα την ζητουμένην άδειαν και απηύθυνα την σχετικήν διαταγήν προς τον Λιμενάρχην Πειραιώς. Την παρέλαβεν υπάλληλος της γερμανικής πρεσβείας, ελθών προς εμέ μετά την τηλεφωνικήν συνεννόησιν...". Στις 11 Οκτωβρίου 1934 ο Ελ. Βενιζέλος, ευρισκόμενος στα Χανιά, εγκαινίασε μια σειρά άρθρων στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ" σχετικά με τον Εθνικό Διχασμό του 1915. Έπειτα από δύο ημέρες, στις 13 Οκτωβρίου, εγκαινίασε την δική του σειρά ο Ιωάννης Μεταξάς για το ίδιο θέμα στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ". Έκτοτε οι δύο άνδρες συνέχισαν την αρθρογραφία τους επί μήνες, έως ότου ο πρώτος συνεπλήρωσε 37 άρθρα και ο δεύτερος 70 άρθρα. Ολόκληρη η αρθρογραφία περιέχεται στο βιβλίο "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ" από τις εκδόσεις "ΚΥΡΟΜΑΝΟΣ". Ας δούμε τι λέει ο Μεταξάς για το περιστατικό : "... Ήδη ο κ. Βενιζέλος εις το τελευταίον του άρθρον απαντά ότι δεν εγνώριζεν ότι οι γαιάνθρακες προωρίζοντο δια το "Γκαίμπεν" και το "Μπρεσλάου", αλλά δια το γερμανικόν εμπορικόν. Και φαντάζεται κανείς ότι ο πρέσβυς της Γερμανίας αυτοπροσώπως εξύπνησε τον πρωθυπουργόν νύκτα, τον ήγειρε της κλίνης του και τού εζήτησεν επειγόντως διαταγήν προς τον λιμενάρχην Πειραιώς εφοδιασμού γαιανθράκων, εντός της νυκτός, ενός απλού εμπορικού; Και τόσον επειγόντως, ώστε ο κ. Βενιζέλος μη έχων προχειρότερον μέσον, έγραψεν την διαταγήν ταύτην εφ' απλού επισκεπτηρίου του; Και πρέπει να πιστεύσωμεν, ότι ο πρέσβυς της Γερμανίας δεν έκαμε ουδενί νύξιν εις τον Πρωθυπουργόν περί "Γκαίμπεν" και "Μπρεσλάου", τουλάχιστον δια να δικαιολογήση την τοιαύτην έκτροπον νυκτερινήν ενόχλησιν ενός πρωθυπουργού; Και ότι ούτε από τον νούν του κ. Βενιζέλου επέρασεν ουδεμία υποψία, ενώ ήτο γνωστή εις το υπουργείον των Ναυτικών η δίωξις του "Γκαίμπεν" και "Μπρεσλάου" υπό αγγλικών σκαφών, αφού και κανονιοβολισμοί αντηλλάγησαν μεταξύ των παρά το Ταίναρον; Και ότι επίστευσεν ο κ. Βενιζέλος ότι το εμπορικόν "Μπόγαμπος", το οποίον ευρίσκετο εν πλήρει ασφαλεία εν Πειραιεί εζήτει γαιάνθρακας δια να εξέλθη εις το Αιγαίον, αυλακιζόμενον υπό αγγλικών σκαφών, δια να πλεύση κατά το διεθνές δίκαιον εις το πλησιέστερον γερμανικόν 'η αυστριακόν λιμένα, δηλ. εις Τεργέστην ή εις την Νότιον Αφρικήν δια του Σουέζ; Και ότι ο κ. Βενιζέλος εθεώρησε περιττόν να διατάξη έν ελληνικόν αντιτορπιλλικόν ν' ακολουθήση τον τόσον ύποπτον πλούν του "Μπόγαμπος" μέχρις εξόδου του από τα ελληνικά ύδατα, δια να ιδή ποίος ήτο ο πραγματικός σκοπός του;...".