Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

20 Σεπτεμβρίου 1944: το Σύμφωνο του Μελισσοχωρίου μεταξύ ☭ΚΚΕ και Βουλγάρων και η δέσμευση για "διεθνή Μακεδονία"! Ήταν τέτοιες μέρες του 1944, όταν το ΕΑΜ (ΚΚΕ) σύναψε το διαβόητο Σύμφωνο του Μελισσοχωρίου, με τον βουλγαρικό στρατό κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και με το ΚΚ Βουλγαρίας. Είχε προηγηθεί η μεταστροφή της Βουλγαρίας, η οποία από σύμμαχος του Άξονα, εν μια νυκτί, προσχώρησε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Την μεταστροφή αυτή την επέβαλε ο Κόκκινος Στρατός, ο οποίος είχε εισέλθει στην χώρα στις αρχές Σεπτεμβρίου, κι είχε επιβάλει τον σχηματισμό κυβέρνησης ανδρεικέλων.

Η πολιτική της Βουλγαρίας στον Β' Π.Π. ήταν τελείως διαφορετική από αυτήν των υπολοίπων χωρών του Άξονα. Κατ' αρχάς, η Βουλγαρία δεν είχε "φασιστικού" τύπου καθεστώς, ούτε ο στρατός της πολέμησε κάπου. Απλώς, επέτρεψε την διέλευση των γερμανικών στρατευμάτων από τα εδάφη της, προκειμένου να επιτεθούν στην Ελλάδα και μετά την κατάληψη της Ελλάδος, σε αντάλλαγμα, οι Γερμανοί ανέθεσαν στον βουλγαρικό στρατό την "επιτήρηση" της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (εκτός απ' τον νομό Έβρου), για οικονομία δικών τους δυνάμεων. Γενικά, η Βουλγαρία "έπαιζε σε διπλό ταμπλώ", καθώς ήταν η μόνη χώρα του Άξονα, που όχι μόνον δεν είχε κηρύξει τον πόλεμο στην ΕΣΣΔ και δεν είχε στείλει στρατεύματα στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά συνέχισε να διατηρεί μαζί της διπλωματικές σχέσεις, καθ' όλη την διάρκεια του πολέμου! Επιδίωξη δε, της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης, που ελεγχόταν από τους κομμουνιστές, ήταν η διατήρηση της κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ, ή η μετέπειτα ενσωμάτωση των εδαφών αυτών στην Βουλγαρία, με την βοήθεια του ΚΚΕ. Όταν έγινε γνωστό στον κόσμο το επαίσχυντο Σύμφωνο, το ΚΚΕ το χαρακτήρισε "πλαστό". Ωστόσο, μια προσεκτική ανάγνωσή του, αποδεικνύει πως μόνο πλαστό δεν ήταν! Το σημείο - κλειδί είναι το άρθρο 10, το οποίο ανέφερε τα εξής: «Το ΕΑΜ, το Κ.Κ.Ε και ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μία διεθνή Μακεδονία, μετά το τέλος του πολέμου» Προσέξτε! Το ΚΚΕ δεν δεσμεύεται να παραχωρήσει την Μακεδονία στους Βουλγάρους, αλλά να την αποκόψει από τον εθνικό κορμό. Υπήρχε λόγος γι' αυτή την δέσμευση. Διότι, κατά την διάρκεια του πολέμου, είχε εμφανιστεί κι άλλος διεκδικητής της Μακεδονίας: ο Τίτο! Και δεν ήξεραν οι Βούλγαροι και το ΚΚΕ, σε ποιόν θα παραχωρούσε την Μακεδονία ο Στάλιν - αν είχε τέτοια δυνατότητα. Στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο ή στην Βουλγαρία του Δημητρώφ; Ωστόσο, οι Βούλγαροι ήθελαν να υπάρχει δέσμευση του ΚΚΕ ότι παραχωρεί την Μακεδονία, για να μπορέσουν μετά να ζητήσουν απ' τον Στάλιν να την δώσει σ' αυτούς, κι όχι στον Τίτο. Ή έστω, να τους δώσει την μισή, μαζί με την Θράκη, που έτσι κι αλλιώς θα ήταν αποκομμένη απ' την Ελλάδα! Και κάτι πολύ σημαντικό: το Σύμφωνο του Μελισσοχωρίου συνήφθη στις 20 Σεπτεμβρίου 1944. Η "Συμφωνία των Ποσοστών" (της χαρτοπετσέτας!), μεταξύ Τσώρτσιλ και Στάλιν, συνήφθη 20 μέρες αργότερα, στις 9 Οκτωβρίου 1944. Βέβαια, τον Μάϊο του 1944, είχε γίνει ένα "προσύμφωνο" (η Ελλάδα στην βρετανική σφαίρα επιρροής, η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην σοβιετική), αλλά δεν είχε επικυρωθεί ακόμα με επίσημη συμφωνία. Εάν επικρατούσε το ΚΚΕ σε Μακεδονία και Θράκη, με την βοήθεια των Βουλγάρων, θα μπορούσε εν συνεχεία να ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους από την Ελλάδα, κι έτσι να φέρει ο Στάλιν τον Τσώρτσιλ προ τετελεσμένου γεγονότος! Με τον τρόπο αυτό, οι Σοβιετικοί θα αποκτούσαν διέξοδο στο Αιγαίο! Τελικά, αυτό δεν επετεύχθη και στις 12 Οκτωβρίου άρχισε η αποχώρηση το βουλγαρικού στρατού κατοχής από την Α. Μακεδονία και Θράκη, προκαλώντας συναισθήματα μεγάλης ανησυχίας στους κουκουέδες, σύμφωνα με ραδιοτηλεγράφημα του Κοστώφ (μέλους της ΚΕ του ΚΚ Βουλγαρίας) στον Δημητρώφ: «Άρχισε η αποχώρηση του βουλγαρικού στρατού από την Α. Μακεδονία και τη Θράκη. Οι Έλληνες σύντροφοι ανησυχούν πολύ...» (Πηγή: "Εμφύλιος Πόλεμος - Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία", που επιμελήθηκαν οι ιστορικοί Βασίλης Κόντης & Σπυρίδωνας Σφέτας). Τα σχόλια δικά σας!