26-09-2024
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ (ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ) ΜΕΛΛΟΝ
Στις 20 Ιανουαρίου του 1976, μέλη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και αριστεροί μουσουλμάνοι Λιβανέζοι πολιτοφύλακες μπήκαν στο Νταμούρ, μια πανέμορφη παραθαλάσσια πόλη στον κεντρικό Λίβανο, 20 χ.λμ. νοτίως της Βηρυτού με κατοίκους Χριστιανούς. Έσπαζαν τις πόρτες, έμπαιναν στα σπίτια, έστηναν στον τοίχο όλη την οικογένεια και τους θέριζαν με πολυβόλα. Στη συνέχεια ανατίναζαν με δυναμίτη τα σπίτια και τα έκαιγαν. Αρκετές από τις νεαρές γυναίκες της πόλης, πριν τις σκοτώσουν, τις βίασαν ομαδικά. Τα μωρά τα πυροβολούσαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο Ισραηλινός καθηγητής Mordechai Nisan υπολόγισε ότι οι νεκροί ήταν 582. Για αρκετές ημέρες μετά τη σφαγή, εκατοντάδες πτώματα ήταν αφημένα στους δρόμους. Δεν ξεδίψασαν τη λύσσα τους με τους ζωντανούς και περιέλαβαν και τους νεκρούς. Βανδάλισαν το χριστιανικό νεκροταφείο της πόλης, έσκαψαν τους τάφους και ξέθαψαν σκελετούς και πρόσφατες σορούς, πετώντας τους μαζί με τους δολοφονημένους στους δρόμους της πόλης.
Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης εγκατέστησε Παλαιστίνιους στο Damour καθώς πολλοί κάτοικοι είχαν φύγει πριν τη σφαγή και όσοι γλύτωσαν έφυγαν επίσης. Οι Παλαιστίνιοι έμειναν εκεί μέχρι το 1982, όταν οι Ισραηλινοί εισέβαλαν στον Λίβανο, τους έδιωξαν και επανεγκατέστησαν στις εστίες τους τους πραγματικούς κατοίκους.
Η επίθεση έγινε από το βουνό πίσω από την πόλη. «Ήταν μια αποκάλυψη», είπε ο ιερέας Mansour Labaky που επέζησε της σφαγής. "Ερχόντουσαν χιλιάδες φωνάζοντας "Αλλάχου Ακμπάρ! Ας προσφέρουμε ένα ολοκαύτωμα στον Μοχάμεντ!", και τους έσφαζαν όλους στο πέρασμά τους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά."
Όποιος δεν ξέρει ιστορία είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, όχι ως φάρσα, αλλά ως μεγαλύτερη τραγωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου