Αναδημοσιεύσατε

Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Οι κρίσεις ενός υποστρατήγου του ΔΣΕ για τους υφιστάμενους του: "ευτράπελος", "αποτυχημένος", "ακατάλληλος", "ψοφίμι", "φαντασιόπληκτος", "υποκείμενο", "διεφθαρμένος", "κατσαπλιάς", κ.τ.λ. Αυτοί θα κυβερνούσαν την Ελλάδα! Σήμερα θα αναφερθώ στην ποιότητα των στελεχών της αριστεράς, τα οποία θα διοικούσαν την Ελλάδα μας, αν έπαιρναν την εξουσία, κατά τους "τρεις γύρους" της κομμουνιστικής ανταρσίας. Κι ως συνήθως, θα χρησιμοποιήσω μια δική τους πηγή: τις καταγραφές στο "Ημερολόγιο 1947-1949" του Δημήτρη Βλαντά, που ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ - "δεξί χέρι" του Ζαχαριάδη, υποστράτηγος του ΔΣΕ και υπουργός Γεωργίας και μετέπειτα Στρατιωτικών, στην λεγόμενη "κυβέρνηση του βουνού".

Κατ' αρχάς, μια γενική κρίση του Βλαντά για την ποιότητα των στελεχών του ΚΚΕ, με αφορμή την μάχη της Φλώρινας: «Η μάχη της Φλώρινας δεν απέδειξε μόνο την επιτελική και διανοητική ανεπάρκεια των στελεχών μας, αλλά και τη θεωρητικοπολιτική τους ανεπάρκεια» Προχωράμε, στις προσωπικές κρίσεις που έκανε ο υποστράτηγος του ΔΣΕ για τους υφισταμένους του - δεν αναφέρω τα ονόματά τους, γιατί δεν έχουν σημασία: «Πρώτη εντύπωση: είναι κάπως ευτράπελος και νομίζει πως έχει μεγάλες στρατιωτικές ικανότητες». «Κι αυτός αποτυχημένος στρατιωτικά, αλλά δεν το παραδέχεται». «Τον γνωρίζω από την Ακροναυπλία. Εκεί ήμασταν μαζί φυλακισμένοι επί τρία χρόνια. Έγραφε ποιήματα αμφιβόλου ποιότητας. Μόλις τον είδα διευθυντή αντικατασκοπείας, δεν ήξερα αν έπρεπε να γελώ ή να κλαίω. Τι ιδέα έχει για τέτοια δουλειά; Καμιά». Πρώτη εντύπωση: δεν κάνει για πολιτικός επίτροπος. Είναι πολιτικά πολύ καθυστερημένος». «Παρατήρησα πως παρακολουθούσε την έκθεση με προσποιητή προσοχή. Απ' όλη τη συζήτηση μια πρώτη εντύπωση: μοιάζει σαν υποκριτής». «Πολλά παράπονα έχουν γίνει κατά του επιτελάρχη. Είναι βάναυσος προς τους κατώτερους. Ξεσκονιστής στους ανώτερους. Κάνει τον βαθυστόχαστο, μα διακρίνεις μια κενότητα αντί επιτελική ικανότητα. Παρουσιάζει κάποια φαντασιοπληξία». «Αντί να κάνει έτσι η διοίκησή μας στο Κοπάντζε, ο διοικητής θεώρησε σωστό να "επωφεληθεί" από την παύση του εχθρικού πυροβολικού, για να τραβηχτεί στη δεύτερη οχυρωμένη γραμμή μας. Έτσι ο εχθρός κατέλαβε σχεδόν χωρίς τουφεκιά το Κοπάντζε. Εδώ η βλακεία συναγωνίστηκε τη δειλία κι αντίστροφα». «Πολυλογάς, χωρίς βάθος στη σκέψη του». «Έτσι την παθαίνουν τα φουσκωμένα κεφάλια. Για παραδειγματισμό θα 'πρεπε να τον τουφεκίσουμε μπρος στο τάγμα του». «Αυτό το υποκείμενο, παράστησε τον τραυματία στο πόδι και το έστριψε από το πεδίο της μάχης. Διεφθαρμένος ηθικά ως το μεδούλι και κατσαπλιάς από στρατιωτική άποψη». «Αυτός έχασε τ' αυγά και τα καλάθια, κι έφτασε στο Γράμμο με μια ομάδα φρουρών και οδηγών του, σαν ψοφίμι. Έχασε στον πανικό του όχι μόνο τις δυνάμεις που διοικούσε, αλλά και τους κρυπτογραφικούς κώδικες. Αν είχε λίγο φιλότιμο, θ' αυτοχτονούσε». Επίσης, η προπαγάνδα της αριστεράς έχει καλλιεργήσει την εντύπωση ότι, στις τάξεις του ΔΣΕ είχαν ενταχθεί γυναίκες υψηλού πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου. Ας δούμε αν πρόκειται για μύθο ή πραγματικότητα, σύμφωνα με την γραπτή και προφορική μαρτυρία της αντάρτισσας Σταματίας Μπαρμπάτση, όπως καταγράφεται στο "Διπλό Βιβλίο. Η ιστορική ανάγνωση", της Τασούλας Βερβενιώτου: «Η κατασκευασμένη εικόνα της μορφωμένης αριστερής καταρρέει. Το ποσοστό των αναλφάβητων γυναικών του ΔΣΕ ήταν σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο των Ελληνίδων εκείνης της εποχής. Οι περισσότερες ήταν όχι απλώς επαρχιώτισσες, αλλά χωριάτισσες» Συμπέρασμα: συντρόφισσες και σύντροφοι, ευτυχώς ηττηθήκατε και δεν εξευτελιστήκατε