Η ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ
Διαβάζω την είδηση: σε μια αποθήκη του Δήμου Ναυπλιέων βρέθηκε μπομπίνα με υλικό από την τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε η Ελένη Παπαδάκη, στο Εθνικό Θέατρο την περίοδο 1943-44, ως «Εκάβη». Όπως δηλώνει η πρόεδρος του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης της Ελλάδας κ. Μαρία Κομνηνού, στην οποία στάλθηκε το υλικό, αυτό έχει πολλές αλλοιώσεις• στο “παρά πέντε γλίτωσε” το φιλμ από την πλήρη καταστροφή και τώρα που μιλάμε βρίσκεται σε ψυκτικό θάλαμο, σε χημική διαδικασία που θα μας επιτρέψει τελικά να δούμε και να ακούσουμε λίγα λεπτά μόνον από την εγγραφή.
Δεν αντέχω να μην κάνω το σχόλιο πως για το μεταπολεμικό κράτος και την κυρίαρχη Δεξιά, η Ελένη Παπαδάκη ήταν χρήσιμη μόνο ως θύμα - επιχείρημα για την κομμουνιστική θηριωδία. Για την διαφύλαξη της καλλιτεχνικής της μνήμης, την συγκέντρωση των τεκμηρίων της ζωής και της τέχνης της, αδιαφορία μεγαλοπρεπής. Στην χώρα με την πιο αμόρφωτη, την πιο υλιστική Δεξιά της υφηλίου, οι θεσμοί του πολιτισμού και της παιδείας, τα πανεπιστήμια, το θέατρο, οι εφημερίδες και τα κρατικά κανάλια, είναι χρήσιμα μόνο για την πρόσληψη πελατών και την εξαγορά αντιπάλων. Η μοίρα καλλιτεχνών όπως η Ελένη Παπαδάκη είναι απλώς η χρήση τους ως όπλου στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα και μετά η... αποθήκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου