Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Голодомор, το Ολοκαύτωμα της Ουκρανίας! - «Ο Στάλιν σκότωσε περισσότερους Ουκρανούς από τους Εβραίους που δολοφόνησε ο Χίτλερ» (Anne Applebaum) Τον Νοέμβριο του 2006, το ουκρανικό κοινοβούλιο αναγνώρισε επίσημα το Ολοκαύτωμα του ουκρανικού λαού, που διεπράχθη την περίοδο 1932-1933 και όρισε ως Ημέρα Μνήμης την 25η Νοεμβρίου. Ο τεχνητός λιμός δεν έπληξε μόνο την Ουκρανία. Γεωγραφικά, η “ζώνη της πείνας” κάλυπτε ολόκληρη την Ουκρανία, τις πεδιάδες του Ντον, του Κουμπάν και του βορείου Καυκάσου, κι ένα τμήμα του Καζακστάν. Ήταν η “τιμωρία” του σταλινικού καθεστώτος στους κατοίκους των περιοχών που αντιτάσσονταν στην κολεκτιβοποίηση. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, που πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα, ένας επιπλέον λόγος ήταν η καταστολή της θέλησης του ουκρανικού λαού για την δημιουργία μιας ανεξάρτητης Ουκρανίας!

Η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας (η παράδοση της γης και των προϊόντων στο κράτος), που άρχισε τον Ιούνιο του 1929, συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις: «Τον Ιανουάριο του 1930, η Γκεπεού κατέγραψε 402 αγροτικές εξεγέρσεις και μαζικές διαδηλώσεις κατά της κολεκτιβοποίησης, τον Φεβρουάριο 1.048 και τον Μάρτιο 6.528. Στη διάρκεια του θέρους του 1930, σχεδόν 2,5 εκατομμύρια αγρότες συμμετείχαν σε περισσότερες από 14.000 εξεγέρσεις, ανταρσίες και μαζικές διαδηλώσεις. Υπήρχαν πολυάριθμες αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στα αποσπάσματα της Γκεπεού και ομάδων αγροτών οπλισμένων με δίκρανα και τσεκούρια. Στη διάρκεια αυτών των γεγονότων, περισσότεροι από 1.500 κρατικοί υπάλληλοι σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή δάρθηκαν ανηλεώς» Πηγή: Олександр Неживий, “Голодомори в Україні у XX столітті” Η πρώτη αντίδραση του καθεστώτος ήταν η μαζική εκτόπιση περίπου 2 εκατομμυρίων “Κουλάκων” (των θεωρούμενων “πλούσιων” αγροτών) στην Σιβηρία. Ωστόσο, στην κολεκτιβοποίηση αντιδρούσαν όλοι οι αγρότες, που προσπαθούσαν να κρατήσουν για τους εαυτούς τους μέρος της σοδειάς, προκειμένου να επιβιώσουν. Ειδικά το 1932, η περισυλλογή των προϊόντων ήταν κατώτερη του αναμενομένου. Ο Στάλιν, για να επιταχύνει και να αυξήσει την περισυλλογή, έστειλε στην Ουκρανία και στον βόρειο Καύκασο δύο επιτροπές, υπό τους Μολότωφ και Καγκάνοβιτς. Έτσι, με σκληρά μέτρα καταστολής, ακόμα και κατά στελεχών των κολχόζ, για τα οποία υπήρχαν υποψίες ότι “ελαχιστοποιούν σκοπίμως την παραγωγή”, οι κρατικοί υπάλληλοι τα σάρωσαν όλα, ακόμα και τα αποθέματα που υπήρχαν στις αποθήκες των κολχόζ! Οπότε, μοιραία ήρθε η πείνα! Ταυτόχρονα, το σταλινικό καθεστώς έκοψε όλους τους δρόμους της σωτηρίας των αγροτών από τις πληττόμενες περιοχές προς τις πόλεις, όπου υπήρχε μια σχετική επάρκεια τροφίμων, με την καθιέρωση του “εσωτερικού διαβατηρίου”, με το οποίο, για οποιαδήποτε μετακίνηση απαιτείτο άδεια της Αστυνομίας - που δεν δινόταν σε κανέναν. Έτσι, εκατομμύρια αγρότες, που θα μπορούσαν να επιβιώσουν φεύγοντας, εγκλωβίστηκαν στην “ζώνη της πείνας” και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο! Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, τα θύματα του τεχνητού λιμού στην Ουκρανία ανέρχονται σε 7 εκατομμύρια, στις περιοχές της Νότιας Ρωσσίας ένα εκατομμύριο και στο Καζακστάν, επίσης ένα εκατομμύριο! Το πιο εξοργιστικό, ήταν ότι ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, το σοβιετικό κράτος συνέχιζε κανονικά τις εξαγωγές σιτηρών, σαν να μην συμβαίνει τίποτα: «Παρά τον λιμό, η εξαγωγή σιτηρών στην Ευρώπη δεν διακόπηκε. Χρειάζονταν οικονομικοί πόροι για καινούργια εργοστάσια, που κατασκευάζονταν ασταμάτητα. Το 1930 εξήχθησαν σαράντα οκτώ εκατομμύρια πούτια σιτηρών, το 1931 πενήντα ένα, το 1932 δεκαοχτώ και τη χρονιά της μεγαλύτερης λιμοκτονίας, το 1933, πουλήθηκαν δέκα εκατομμύρια πούτια» Πηγή: Έντβαρντ Ρατζίνσκι, “Στάλιν” Εχθές, στον Δήμο Μάνδρας, οργανωμένο Τάγμα Εφόδου του εν Ελλάδι παραρτήματος της Μόσχας, οπλισμένο με ρόπαλα, είχε στήσει ενέδρα και πραγματοποίησε θρασύδειλη ρατσιστική επίθεση σε γυναίκες και προσφυγόπουλα από την Ουκρανία, που ήθελαν να τιμήσουν την Ημέρα Μνήμης του Голодомор. Η αριστερά ήταν και είναι η ντροπή της Ελλάδας και πρέπει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη!