Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Η δημόσια υγεία στην ☭ΕΣΣΔ - Μια μαρτυρία της κομμουνίστριας Έλλης Παππά (χήρας του Ν. Μπελογιάννη). Κάπου πήρε το μάτι μου την αναγγελία μιας εκδήλωσης της ΚΟΒ Νοσοκομείου Χαλκίδας του ΚΚΕ, που θα γίνει την επόμενη Κυριακή. Στην εκδήλωση αυτή θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου “Η Δημόσια Υγεία στην ΕΣΣΔ”. Πρόκειται για επανέκδοση βιβλίου της σειράς εκδόσεων “Η ΕΣΣΔ χθες, σήμερα, αύριο”, που εξέδιδε το ΚΚΕ στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και παρουσίαζαν την ΕΣΣΔ ως... επίγειο παράδεισο

Στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου αναφέρονται τα εξής: «Ακόμα και οι χειρότεροι εχθροί του σοσιαλισμού αναγνωρίζουν τα πρωτόγνωρα επιτεύγματα, τη διεθνή απήχηση και την ανωτερότητα του σοβιετικού Συστήματος Υγείας, του πρώτου κρατικά οργανωμένου Συστήματος Υγείας στον κόσμο, όπου οι υπηρεσίες Υγείας ήταν απαλλαγμένες από εισφορές και ανταποδοτικά κριτήρια» Επειδή όντως κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό το παραμύθι, θα σας μεταφέρω μια εμπειρία της γνωστής κομμουνίστριας Έλλης Παππά από το σύστημα υγείας της ΕΣΣΔ, όπως την περιγράφει στο βιβλίο της “Μαρτυρίες μιας Διαδρομής” - το οποίο και σας συνιστώ ανεπιφύλακτα! Η Έλλη Παππά, είχε αποφυλακιστεί το 1964, αφού εξέτισε ποινή 14 χρόνων φυλάκισης για την υπόθεση Μπελογιάννη - είχε καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε, γιατί είχε μόλις γεννήσει στην φυλακή τον γιό του Μπελογιάννη. Το 1965, λοιπόν, με υπόδειξη της αδερφής της, η Ελλη Παππά αποφάσισε να πάει στην ΕΣΣΔ για μια εγχείρηση θυροειδή. Η πρώτη ψυχρολουσία, ήρθε κατά την διάρκεια του ταξιδιού, από την σύζυγο του Κοριούκιν, Σοβιετικού πρεσβευτή στην Αθήνα, με την οποία συνταξίδευε: «Τότε κατάλαβα τι εννοούσε η Κοριούκινα, όταν μου είπε στο καράβι που μας έφερνε στην ΕΣΣΔ:“Δεν καταλαβαίνουμε τι σας κάνει να έρχεστε στην Σοβιετική Ένωση για θεραπεία. Εμείς αντίθετα προσπαθούμε να ερχόμαστε στην Ελλάδα για τους ίδιους λόγους..."» Σημειωτέον, ότι η εμπειρία της Παππά δεν ήταν από κάποιο νοσοκομείο για τους απλούς πολίτες της ΕΣΣΔ, αλλά από νοσοκομείο της “ελίτ”: «Ήρθε η μέρα της εισαγωγής μου στο νοσοκομείο, στην “Τσεντράλναγια”, όπου νοσηλεύονταν τα στελέχη των ξένων κομμάτων - και του σοβιετικού» Ιδού πώς περιγράφει την υποτιθέμενη “ανωτερότητα του σοβιετικού συστήματος υγείας”: «Έδωσα στους γιατρούς τις εξετάσεις από την Ελλάδα, κυρίως την εικόνα της λειτουργίας του αδένα από το σπινθηρογράφημα που είχα κάνει στον “Ευαγγελισμό”. Μαζεύτηκαν όλοι -ανάμεσά τους ο καθηγητής που θα μου έκανε την εγχείρηση και που έγινε λίγο αργότερα υπουργός Υγείας και μια διάσημη καθηγήτρια- και περιεργάζονταν με περιέργεια και παντελή άγνοια το σπινθηρογράφημα. Μου έκανε εντύπωση η άγνοια τόσων καθηγητών για τις πιο εξελιγμένες διαγνωστικές μεθόδους» Και συνεχίζει με τα περί της εγχείρησης: «Ήταν χειρότερα από το Νοσοκομείο Κρατουμένων “Ο Άγιος Παύλος”... Με ξύπνησε ένας φοβερός πόνος στο λαιμό. Πρόλαβα να καταλάβω πως οι νοσοκόμοι που με μετέφεραν από το φορείο στο κρεβάτι δεν στήριξαν το κεφάλι μου, που έγειρε πίσω, τεντώθηκε ο λαιμός με το φρέσκο τραύμα και με τρέλανε ο πόνος... Μου βάλανε δύο ορούς στους μηρούς. Υποδόριους! Σε λίγες ώρες οι μηροί είχαν πρηστεί και πονούσαν αφόρητα. Στο Νοσοκομείο Κρατουμένων οι οροί γίνονταν ενδοφλέβιοι και δεν τους έπαιρνες είδηση. Δεν μπορούσα να καταλάβω τις σοβιετικές μεθόδους, αλλά δεν μπορούσα και να μην επαναστατήσω. Το βράδυ το πρήξιμο και ο πόνος είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Ζήτησα να βγάλουν τους ορούς. Με κοίταξαν οι νοσοκόμες στην αρχή με αμηχανία, ύστερα με κατανόηση, ρωτήσανε τους γιατρούς και σε λίγο μου βγάλανε τους ορούς. Έπειτα είχαν σειρά τα σωληνάκια στη μύτη, που μου έφερναν ασφυξία. Ζήτησα να μου τα βγάλουν και, με μικρή καθυστέρηση, έγινε κι αυτή μου η επιθυμία...» Τα σχόλια δικά σας!