Αμαλία

@4fABkkc5xTv2aek

Είναι η αριστερά ψυχική νόσος; Τα διδάγματα της Ιστορίας και η περίπτωση της Μαρίας Καραγιώργη. Φίλοι, με προτρέπουν (αστειευόμενοι βεβαίως...) να μην κάνω συχνές αναρτήσεις, γιατί... βλάπτουν την υγεία των συντρόφων. Το κακό μ’ αυτούς, είναι ότι ενώ γνωρίζουν την εγκληματική φύση του κομμουνισμού και κάποιοι απ' αυτούς-ές την έχουν υποστεί στο πετσί τους, παραμένουν αμετανόητοι-ες! Ή μήπως αθεράπευτοι-ες; Σήμερα θα αναφερθώ στην περίπτωση της κομμουνίστριας Μαρίας Καραγιώργη, χήρας του Κώστα Καραγεώργη.

Ο Κώστας Καραγιώργης ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά μόλις διαφώνησε με τον Ζαχαριάδη για τα αίτια της ήττας του ΔΣΕ, παραδόθηκε στην διαβόητη Securitate (Κρατική Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρουμανίας) και βρήκε αργό και βασανιστικό θάνατο στα μπουντρούμια της! Στα σοβιετικά αρχεία υπάρχει μια αναφορά αξιωματικού της KGB (ονόματι Σαχαρόφσκι), προς τον υπουργό Κρατικής Ασφαλείας της ΕΣΣΔ, για την σύλληψη του Καραγιώργη και τα βασανιστήρια που υπεδειξαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στους Ρουμάνους: «Την υπόθεση διερευνούν με εντολή του ΚΚΕ δύο στελέχη της Κ.Ε. που διαμένουν στη Ρουμανία με τα ψευδώνυμα “Σταύρος” και “Κώστας”. Απευθυνόμενοι στον επικεφαλής των Ρουμανικών Υπηρεσιών Ασφαλείας συνταγματάρχη Ντουλγκέρου, είπαν ότι τον Καραγιώργη θα πρέπει να τον βάλουν στο χειρότερο κελί, να του δώσουν ένα στρώμα χωρίς κρεβάτι, να του αλλάξουν τα ρούχα με κουρέλια και να τον συντηρούν με δίαιτα πείνας. Επίσης, ζήτησαν να οριστούν οι εξής συνθήκες κράτησης: Πρέπει μέχρι τις 3 τη νύχτα να περπατάει στο κελί και να μετράει φωναχτά από το 1 ως το , από τις 3 ως τις 6 το πρωί να κοιμάται, κι αφού σηκωθεί να στέκεται επί μία ώρα σε θέση προσοχής και να μετράει φωναχτά μέχρι το ... Μετά από δύο ημέρες, ο Καραγιώργης αποπειράθηκε να κρεμαστεί στο κελί» Πηγή: Ν. Παπαδάτος, “Άκρως Απόρρητο, οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ, 1944-1952” Πολλά χρόνια μετά τον μαρτυρικό θάνατο του συζύγου της, κι αφού έμαθε όλες τις σχετικές λεπτομέρειες, η Μαρία Καραγιώργη έγραψε εις μνήμην του το βιβλίο “Κώστας Καραγιώργης: ο άνθρωπος, ο κομμουνιστής, ο δημοσιογράφος, ο αγωνιστής, το εξιλαστήριο θύμα”. Στο βιβλίο αυτό, περιγράφει τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη ο σύζυγός της, εκφράζει αμφιβολίες αν πέθανε από πνευμονία (όπως της είπαν), αναρωτιέται αν «τον σκότωσαν οι σύντροφοί του» και καταγγέλλει ότι τα μυστικά της δολοφονίας του βρίσκονται «κρυμμένα στα υπόγεια του Περισσού». Πέραν του οικογενειακού της δράματος, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα “Τα Νέα”, η Μαρία Καραγιώργη εξέφρασε την βεβαιότητά της ότι το αιματοκύλισμα της Ελλάδας που διατάχθηκε από τον Στάλιν, το 1946-1949, ήταν ένας φτηνός αντιπερισπασμός, για να κατοχυρώσει η ΕΣΣΔ τα συμφέροντά της σε άλλες χώρες: «Και να πω και την αμαρτία μου; Αν δεν κάναμε και τη δουλειά της Σοβιετικής Ένωσης μέχρις ότου λύσει το πρόβλημα Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας το ’48. Ήταν φοβερός ο αντιπερισπασμός τούτος εδώ. Κάναμε τη δουλειά τους…» Κάθε λογικός άνθρωπος, θα περίμενε η γυναίκα αυτή να έχει γίνει φανατική αντικομμουνίστρια. Αλλά αυτή, παρέμεινε... αριστερή. Αναφέρει σχετικά στην συνέντευξή της εκείνη: «Πάντα αριστερή, γιατί ο κόσμος πρέπει να είναι δίκαιος, λεύτερος, κι ευτυχισμένος» Κι όχι μόνο παρέμεινε αριστερή, αλλά έκλαψε και με μαύρο δάκρυ για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης: «Έγραφα ένα ακόμη βιβλίο. Κι εκεί πάνω έρχεται η συντριβή του ονείρου. Τη βραδιά που κατεβαίνει η σημαία με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο, αφήνω στη μέση τη φράση, χώνω το κεφάλι στα χέρια μου και αρχίζει ο θρήνος. Αυτό δεν το άντεξα. Σταμάτησα εκεί. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω ούτε λέξη από εκεί και πέρα επί πολλά χρόνια. Αυτό ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός που σημάδεψε τον κόσμο ολόκληρο» Πηγή: Μαρία Καραγιώργη, “Από μια σπίθα ξεκίνησε”.