O Σημίτης υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του διαβόητου "σχεδίου Ανάν".
Και αυτή του η "θέρμη" τον οδήγησε ένα βήμα πριν τη διάσπαση του εθνικού μετώπου με την Κύπρο,με τον Γλαύκο Κληρίδη να είναι έξω φρενών.
Αν δεν υπήρχε ο Γιάννος Κρανιδιώτης,σήμερα θα ομιλούσαμε με άλλο τόνο και ύφος,πιο σκληρό.
Ενας ΠΘ,με απολύτως ενδοτική εξωτερική πολιτική,που "κατάφερε" στις μέρες του και με εξαιρετική ευκολία,να διαγράψει το δόγμα της "μίας και μόνης διαφοράς – οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ" και να διαπραγματευτεί κατά τη διάρκεια των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία, το κυριαρχικό δικαίωμα επέκτασης των ελληνικών χ.υ., χωρίς να έχει καμία τέτοια υποχρέωση από το διεθνές δίκαιο.
Το 1997 δε,και αφού με την φοβική και ανίκανη στάση του γκρίζερε το μισό Αιγαίο,"κατάφερε" και αναγνωρίστηκαν με την ανακοίνωση της Μαδρίτης "ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο", ανοίγοντας μία επικίνδυνη πόρτα στον τουρκικό επεκτατισμό.
Στη συνέχεια,με τη συμφωνία στο Ελσίνκι το 1999 άνοιξε την πόρτα της ΕΕ για την Τουρκία, με το βαρύ αντάλλαγμα, ότι αναγνώρισε την ύπαρξη συνοριακών διαφορών με την Τουρκία!
Οι διερευνητικές επαφές,ναι μεν είχαν προχωρήσει, αλλά ποτέ δεν έφθασαν στο σημείο συμφωνίας, όπως ψευδώς ισχυρίστηκαν πολλοί εκ των υστέρων και συνεχίζουν να ισχυρίζονται.
Ο "Αρχιερέας της διαπλοκής" είχε γενικώς και μία αλλεργία στην ανάληψη των ευθυνών που του αναλογούσαν,όταν μπροστά στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου,δήλωνε "ας πρόσεχαν" ή αμέσως μετά το ναυάγιο του "Σαμινα",μας ενημέρωνε πως "αυτή είναι η Ελλάδα".
Εν κατακλείδι,το μόνο που εκσυγχρονίστηκε στις μέρες του "δημιουργικού λογιστή" και "εκσυγχρονιστή" Σημίτη,ήταν η διαπλοκή και οι διαδρομές της.
Ο νεκρός λοιπόν, δεδικαίωται από τις αμαρτίας, αλλά δεν δικαιώνεται για τα πεπραγμένα του, ούτε συγχωρείται για πολιτικές πράξεις που βαραίνουν έναν ολόκληρο λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου