«Είσαι Προδότης της Τάξης σου»: Η Ζωή μου ως Μέλος της ΚΝΕ

3/5/17

«Είσαι Προδότης της Τάξης σου»: Η Ζωή μου ως Μέλος της ΚΝΕ

Είναι απόγευμα Σαββάτου και το καλοκαίρι κρατά καλά ακόμη. Είναι μια από τις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη και κατηφορίζω την οδό Βερανζέρου, λίγα στενά μακριά από την πλατεία Ομονοίας. Στα χέρια μου κρατάω τον Οδηγητή της ΚΝΕ και τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, που μόλις έχει βγει από το τυπογραφείο.

Χτυπάει το κινητό μου. «Έρχεσαι;», μου γράφει σε μήνυμα ο Μάριος, στέλεχος της ΚΝΕ. Επιταχύνω το βήμα μου και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα σπρώχνω τη βαριά γυάλινη πόρτα των γραφείων του ΚΚΕ. Στη ρεσεψιόν, μία κυρία ξεφυλλίζει βαριεστημένα ένα τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, την ώρα που το ραδιόφωνο είναι καρφωμένο στον 902. Γράφω το όνομά μου στη λίστα με όσους μπαίνουν στο χώρο. Λίγο παραδίπλα με περιμένει ανυπόμονος ο Μάριος, για να με συνοδεύσει στο σωστό γραφείο.
«Πού είσαι παιχταρά μου;», λέει και μου δίνει το χέρι του.
«Συγγνώμη για την καθυστέρηση», απαντάω λαχανιασμένος και ψαρωμένος.
«Δεν πειράζει. Τώρα ξεκινάει η συνεδρίαση του οργάνου», αποκρίνεται χαμογελαστός.
Στην είσοδο του ασανσέρ περιμένουν κάμποσοι άνθρωποι, που από την προχωρημένη ηλικία τους καταλαβαίνεις ότι στη μακρά ζωή τους σίγουρα πρόλαβαν εξορίες και διώξεις. Αποφασίζουμε να μην περιμένουμε και να ανέβουμε από τις σκάλες. Οι όροφοι που περνάμε είναι σκοτεινοί και με δυσκολία βρίσκω τα βήματά μου. Φτάνουμε στον τρίτο όροφο και περπατάμε σε έναν μακρόστενο διάδρομο. Σταματάμε έξω από το δωμάτιο με το νούμερο 307. Ο Μάριος χτυπά την πόρτα με προσοχή, σαν να μην θέλει να ενοχλήσει.

Για τη συνέχεια VICE