13/5/17
Προσοχή, οι Έλληνες να μην παραδοθούμε στο ρου των εξελίξεων
Ήταν Σεπτέμβριος του 2014 όταν άρχισε η επίθεση των τζιχαντιστών του ΙΚ εναντίον της πόλης Κομπάνι, πρωτεύουσας ομώνυμου καντονιού στα σύνορα με την Τουρκία, κοντά στην πόλη Αντέπ. Ήταν μια επίθεση-παραγγελιά του Ερντογάν στους συμμάχους του τζιχαντιστές, τότε που η οικογενειακή του επιχείρηση αγόραζε… μπιρ παρά το πετρέλαιό τους, μπροστά στα μάτια των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ο Ερντογάν έκανε την παραγγελιά, γιατί αν έπεφτε στα χέρια των τζιχαντιστών το Κομπάνι, που ήταν η πρωτεύουσα του κεντρικού κουρδικού καντονιού, τότε το όνειρο τον Κούρδων να σχηματίσουν τον λεγόμενο Κουρδικό Διάδρομο, ενώνοντας τα άλλα δυο καντόνια, του Τζεζίρε και του Αφρίν, και στη συνέχεια να βγουν στην Μεσόγειο, θα παρέμενε για πάντα όνειρο.
Ήταν 7 Οκτωβρίου όταν ο Ερντογάν, σε ομιλία του στο διπλανό Αντέπ, έλεγε επί λέξει «Από στιγμή σε στιγμή το Κομπάνι πέφτει» στα χέρια των τζιχαντιστών, χωρίς καν να νιώσει την ανάγκη να κρύψει τη χαρά του.
Τις ίδιες μέρες, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωνε ότι «το Κομπάνι δεν είναι στρατηγικής σημασίας», λέγοντας στην ουσία ότι δεν έχει σημασία η κατάληψή του από τους τζιχαντιστές. Τις ίδιες μέρες, μια χούφτα Κούρδοι μαχητές αμύνονταν σαν τα λιοντάρια, αποκλεισμένοι από παντού και χωρίς να έχουν βοήθεια από κανέναν, υπερασπιζόμενοι το Κομπάνι. Λίγοι εναντίον πολλών. Μόνοι εναντίον όλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου