Ioannis Bougas (ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΠΟΥΓΑΣ) - Ιστορία 1940-1949
Η ΟΠΛΑ και ο ΕΛΑΣ, στα Δεκεμβριανά βρήκε χρήση για τα ξεροπήγαδα της Αθήνας που είχαν μπει σε αχρηστία μετά την κατασκευή του Φράγματος του Μαραθώνα!
Μιά Μαρτυρία από την Παραμονή Χριστουγέννων του 1944
Τον εικοσιεπτάχρονο κηπουρό Χαρίλαο Καρλή, τον πήραν οι Ελασίτες από το σπίτι του, μαζί με τον αδελφό του και δύο αδελφές του, στις 3:00 η ώρα ξημερώνοντας Χριστούγεννα. Το απόσπασμα του ΕΛΑΣ, οδήγησε 35 περίπου άνδρες και γυναίκες από την ίδια γειτονιά στις όχθες του Ιλισσού ποταμού, σε μιά μικρή ημιτελή εκκλησία. Από εκεί, έναν-έναν τους πήγαιναν σε ένα διπλανό μικρό σπίτι για τη δήθεν «ανάκριση».
Στη συνέχεια, ο Καρλής λέει: «μας έβαλαν τον έναν πίσω στον άλλο και μας διέταξαν να αρχίσουμε να βαδίζουμε. Περπατήσαμε περίπου καμιά δεκαριά μέτρα και διαταχθήκαμε να σταματήσουμε. Τη στιγμή εκείνη βρισκόμαστε μπροστά από ένα μεγάλο πηγάδι. Μόλις σταματήσαμε, άρχισαν να βάλλουν εναντίον μας με αυτόματα όπλα. Όσοι πρόλαβαν έπεσαν αμέσως καταγής, για να γλυτώσουν».
Ακολούθησαν τρεις χαριστικές βολές στο κεφάλι, τις οποίες ο Καρλής απέφυγε λόγω των πυκνών και μακριών μαλλιών του. Επειδή οι αντάρτες ήθελαν να του αφαιρέσουν τα άρβυλα, τον πέταξαν στο βαθύ ξεροπήγαδο από τους τελευταίους.
Η περιπέτειά του, όπως την αφηγήθηκε, τελειώνει με την έξοδό του από το πηγάδι με τις σορούς των δολοφονημένων: «...ύστερα από δύο ώρες έφθασα στα χείλη του πηγαδιού. Οι δήμιοι όμως το είχαν κλείσει με σανίδια και πέτρες μεγάλες. Προσπαθούσα να βρω μια διέξοδο. Κινδύνευα να ξαναπέσω μέσα. Σε μια στιγμή, δεν ξέρω πώς, μια μεγάλη πέτρα μετακινήθηκε και φάνηκε ένα μικρό άνοιγμα. Με κόπο πέρασα από κει και βγήκα. Ήταν πρωί. Με τα χέρια και το πρόσωπο γεμάτο αίματα, άρχισα να τρέχω όσο μπορούσα και έφθασα στην ελεύθερη Καλλιθέα».
Πηγές:«Τα Εγκλήματα των Εαμοκομμουνιστών», Η Ελλάς, 2 Ιανουαρίου 1945, και «Κείμενα και Αναμνήσεις από τον Τραγικό Δεκέμβρη 1944», Δημήτριος Γαρουφαλιάς, Αθήνα, Ιδιωτική Έκδοση, 1981, σελ. 322–324.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου