Ελληνική Ιστορία, εμφύλιος 24.

Στάλιν: τελειώνετε μέ τό αντάρτικο – Σβαρνούτ

«Γιατί το Κ.Κ.Ε. διατηρούσε χωριστό «Μακεδονικό Γραφείο», ενώ αντίθετα δέν υπήρχε «Πελοποννησιακό Γραφείο», «Ηπειρωτικό Γραφείο», «Θεσσαλικό Γραφείο»; Γιατί οι μόνοι ξένοι πού πολεμούσαν στίς τάξεις του Δ.Σ ήταν νοτιοσλάβοι; Γιατί η 5η Ολομέλεια αναγνώρισε την ύπαρξη μακεδονικού πληθυσμού στον οποίο παρεχώρησε το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως;»

---

Σβαρνούτ. Μ’ αυτήν την ρώσικη λέξη, – πού σημαίνει τυλίξτε τό χαλί – με μια λέξη μονάχα, ο Στάλιν απήγγελλε στις 10 Φεβρουαρίου 1948 την αμετάκλητη εις θάνατον καταδίκη του αντάρτικου στην Ελλάδα. Σαράντα οκτώ μόλις μέρες νωρίτερα, παραμονή Χριστουγέννων 1947, τό ΚΚΕ είχε εξαγγείλλει την εγκαθίδρυση της πρώτης «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ελλάδας» στα βουνά. Τό κίνημα είχε καταδικασθεί καί από τά πιό επίσημα χείλη, καί οι δικοί μας «δημοκράτες» … όρκιζαν κυβέρνηση μέ έδρα την Αετομηλίτσα.

Οι απεσταλμένοι του Τίτο πρός τόν Στάλιν, Μίλοβαν Τζίλας καί Καρντέλι μας διέσωσαν τήν παρακάτω στιχομυθία από μία τριμερή σύσκεψη κορυφής μεταξύ Σοβιετικής Ενώσεως, Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας:

Στάλιν: – «Πιστεύετε ότι η επανάσταση στην Ελλάδα μπορεί να επιτύχει;»
Καρντέλι: – «Ναι, αν δεν αναμειχθούν ξένες δυνάμεις και αν δεν γίνουν πολιτικά και στρατιωτικά λάθη.»
Στάλιν: – «Πάντοτε τα «εάν» και τα «αλλά». Όχι! Δεν υπάρχει καμιά πιθανότης επιτυχίας. Τι νομίζετε λοιπόν, Ότι η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ισχυρότερο κράτος του κόσμου, θα μας επιτρέψουν να διακόψουμε τις συγκοινωνίες τους στη Μεσόγειο; Κουταμάρες! Και επιπλέον, δεν έχουμε στόλο. Η επανάσταση πρέπει να σταματήσει μόλις αυτό θα είναι δυνατό.»
Στο σημείο αυτό, ο Στάλιν έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση, όπως τυλίγουν σε ρολό το απλωμένο χαλί, και πρόφερε την φοβερή λέξη: «σβαρνούτ».

Οι αριστεροί διεθνιστές πού μας κυβερνούν από τό 1974 καί μας έχουν φλομώσει μέ την προπαγάνδα τους γιά τούς «ήρωες» του «Δημοκρατικού Στρατού», δέν αναφέρουν τό μάταιο (μετά τό «Σβάρνουτ»), της αιματοχυσίας, αλλά ούτε και τήν εγκληματική αμέλεια του Στάλιν της Ελλάδος (Ζαχαριάδη) νά οργανώσει εγκαίρως τόν επαναστατικό στρατό. Αντίθετα ρίχνουν τίς ευθύνες στά …απλά μέλη. Από τά αρχεία του Ριζοσπάστη:

«Η 3η Ολομέλεια καταδίκασε αποφασιστικά όλους τους δισταγμούς και τις ταλαντεύσεις, που εκδηλώθηκαν από μεμονωμένους κομμουνιστές στη συνεχή και μέχρι τέλους διεξαγωγή του λαϊκού και απελευθερωτικού αγώνα, δισταγμούς και ταλαντεύσεις που δεν συμβιβάζονται με την ιδιότητα μέλους του ΚΚΕ. Η Ολομέλεια διαπίστωσε ότι η δουλειά των κομμουνιστών στις πόλεις, το ξεσήκωμα του λαϊκού αγώνα σ’ αυτές καθυστερούν και ότι επιτακτικό καθήκον για τους κομμουνιστές στις πόλεις, που δεν επιδέχεται καμιά αναβολή, είναι να κινητοποιήσουν όλες τις δυνάμεις τους, για να ξεπεράσουν μαζί με όλους τους δημοκράτες και μαζί με το λαό την καθυστέρηση αυτή. Επίσης, η Ολομέλεια διαπίστωνε σοβαρή καθυστέρηση στην ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης στις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Βόλο).»

Καί όμως οι αγνοί κομμουνιστές ή δέν οργανώθηκαν μέ υπαιτιότητα του Κόμματος, ή απλά φέρθηκαν ανθρώπινα καί αρνήθηκαν νά σκοτώσουν γιά νά κάνει τό κομμάτι του ο Ζαχαριάδης, π.χ. ο Δημητρίου αρνήθηκε να δραπετεύσει από την εξορία με την δικαιολογία πως έχει αδύνατη όραση και δεν θα μπορέσει να προσφέρει τίποτε, ο Παπαρήγας έγραψε στη γυναίκα του να πάει μαζί μέ το παιδί στο νησί όπου βρισκόταν εξόριστος, ενώ έμειναν ο Παρτσαλίδης, ο Αραμπατζής καί χιλιάδες άλλοι. Εν τω μεταξύ, λόγω του μιλιταριστικού ύφους πού χαρακτήριζε τό ΚΚΕ, εθεωρείτο πράκτορας οποίος έβγαινε στο βουνό ….χωρίς κομματικές συστάσεις. («Δημοκρατική» λογική: Βγαίνεις στό βουνό μόνος σου είσαι πράκτορας, δέν βγαίνεις στό βουνο, είσαι λιποτάκτης).

Ο μεγαλύτερος εγκληματίας του 20ου αιώνα, πού ηγεμόνευε από τόν Εύξεινο Πόντο μέχρι τό Βλαδιβοστόκ καί από τον Δούναβη μέχρι τόν Βερίγγειο Πορθμό, ήθελε νά φάει καί τά Βαλκάνια. Προσπάθησε νά χρησιμοποιήσει τόν Τίτο γιά νά κατασπαράξει έστω τήν Μακεδονία αφού δεν μπορούσε τήν Ελλάδα. Ο άλλος όμως «δημοκράτης», ο Τίτο ήθελε νά αρπάξει γιά λογαριασμό του, μέρος της Ελλάδας, της Βουλγαρίας (Πιρίν) καί της Αλβανίας. Ηταν εξίσου δυναμικός μέ τόν Στάλιν καί έτσι οι δύο ηγέτες ήρθαν σέ ρήξη. Ο Τίτο ζητούσε ανεξαρτησία γιά τήν χώρα του, τήν Γιουγκοσλαβία καί όχι υποταγή. Καί θά τό πετύχαινε. (Την ανεξαρτησία η Γιουγκοσλαβία θά τήν κρατούσε μέχρι τό 1999, οπότε η Νέα Τάξη καί η Παγκοσμιοποίηση θά τήν διαμέλιζαν καί θά τήν έκαναν καί αυτή υποτελή, μέ τήν υποστήριξη βέβαια καί της υποτελούς χώρας μας πού ηγεμόνευε ο Σημίτης, του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ καί του ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ καί του ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΜΙΑ καί του ΠΑΡΑΔΩΣΤΕ ΤΟΝ ΟΤΣΑΛΑΝ καί του ΠΑΡΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΕ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΝΑΝ. Ενας Σημίτης πού ο πατέρας του ήταν παρέα μέ τον Βελουχιώτη καί ένας Κόκκαλης πού ο πατέρας του ήταν υπουργός του βουνού, μας έχουν προσδέσει στό άρμα της Αμερικής!! Ο διεθνισμός είτε είναι κομμουνιστικός είτε είναι καπιταλιστικός είναι αμείλικτος καί πληρώνει χοντρά….)

Τή ρήξη Τίτο καί Στάλιν θά τήν πλήρωναν οι Ελληνες σύντροφοι, πού έχυναν τό αίμα τους γιά τό καλό του Διεθνούς Κομμουνισμού. Αφού ο Στάλιν απέσυρε τούς διπλωμάτες του από τό Βελιγράδι, σταμάτησε καί τίς εξαγωγές πρός τήν Γιουγκοσλαβία, η οποία όμως ζητούσε απεγνωσμένα πετρέλαιο. Αυτό θά τό παρείχαν οι Αμερικάνοι, εάν βεβαίως… έκλειναν τά σύνορα μέ τήν Ελλάδα. Καί τά έκλεισε τά σύνορα ο Γιόζιπ Μπρόζ-Τίτο, στερώντας τούς Ελληνες αντάρτες από τόν μοναδικό προμηθευτή πού είχαν σέ τρόφιμα καί πολεμοφόδια.

Σύμφωνα μέ τόν Μέρτζο: «Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα μέ τον Δ. Βλαντά, είχε προτείνει συμφιλίωση με πολύ ευνοϊκούς όρους. Αμερικανός απεσταλμένος του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, αντιπροέδρου της κυβερνήσεως, είχε φθάσει στον Γράμμο μυστικά. Και ο Ζαχαριάδης απέρριψε τις προτάσεις με ιταμότητα. Αποδέχονταν την συμφιλίωση μονάχα αν ο Βασιλιάς, όλοι οι κορυφαίοι στρατηγοί του και όλοι σχεδόν οι υπουργοί δέχονταν να… τουφεκισθούν από το Κ.Κ.Ε.»

Δηλαδή κύριοι «Δημοκράτες», κύριοι «Σύντροφοι», κύριοι «Προοδευτικοί», κύριοι «Διεθνιστές», κύροι μισέλληνες, ο Στάλιν σας πούλησε, ο Τίτο σας πρόδωσε, καί εσείς συνεχίσατε γιά άλλον ένα χρόνο νά σκοτώνετε τά εικοσάχρονα παιδιά που σας πίστεψαν, να θυσιάζετε τα κοριτσάκια σέ καταναγκαστικά έργα καί να διαπράτετε εγκλήματα κατά των ιδεολογικών αντιπάλων σας. Καί σήμερα είσαστε καί υπερήφανοι γιά τούς αγώνες σας γιά τή …Δημοκρατία, τή Λαοκρατία καί τό Σοσιαλισμό.