Οι κ.κ. Ράμφος και Μαρκουλάκης και η «ψευτοκουλτούρα» της Αριστεράς
Του Σάκη Μουμτζή
Η παρουσία των κ.κ. Ράμφου και Μαρκουλάκη στο 11ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας πόνεσε τους αυτοαποκαλούμενους διανοούμενους της Αριστεράς. Και εξέμεσαν αυτό που διαθέτουν. Χολή και μίσος.
Δεν μπόρεσαν να αποδεχθούν πως δύο άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, ανήκουν στον φιλελεύθερο χώρο. Και μάλιστα το δηλώνουν urbi et orbi.
Συνηθισμένοι οι αριστεροί, σαράντα χρόνια τώρα, να μονοπωλούν τον χώρο της κουλτούρας, βλέπουν με απόγνωση τον έναν μετά τον άλλον τους ανθρώπους της διανόησης που τους στήριζαν ανέκαθεν, να εγκαταλείπουν τώρα θορυβωδώς το σκάφος τους.
Είχαν στήσει, για πολλές δεκαετίες, ένα κύκλωμα παραγωγής δήθεν διανοουμένων. Τι χρειαζόταν; Ένας «θολοκουλτουριάρης» συγγραφέας, ένα έντυπο, δύο κριτικοί και τρεις πανεπιστημιακοί μαϊντανοί. Ο νέος άνθρωπος της κουλτούρας είχε κατασκευαστεί.
Έτσι, το εργοστάσιο παραγωγής διανοουμένων της Αριστεράς δούλευε, επί σαράντα χρόνια, διπλή βάρδια. Και βέβαια, δίπλα στις εμβληματικές μορφές της αριστερής διανόησης ξεπήδησαν και κάποιοι νέοι αξιόλογοι καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ποιητές. Αλλά λίγοι.