Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς είναι παιδί της νέας δημοκρατίας

η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, δηλαδή, ο σοσιαλισμός, ο κρατισμός, το κοινωνικό κράτος και ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομίας, αποτελούν τα κύρια συστατικά του κόμματος της νέας δημοκρατίας στο σύνολό της.

Του Ευθύμη Μαραμή

Το κράτος, αφού πρώτα δημιούργησε φανταστικά «χρέη» φορολογώντας απρόσοδα στοιχεία (ακίνητα, περιουσία) τώρα προχωρά στον πλειστηριασμό ακινήτων των «οφειλετών». Το αξιοσημείωτο είναι, πως η τιμή των ακινήτων στον πλειστηριασμό δεν είναι η αντικειμενική αλλά η υποκειμενική, δηλαδή η εμπορική. Κοντολογίς, το κράτος φορολογεί αντικειμενικά και πουλά τα κλοπιμαία σύμφωνα με την υποκειμενική αξία τους.

 Στο άρθρο: Γιατί αποτυγχάνει ο οικονομικός κεντρικός σχεδιασμός μπορείτε να δείτε συνοπτικά με ποιες ενέργειες κατέστρεψε την αγορά ακινήτων το κράτος. Για την θεωρία της αξίας όπως αυτή ορίζεται σύμφωνα με την Αυστριακή σχολή και κατέρριψε τις θεωρίες των σοσιαλιστικών αντικειμενικών αξιών, (David Ricardo, Karl Marx et al) δείτε το άρθρο: Υποκειμενική αξία, οριακή ωφέλεια και ανθρώπινη δράση.

Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς

Παρατηρήστε πως, τους βαρύτατους φόρους στην ακίνητη – και όχι μόνο – περιουσία, τους θέσπισαν κυβερνήσεις που αυτοαποκαλούνται «φιλελεύθερες» και Ευρωπαϊκές. Στο δεύτερο σκέλος έχουν δίκαιο, καθώς τους φόρους λεηλασίας της ατομικής περιουσίας τους θέσπισαν σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σχέδιο της δήθεν «διάσωσης» των καταθέσεων (της διάσωσης δηλαδή των τραπεζών) ήταν εξ αρχής αυτό: η υπερφορολόγηση η οποία είτε θα πληρωθεί είτε θα οδηγήσει  στην κλοπή της ακίνητης – και όχι μόνο – ιδιοκτησίας των Ελλήνων. Η σημερινή κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία για ψηφοθηρικούς λόγους είχε υποσχεθεί την κατάργηση αυτών των φόρων, τηρεί σήμερα απλά την ιδεολογική της ατζέντα. Κλέβει περιουσίες και εισοδήματα, όπως κάθε σοσιαλιστής που σέβεται τον εαυτό του και την ιδεολογία του.

Γίνεται πολύς λόγος για την «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς» στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία. Είναι αλήθεια πως σε ιδεολογικό επίπεδο, το κόμμα της νέας δημοκρατίας απέτυχε να αντιπαρατεθεί επαρκώς με το ΠΑΣΟΚ, όπως ακριβώς αποτυγχάνει σήμερα να κάνει το ίδιο και με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, είναι ότι το κόμμα της νέας δημοκρατίας δεν πίστεψε ποτέ στην οικονομική ελευθερία, ούτε και χαρακτηρίζεται από πραγματικές φιλικές διαθέσεις προς την αγορά και την ιδιοκτησία. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας το οποίο ακολουθεί την πεπατημένη που έθεσε εξ αρχής ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Δηλαδή, ο σοσιαλισμός, ο κρατισμός, το κοινωνικό κράτος και ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομίας, αποτελούν τα κύρια συστατικά του κόμματος της νέας δημοκρατίας στο σύνολό του. Αυτά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που χρειάζονται οι πολιτικοί στις δημοκρατίες. Ισχυρή εξάρτηση της  κοινωνίας από το κράτος, ώστε να διαιωνίζουν την ύπαρξη τους.

Το πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η Ευρώπη, σύντομα θα αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα λόγω της χρεοκοπίας του αυταρχικού κοινωνικού κράτους. Είδαμε σε προηγούμενα άρθρα εδώ κι εδώ πως τα ασφαλιστικά συστήματα και τα συστήματα πρόνοιας των Ευρωπαϊκών κρατών έχουν χρεοκοπήσει. Όμως, στην Ελλάδα και στον αποκαλούμενο «φιλελεύθερο» χώρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι πολιτικές της αποτελούν θέσφατο. Ο κρατικός έλεγχος νευραλγικών τομέων όπως η περίθαλψη, η ενέργεια, οι μεταφορές, η ασφάλιση, έχουν δημιουργήσει απεριόριστη σπατάλη και εσφαλμένη κατανομή των πόρων. Είτε μέσω άμεσης διαχείρισης αυτών των πόρων, είτε μέσω επιδοτήσεων και εξαναγκαστικών επενδύσεων (ανεμογεννήτριες για παράδειγμα) ο κρατικός έλεγχος της οικονομίας γίνεται όλο και πιο έντονος στην ΕΕ. Και ο κρατικός έλεγχος της οικονομίας, είναι a priori αντιπαραγωγικός, στην καλύτερη περίπτωση και καταστροφικός στην χειρότερη.

Τα Ελληνικά κόμματα που θέλουν πραγματικά να υπερασπιστούν την ελευθερία της οικονομίας, θα πρέπει να απογαλακτιστούν από τις κυρίαρχες δυνάμεις που χαράσσουν πολιτικές στην ΕΕ. Η ιδεολογική ταύτιση με τις επιταγές του διευθυντηρίου των Βρυξελλών δεν αποτελούν «φιλελευθερισμό». Δεν συνάδει με τον οικονομικό φιλελευθερισμό η επιθυμία Γαλλίας και Γερμανίας για ενιαίο φορολογικό συντελεστή. Δεν αποτελεί φιλελευθερισμό η εξαναγκαστική επιδότηση των «επενδύσεων» με χρήματα των φορολογουμένων. Δεν είναι φιλελεύθερη πρακτική ο έλεγχος της αγοράς των φαρμάκων, με τα τερατώδη σκάνδαλα που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη, όσον αφορά την διαπλοκή με φαρμακευτικές επιχειρήσεις.

Υπάρχουν κράτη τα οποία πραγματικά ακολουθούν πιο φιλελεύθερες πολιτικές, όπως η Εσθονία, Η Λιθουανία και η Ιρλανδία. Ωστόσο, μια προσεκτική ματιά θα δείξει πως το διευθυντήριο των Βρυξελλών δεν βλέπει καθόλου θετικά αυτά τα κράτη. Ειδικά η Ιρλανδία δέχεται ασταμάτητο bullying από τα κράτη/νταήδες της ΕΕ, για τις ευνοϊκές φορολογικές πολιτικές που ακολουθεί σχετικά με τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις. Το κράτος της Ιρλανδίας κατηγορείται για τον φορολογικό ανταγωνισμό που ασκεί στα φορομπηχτικά κράτη. Σημειώστε πως, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά κράτη για την προσέλκυση κεφαλαίων, διαχρονικά κατέστησε την Ευρώπη σε ισχυρό και ανταγωνιστικό χώρο ανάπτυξης και ευημερίας. Περιττό να πούμε, πως το κόμμα της νέας δημοκρατίας, ποτέ δεν κοίταξε να δει πως απεμπλάκησαν από την κρίση η Εσθονία και η Ιρλανδία. Δεν ενημερώθηκαν πως η Εσθονία, έφτασε σήμερα να διαθέτει υψηλότερα εισοδήματα από αυτά της Ελλάδας.

Συμπέρασμα

Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς, μπορεί να ανατραπεί μόνο ιδεολογικά. Η ανάληψη της εξουσίας από μία κατ΄ευφημισμό «κεντροδεξιά/φιλελεύθερη» κυβέρνηση, είναι κενή κάθε νοήματος. Ο έλεγχος των συνδικαλιστικών συμμοριών, των κρατικών αγορών της παιδείας, της υγείας, των μεταφορών, η διεύθυνση των ρυθμιστικών επιβαρύνσεων της αγοράς, της επιβολής, της καταπάτησης της ιδιοκτησίας και της στέρησης των οικονομικών ελευθεριών, απλά, θα διαιωνίσει την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Μία ηγεμονία που αποτελεί πανευρωπαϊκό φαινόμενο και την οποία πιστώνονται κόμματα όπως η νέα δημοκρατία, ή το κόμμα των χριστιανοδημοκρατών της κυρίας Μέρκελ. Η ιδεολογική ηγεμονία του σοσιαλισμού, εδράζει ως κύριο χαρακτηριστικό στις πολιτικές των κυρίαρχων κρατών της ΕΕ και στους θαυμαστές αυτών των κρατών.

ΠΗΓΗ: https://www.eleytheriagora.gr/ideologiki-igemonia/