Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

29/9/16


Κοινωνικοί αγαθιάρηδες



Κάθε φορά που ένα κρατικό μονοπώλιο απειλείται, κατακλύζεται ο δημόσιος λόγος από δακρύβρεκτες αναλύσεις για τα κοινωνικά αγαθά που ξεπουλιούνται στο αναλγητοκεφάλαιο (μία λέξη στη σοβιετική διάλεκτο, που μιλάμε εδώ και χρόνια). Και δώσ’ του κλάψες των ευαίσθητων αριστερούληδων και δώσ’ του κατάρες για τους κερδοσκόπους ιδιώτες που θα πουλάνε χρυσάφι στον γκοσμάκη το νερό, το ρεύμα, τα φάρμακα, τις παραλίες, τις συγκοινωνίες και πάει λέγοντας.


Κανένας βέβαια δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει πώς ακριβώς ορίζεται το κοινωνικό αγαθό και, κυρίως, ποιος πρέπει να πληρώνει για την παραγωγή και τη μεταφορά του. Γιατί να είναι κοινωνικό αγαθό το νερό, κι όχι το ψωμί, τα ρούχα ή η στέγη; Διότι, εκτός από το φως του ήλιου και τον αέρα που βρίσκονται εν αφθονία και έρχονται μέχρι τα μάτια και τη μύτη σου τζάμπα, όλα τα άλλα έχουν κόστος.
Μια και οι πρόσφατοι κοπετοί έγιναν για το νερό, ας προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Το νερό δεν πας να το πιεις εκεί που αναβλύζει, στα Ακαρνανικά Όρη, ας πούμε. Αν πήγαινες ή αν έμενες δίπλα στην πηγή, τότε θα έμοιαζε με το “τζάμπα” του φωτός, μολονότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά: ο ήλιος φτάνει και περισσεύει για όλη την ανθρωπότητα, αλλά αν 11 εκατομμύρια Έλληνες έπαιρναν τα βουνά για να βρουν νερό, θα γινόταν ο κακός χαμός.
Το νερό, λοιπόν, χρειάζεται εγκαταστάσεις, ταμιευτήρες, εργοστάσια φιλτραρίσματος και απολύμανσης και ασφαλές δίκτυο μέχρι τη βρύση σου. Όλα αυτά κοστίζουν. Και φυσικά, το κόστος το πληρώνεις εσύ, ο καταναλωτής. Ακόμα και οι “κοινωνικοί αγαθιάρηδες” δεν ζητούν δωρεάν νερό, διότι ο καθένας θα το ξόδευε απερίσκεπτα και τα αποθέματα σε λίγο θα εξαντλούνταν.

Για τη συνέχεια MarketNews

Δεν υπάρχουν σχόλια: