Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Απατρις πολτός προλεταρίων

Η μεσαία τάξη πρέπει, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, να εκλείψει
Είμαστε η μοναδική χώρα όπου την Ιστορία έγραψαν οι ηττημένοι. Ειδικά μετά την προδοσία της Κύπρου και το αδικαίωτο αίμα της, αφού η παλιά εθνικοφροσύνη πνίγηκε ανοιχτά της Κερύνειας, ο μηδενισμός της «προοδευτικιάς» τάξης των ιντελιγκέντσηδων κάθε μαρξιστικής παραφυάδας απλώθηκε σαν γάγγραινα σε όλη την κοινωνία. Ξεκίνησαν να επιβάλλουν τα ράκη των ιδεών τους από τη δημοσιογραφία και την τέχνη. Στη συνέχεια μέσω της Παιδείας, την οποία άλωσαν μέσα από τον συνδικαλισμό και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, τον έλεγχο των Τομέων Ιστορίας και όχι μόνο, κόπρισαν μέσα στις συνειδήσεις μαθητών και φοιτητών τις μειοψηφικές ιδέες τους. Η Αριστερά, απλά, είναι ο ιδεολογικός νταβατζής της Μεταπολίτευσης.


Στόχος το Εθνος, ως έννοια, ό,τι το συγκροτεί και τα εξ αυτού καθήκοντα, η Ορθοδοξία, οι Ενοπλες Δυνάμεις, η ιστορική αλήθεια, ο εξωραϊσμός των ξένων σοβινισμών, η εθνική ομοιογένεια μέσω της λαθρομετανάστευσης. Είναι μια λοβοτομή διαρκείας, ώστε να σβήσουν τα ανακλαστικά του ελληνικού τρόπου. Στόχος, μέσω της επικυριαρχίας στη διαμόρφωση του δημόσιου λόγου, εκτός από το ξαναγράψιμο της βρόμικης Ιστορίας της Αριστεράς και τη «δικαίωσή» της, η διαμόρφωση ενός κοσμοπολίτικου πολτού για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας στην ανελεύθερη και ισοπεδωτική χωματερή του ροζ φασισμού, χωρίς την απείθαρχη όχληση του γαλανόλευκου.
Αυτός ο πολτός όμως δεν αρκεί να είναι συνειδησιακά μεταλλαγμένος από λαό ελληνικής ελευθεροφροσύνης σε όχλο διεθνιστικών ψευτοπροοδευτικών ανδράποδων.
Πρέπει να είναι και ταξικά κατάλληλος και πλειοψηφικός. Διότι δύο είναι οι βασικές διαφορές των εθνικά φιλελεύθερων από την Αριστερά, την κονταξαδέλφη του άλλου φασισμού: η πίστη στο Εθνος αλλά και στην κοινωνική ενότητα. Αυτοί βλέπουν την κοινωνία ως πεδίο ταξικού πολέμου, εμείς θέλουμε σύνθεση, ενότητα, αναγνωρίζοντας σε όλους δικαιώματα αλλά και επιβάλλοντας σε όλους και υποχρεώσεις, που συντείνουν στην εξομάλυνση των αντιθέσεων και των ανισοτήτων και στην κοινωνική ειρήνη.
Τώρα, κατέχοντας την εξουσία, αν και μειοψηφία, αυτοί που λογοκρίνουν ακόμη και τον... Κολοκοτρώνη και αμφισβητούν τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, θέλουν παράλληλα με την προσπάθεια επιβολής του μηδενισμού στην Παιδεία να «δουλέψουν» και τον ταξικό παράγοντα. Μέσω του φθόνου, καλλιεργώντας το ταξικό μίσος και εντείνοντας τις διαφορές, να καλλιεργήσουν ταξική συνείδηση στις μάζες που προλεταριοποιήθηκαν από την κρίση. Σε αυτούς που δεν έχουν καταθέσεις αλλά μόνο χρέη, στους ανέργους, ακόμη και σε αυτούς που δημιούργησε το διαπραγματευτικό Βατερλό τους. Για την ταξικότητα της ψήφου αυτής μίλησε άλλωστε και ο ίδιος ο Τσίπρας. Η μεσαία τάξη πρέπει κατά τους σχεδιασμούς των Εξαρχειωτών ή χλιδάτων κομισαρίων να εκλείψει, μεταφέροντάς της όλο και περισσότερα βάρη. Χρήσιμο εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια μετασχηματισμού είναι ο κοινωνικός φθόνος, το σύνδρομο της «κατσίκας του γείτονα», που πρέπει να ψοφήσει, να γίνει κι αυτός ίσωμα.

Ετσι, οι μαρξιστές της πλάκας θα λένε στο πόπολο «δεν μπορούμε να κάνουμε όσα κάνουμε», αλλά μεταφέρουμε περισσότερα βάρη στους «έχοντες» και αναδιανέμουμε τον...πλούτο. Οπου «έχοντες» είναι ακόμη και όσοι έχουν σύνταξη λίγο πάνω από 1.000 ευρώ, μια μικρή επιχείρηση, και πλούτος οτιδήποτε πάνω από το όριο της φτώχειας. Ετσι θα ισοπεδωθεί η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, θα δοθούν μερικά ψίχουλα στους «από κάτω», ικανοποιώντας το ήδη καλλιεργούμενο ταξικό μίσος. Θα έχουμε λοιπόν τον πολτό που θα υπερψηφίζει και φυσικά τη νεοσταλινική νομενκλατούρα που θα κουλαντρίζει την κοινωνία, καθαιρώντας βήμα βήμα την εθνική ταυτότητα και ό,τι παραδοσιακά συγκροτεί την εθνική μας ιδιοπροσωπία. Βέβαια, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός, στον οποίο δεν πιστεύει η Αριστερά, γελάει. Γι' αυτό και τα καθήκοντά μας απέναντι σε αυτή την παρακμιακή επέλαση, την επόμενη εβδομάδα...

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Δικηγόρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: