7/11/16
Μαρξιστική ανάλυση Μέρος 2ο: Αλλοτριωμένη εργασία και χαρά κι η Βασίλω πρώτη
Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε, που ακούει να χτυπάει το ξυπνητήρι, Δευτέρα πρωί, “για ποιον λόγο πας στη δουλειά και δεν χουζουρεύεις κάτω από το πάπλωμα;” θα σου απαντήσει “γιατί πρέπει να βγάλω λεφτά για να ζήσω”. Βέβαια, το “να ζήσω” μπορεί να έχει πολλές μορφές: άλλος για να μπορέσει απλώς να αγοράσει τρόφιμα κι άλλος για να διατηρήσει ή να επεκτείνει ένα επίπεδο διαβίωσης που πιθανόν να περιλαμβάνει και πράγματα τα οποία κάποιοι θα έκριναν ως περιττά.
Αν κέρδιζες το τζόκερ, μάλλον η σχέση σου με το ξυπνητήρι θα περνούσε κρίση. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάθαινες κατάκλιση από την πολλή ξάπλα. Με κάτι θα εύρισκες να ασχοληθείς (ασχολία = αυτό που κάνω στη σχόλη, εκτός εργασίας). Αλλά ως χόμπι, όταν και όσο ήθελες. Με δυο λόγια: αν όλες μας οι ανάγκες, σωματικές και ψυχικές, καλύπτονταν χωρίς εργασία, κανένας δεν θα δούλευε.
Υπάρχει περίπτωση ένας από τους αγουροξυπνημένους της Δευτέρας (και κάθε μέρας) να απαντήσει: “Πάω στη δουλειά διότι η εργασία ανήκει στη βαθύτερη ύπαρξή μου, διότι μου δίνει τη δύναμη να αναπτύξω τη φυσική και πνευματική μου ενεργητικότητα, διότι απολαμβάνω τη συμμετοχή στην παραγωγή του κοινωνικού προϊόντος, βιώνοντας την υπέρτατη ολοκλήρωσή μου ως κοινωνικό ον”;
Για τη συνέχεια Liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου