Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

12/2/16


Ω, Φτωχή μου Χώρα!!!

Μαρία, 27 χρονών μόλις τελείωσε το Πάντειο στην Κοινωνιολογία με θέμα διατριβής «Η μετεξέλιξη της συνοικίας των Εξαρχείων στον κοινωνικό χάρτη της Ευρώπης: Μια πρώτη ματιά στην αντιπαγκοσμιοποίηση». Σκέπτεται να κάνει διδακτορικό και να βρει μια δουλειά «στο αντικείμενό της», κατά προτίμηση σε «επιτροπή μελετών» της γραμματείας Νέας Γενιάς όπου θα κάνει μελέτες, το είπαμε, «στο αντικείμενό της» με προβλεπόμενο μισθό 2.456 μεικτά σαν «ειδική επιστήμων», ε για αρχή καλά είναι.
Μισεί τον «πληθυντικό της υποταγής», τους φιλελέδες και τους φασίστες γενικά, την παγκοσμιοποίηση που ισοπεδώνει τους λαούς, τα ψηλά κτίρια και τα εμπορικά κέντρα που της κρύβουν τον ήλιο και δίνουν στους υπαλλήλους μισθούς πείνας, τους περισσότερους άνδρες γιατί είναι γουρούνια, τις περισσότερες γυναίκες γιατί είναι πιο όμορφες από αυτή, και ακούει με προσοχή τον τριχωτό θείο της (συνδικαλιστής σε ΔΕΚΟ) ο οποίος της διηγείται πως είχε πάει εκείνες τις μαγικές εποχές του 80 στη Νικαράγουα να μαζέψει καφέ. Ε μετά διορίστηκε.


Ο θείος της λέει ότι θα την είχε βολέψει σε καμία «χαμένη» υπηρεσία να μη βλέπει πολύ κόσμο (θα αγριέψουν τα πράγματα τώρα, αντί για κατάργηση ΕΝΦΙΑ και 13ου μισθού χάνονται σπίτια και περιουσίες), αλλά δεν έχει διδακτορικό να την κάνει «ειδική σύμβουλο» σαν τον γκόμενο της φίλης της της Μαρίας. Α ναι, και περιμένει την επόμενη επανένωση των Πιξ Λαξ για μια τελευταία-τελευταία-τελευταία, ναι ρε, τελείωσε, αυτή τη φορά θα είναι η τελευταία τους αρπαχτ… εεεε… συναυλία σου λέω ρε φίλε (οι Scorpions δεν ξαναπάτησαν, τα νησιά έχουν πλέον πολλούς μετανάστες) γιατί την προηγούμενη φορά τους έχασε.
Ναι, χόρεψε στο Σύνταγμα τη μεγάλη νίκη του λαού μας αλλά ευτυχώς δεν την πήραν φωτογραφία οι ρουφιάνοι των Γερμανοτσολιάδων. Ε άμα δε διοριστεί, μπορεί να φύγει μεταπτυχιακά «για Αγγλία» και να μείνει εκεί, «μας κατέστρεψαν το μνημόνια»…
Ξέρετε, τώρα τελευταία στο μυαλό μου γυρίζει μια φράση ξανά και ξανά. Ανήκει σε μια ηρωίδα ενός μυθιστορήματος του Eric Van Lustbader (από αυτούς που επειδή δεν είναι λατινογενείς και δεν έχουν μαζέψει καφέ στη Νικαράγουα, στην Ελλάδα δεν τους ξέρει κανείς) όπου στην τραγική σκηνή του θανάτου της αναφωνεί τα τελευταία της λόγια, εκείνη την περίφημη, την φράση που με έχει στοιχειώσει χρόνια τώρα:
«Ω, Φτωχή Μου Χώρα!!!»
ΚΚ2

Δεν υπάρχουν σχόλια: