«Ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς ή μειονεξία της ανηθικότητας;

4/2/16

«Ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς ή μειονεξία της ανηθικότητας;

Παναγιώτης Μπαλακτάρης*
Από την προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου 2015 ο ψυχρός παρατηρητής των τεκταινομένων διαπίστωνε, ότι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με προεξάρχοντα τον Πρόεδρό του, κ. Αλέξη Τσίπρα, υπόσχονταν σε όλους τους κοινωνικούς φορείς, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, στους πάντες, όσα αντίστοιχα αυτοί ήθελαν να ακούσουν.  Είχε γίνει μια στοχευμένη επικοινωνιακή εκστρατεία από τους διαχειριστές της εικόνας της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η οποία ευθέως απευθυνόταν στο θυμικό του λαού. Όχι αποκλειστικά, αλλά κυρίως. 

Άμα τη αναλήψει των καθηκόντων της διακυβέρνησης της χώρας από τον συνασπισμό ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ., στις 26 Ιανουαρίου 2015, άρχισε να εξελίσσεται μια επανάσταση. Ειλικρινά, δεν γνωρίζουμε αν θα πρέπει η επανάσταση να τεθεί εντός εισαγωγικών ή όχι. Η εν εξελίξει επανάσταση, λοιπόν, αποδεικνύεται από ορισμένες περιπτώσεις, που επέχουν θέση παραδειγμάτων.

Πρώτη περίπτωση:

Προτού αναλάβει καθήκοντα η κα Τασία Χριστοδουλοπούλου, ως αρμόδια Μεταναστευτικής Πολιτικής, μπούκαρε σε μια από τις λεγόμενες κλειστές συσκέψεις κάποια συνεργάτις της και αφού υποχρέωσε έναν ανώτατο Αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας να συντάξει ένα έγγραφο αρμοδιότητάς του, τον «κρέμασαν στα μανταλάκια», επειδή δήθεν έσφαλε και εν συνεχεία, τον αποστράτευσαν στις κρίσεις του Μαρτίου. Να ενημερώσουμε εδώ, ότι οι αστυνομικοί, με βάση συγκεκριμένες και ρητές διατάξεις απαγορεύεται να κάνουν δηλώσεις, προφορικές ή/και έγγραφες, χωρίς άδεια από τους προϊσταμένους τους. Έπρεπε, όμως, μετά την αποστρατεία του ο εν λόγω Αξιωματικός να εκθέσει τα γεγονότα, εκθέτοντας συγχρόνως και τους υπαιτίους για την σύνταξη της προαναφερθείσας διαταγής. Και για όσους δεν θυμούνται, να υπενθυμίσουμε, ότι η εν λόγω διαταγή έδινε ελευθέρας σε όσους μετανάστες εισέρχονταν παρανόμως στην Ελλάδα. Δηλαδή, ανάγκασαν έναν Αξιωματικό να εκδώσει μια διαταγή, της οποίας το περιεχόμενο αφού πρώτα αμφισβήτησαν, μετά εφάρμοσαν μέχρι κεραίας, προς όφελος των λαθρομεταναστών και εις βάρος των συμφερόντων της χώρας.

Δεύτερη περίπτωση:

Όλο το πανελλήνιο έμαθε ότι ο γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κ. Ιάσονας Σχινάς – Παπαδόπουλος, διόρισε την μητέρα του σε θέση Ειδικού Συμβούλου στο Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Υγείας, τον αδερφό του (στου οποίου τις περγαμηνές είναι η μέχρι υπερκοπώσεως κατάληψη…) σε θέση ειδικού συμβούλου στο Οικονομικό Γραφείο της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού και την κολλητή του σε θέση Ειδικού Συνεργάτη, στο πολιτικό γραφείο του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας!

Όταν, όπως ήταν αναμενόμενο, ξέσπασαν αντιδράσεις γι’ αυτήν την θρασεία ενεργητικότητα ανθρώπων που μέχρι χθες πίστωναν το αγωνιστικό τους παρελθόν με κοινωνικούς αγώνες και σήμερα τους εξαργυρώνουν, δεν έλειψαν οι ύβρεις και η χείριστη συμπεριφορά, κατατείνουσα στην διατήρηση των αξιωμάτων. Η οφειλόμενη συστολή έδωσε τη θέση της σε δικαιολογίες για γέλια και για κλάματα.

Τρίτη περίπτωση:

Ο εις εκ των δύο ινστρουχτόρων του κ. Πρωθυπουργού, κ. Αλέκος Φλαμπουράρης (ο έτερος είναι ο κ. Στέλιος Παππάς, πατήρ του Υπουργού Επικρατείας, κ. Νίκου Παππά), Υπουργός αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, προκάλεσε υπόνοιες ανυποληψίας και επέτρεψε να υπάρξουν ενδείξεις παρανομίας στην υπόθεση με την μεταβίβαση ή μη των μετοχών του της εταιρείας «ΔΙΑΤΜΗΣΗ ΑΤΕ». Προκειμένου να καλύψει τις εντυπώσεις που είχαν δημιουργηθεί από τις ενέργειές του και να εμφανίσει τη συμπεριφορά του ως νόμιμη, παρουσίασε ένα έγγραφο με γνήσιο υπογραφής, από αστυνομικό υπηρετούντα στο Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, ενώ είναι γνωστό ότι ένας απλός πολίτης δεν θα μπορούσε να ζητήσει βεβαίωση γνησίου υπογραφής από υπηρεσία του Αρχηγείου, παρά μόνο από το οικείο Τμήμα. Για τους λόγους αυτούς έμεινε η εντύπωση στον ελληνικό λαό, ότι ο κ. Φλαμπουράρης παρανόμησε και, ενώ ήταν μέλος της κυβερνήσεως, ήταν συγχρόνως και μέλος εταιρείας.

Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της υπόθεσης Φλαμπουράρη. Το δεύτερο σκέλος της περίπτωσης του κ. Φλαμπουράρη, αφορά στην προσπάθεια, η οποία τελικώς εστέφθη με επιτυχία, να του χαρίσει ο Δήμος Αιγίνης το πρόστιμο που του είχε επιβληθεί, παρά το γεγονός, ότι από την δήθεν πώληση των μετοχών της εταιρείας του είχε κέρδος ύψους περίπου ενός εκατομμυρίου ευρώ. Με απλά λόγια, ο πολιτικός πατέρας του κ. Πρωθυπουργού κατόρθωσε το εξής ακατόρθωτο. Και διατήρησε την πίτα ολάκερη και κράτησε και τον σκύλο χορτάτο! Από τη μία είχε πολύ μεγάλο οικονομικό όφελος από την πώληση των μετοχών του – την οποίαν ισχυρίζεται ότι έκανε – και από την άλλη ζητούσε και εν τέλει κατάφερε να του χαριστεί ποσό λίγο λιγότερο των πέντε χιλιάδων ευρώ.

Τελευταία πράξη που μετέτρεψε το δράμα σε κωμωδία είναι η απόφαση της Επιτροπής Πόθεν Έσχες της Βουλής. Πρώτα ζήτησε από τον κ. Φλαμπουράρη να υποβάλει συμπληρωματική Δήλωση Περιουσιακής Κατάστασης και στο τέλος τον αθώωσε. Ας σκεφτούν όσοι εκ της ιδιότητάς τους είναι υπόχρεοι για τέτοια δήλωση, αν θα είχαν ποτέ τέτοια «πολυτελή» αντιμετώπιση σε περίπτωση που οι Δηλώσεις Περιουσιακής τους Κατάστασης βρίσκονταν σε αταξία.

Οι ανωτέρω τρεις περιπτώσεις, που επέχουν θέση παραδειγμάτων, προστίθενται σε μια μακρά λίστα (ας μας επιτραπεί η λέξη)«αιμομικτικών» ρουσφετιών, μια και οι σύντροφοι ή οι σύζυγοι βουλευτών και υπουργών βολεύονται σε θέσεις δίπλα σε άλλους υπουργούς. Ενδοοικογενειακώς. Επιλέξαμε αυτές τις περιπτώσεις, διότι η κα Χριστοδουλοπούλου αναβαθμίσθηκε από τον κ. Τσίπρα σε Αντιπρόεδρο της Βουλής, ο κ. Σχινάς – Παπαδόπουλος κατέλαβε την πολύ σημαντική θέση του Γραμματέα της Νεολαίας και ο κ. Φλαμπουράρης  καθοδηγεί τον Πρωθυπουργό.

Δεν είναι πρωτόγνωρες αυτές οι αφηγήσεις. Τις έκαναν και οι προηγούμενοι. Μπορεί όχι σε τέτοια πυκνότητα βολεμάτων και με τέτοια ταχύτητα, αλλά συνέβαιναν. Δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις.Αυτό που αποδεικνύουν, ωστόσο, είναι πως η κυβέρνηση αισθάνεται ότι έχει ημερομηνία λήξεως και τρέχει να προλάβει την ικανοποίηση συνοδοιπόρων και ημετέρων. Και όλα αυτά μέσα στο εξαφανισμένο από την αχλή του μύθου «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.

Για τον λόγο αυτό ρωτάμε. «Ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς ή μειονεξία της ανηθικότητας; 
*Δικηγόρος