Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

31/10/16

Μαρξ: Ο Βαρουφάκης της εποχής του (Μέρος 1ο – H αμοιβή της εργασίας)


«Είμαι φιλελεύθερος κομμουνιστής και μαρξιστής» είχε δηλώσει μόλις ανέλαβε αρχιδιαπραγματευτής ο Γιάνης ο φονιάς (της Oικονομίας), λίγο πριν αρχίσει να... απειλεί τον Σόιμπλε με Grexit.
Φιλελεύθερος κομμουνιστής είναι η απόλυτη αντίφαση. Σαν να λέμε αναρχικός στρατόκαυλος. Γαύρος βάζελος. Κυκλική ευθεία. Μίνιμαλ Πατούλης. Ισόγειος ουρανοξύστης. Ευφυής συριζαίος. Χνουδωτό γυαλόχαρτο.

Ευτυχώς που προσέθεσε το μαρξιστής. Και καταλάβαμε. Διότι ο μαρξισμός είναι η σουρεαλιστική συναρμογή, σε ένα σύστημα ιδεών, αντιφατικών πραγμάτων. Όμως, επειδή το «δια ταύτα», οι πρακτικές δηλαδή του μαρξισμού βύθισαν στη δυστυχία δισεκατομμύρια ανθρώπους επί έναν σχεδόν αιώνα, δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή σ΄ αυτές και μικρότερη στη γενεσιουργό αιτία τους: το σκεπτικό τους. Ο Μαρξ, τον οποίο είχα τη διαστροφή να μελετήσω, κατ΄ αρχήν ως έφηβος ανηψιός «ιδεολόγου» αριστερού που μου είχε φέρει ως ακριβό δώρο το απαγορευμένο, χούντα γαρ, «Κεφάλαιο» στην έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» και αργότερα ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ μια και η Μαρξιστική Ανάλυση ήταν βασικό μάθημα – μη χάσουμε, είναι η αποθέωση της αντίφασης! Ένας αχταρμάς ιδεοληψιών, αυθαιρεσιών, φαντασιοπληξιών και ελάχιστων σωστών αλλά κοινότοπων επισημάνσεων, που λειτούργησαν ως άλλοθι σοβαρότητας και εξαπάτησαν πολύ κόσμο, που, μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν έχουν διαβάσει ποτέ έστω και μια παράγραφο του ινδάλματός τους.
Για τη συνέχεια liberal

Δεν υπάρχουν σχόλια: