Σχετικά με την οργάνωση της παραγωγής, η ριζοσπαστική Αριστερά θεωρητικά υποστηρίζει μορφές εργασίας διαφορετικές από την εξαρτημένη μισθωτή εργασία του καπιταλισμού: αγροτικούς συνεταιρισμούς, αυτοδιαχείριση στα εργοστάσια, ή δίκτυα ανεξάρτητων επαγγελματιών που παράγουν συνεργατικά. Θεωρητικά, μόνο, δυστυχώς.
Στο βιβλίο του J.F.C. Fuller "The Decisive Battles of the Western World 1792-1944" o Άγγλος ιστορικός John Terraine εκδότης του βιβλίου (Έχω δυστυχώς μόνο την Αγγλική έκδοση της Paladin, 1970. Το βιβλίο αυτό συνιστά και ο Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Παναγιώτης Ήφαιστος ως ένα πολύ καλό βιβλίο ιστορίας. Έχει μεταφραστεί από τον Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ιωάννη Κολλιόπουλο στα Ελληνικά!). Πριν από κάθε κεφάλαιο όπου ο Fuller περιγράφει μια μάχη η οποία επηρέασε την ιστορία του κόσμου, ο Terraine σε ένα δικό του Χρονικό, περιγράφει τις συνθήκες της εποχής εκείνης που έγινε η μάχη.
Γράφει λοιπόν (σε ελεύθερη μετάφραση δική μου) στο Χρονικό 10, «Η Ρωσική Επανάσταση» στην σελίδα 399 ότι:
Στις 27 Νοεμβρίου 1917, με μία άλλη απόφαση μεταβιβάστηκε κάθε επιχείρηση στους εργάτες, οι οποίοι έγιναν η κυβερνώσα τάξη. Τα Σοβιέτ των Κομισάριων του Λαού, έγιναν η μορφή διακυβέρνησης της οποίας έργο ήταν η οργάνωση της παραγωγής και των άμεσων Κομουνιστικών υποθέσεων.
Επειδή οι εργάτες ήσαν ανίκανοι να οργανώσουν και να διευθύνουν οτιδήποτε, το άμεσο αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει η βιομηχανική δραστηριότητα. Τα εργοστάσια έγιναν σύλλογοι διαλογικής διαμάχης και καθώς οι εργάτες δεν είχαν τίποτε να ανταλλάξουν για τροφή οι αγρότες σταμάτησαν να καλλιεργούν την γη, εκτός από είχαν οι ίδιοι ανάγκη.
Τοιουτοτρόπως, το Μαρξιστικό πείραμα αποδείχθηκε ότι ήταν μια πλάνη. Δεν δημιούργησε τίποτε άλλο παρά αναστάτωση και αυτό επειδή δεν έλαβε υπ’ όψιν της την ανθρώπινη φύση.
Όμως απέδειξε κάτι που είχε μελλοντικά ανυπολόγιστη αξία – ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για να καταστραφεί η οικονομία ενός πιθανού εχθρού, είναι να του φυτέψεις τον Μαρξιστικό κομουνισμό στο κράτος του.
Έτσι ο Λένιν αναγκάστηκε να πάρει το πρώτο αποφασιστικό (οριστικό) του βήμα μακρία από τον Μαρξ. Στις 20 Δεκεμβρίου 1917, οργάνωσε μια ειδική αστυνομική δύναμη επάνω στα αχνάρια της παλιάς Τσαρικής Οχράνα, την Τσεκά!
Φαινομενικά το έργο της ήταν να καταπολεμήσει την αντεπανάσταση, αλλά ο πραγματικός της σκοπός ήταν να αναγκάσει την νέα κυβερνώσα τάξη (δηλ. τους εργάτες) να σταματήσουν την κακοδιοίκηση και να εργασθούν.
Επειδή πρώτα έπρεπε όλες οι τροφές να προσφερθούν στου εργάτες, αφαθρέθηκαν από τους αγρότες. Γι’ αυτό οι Κοινωνικοί Επαναστάτες απεχώρησαν από τον Λένιν.
Ήταν πλέον πολύ αργά, αμέσως μια τρομοκρατία εξαπολύθηκε από την Τσεκά και το Μαρξιστικό πείραμα πνίγηκε στο αίμα.
Ο Λένιν σχημάτισε ένα Πολιτικό Γραφείο από πέντε διακεκριμένα μέλη του Μπολσεβικικού Κόμματος υπό την δική του ηγεσία, το οποίο κυβερνούσε μέσω της Τσεκά και του Κόκκινου Στρατού που είχε δημιουργήσει ο Τρότσκυ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον εμφύλιο πόλεμο!
Αυτό ενίσχυσε την ξένη επέμβαση.
Ευμένης Καρδιανός
Στο βιβλίο του J.F.C. Fuller "The Decisive Battles of the Western World 1792-1944" o Άγγλος ιστορικός John Terraine εκδότης του βιβλίου (Έχω δυστυχώς μόνο την Αγγλική έκδοση της Paladin, 1970. Το βιβλίο αυτό συνιστά και ο Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Παναγιώτης Ήφαιστος ως ένα πολύ καλό βιβλίο ιστορίας. Έχει μεταφραστεί από τον Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ιωάννη Κολλιόπουλο στα Ελληνικά!). Πριν από κάθε κεφάλαιο όπου ο Fuller περιγράφει μια μάχη η οποία επηρέασε την ιστορία του κόσμου, ο Terraine σε ένα δικό του Χρονικό, περιγράφει τις συνθήκες της εποχής εκείνης που έγινε η μάχη.
Γράφει λοιπόν (σε ελεύθερη μετάφραση δική μου) στο Χρονικό 10, «Η Ρωσική Επανάσταση» στην σελίδα 399 ότι:
Στις 27 Νοεμβρίου 1917, με μία άλλη απόφαση μεταβιβάστηκε κάθε επιχείρηση στους εργάτες, οι οποίοι έγιναν η κυβερνώσα τάξη. Τα Σοβιέτ των Κομισάριων του Λαού, έγιναν η μορφή διακυβέρνησης της οποίας έργο ήταν η οργάνωση της παραγωγής και των άμεσων Κομουνιστικών υποθέσεων.
Επειδή οι εργάτες ήσαν ανίκανοι να οργανώσουν και να διευθύνουν οτιδήποτε, το άμεσο αποτέλεσμα ήταν να σταματήσει η βιομηχανική δραστηριότητα. Τα εργοστάσια έγιναν σύλλογοι διαλογικής διαμάχης και καθώς οι εργάτες δεν είχαν τίποτε να ανταλλάξουν για τροφή οι αγρότες σταμάτησαν να καλλιεργούν την γη, εκτός από είχαν οι ίδιοι ανάγκη.
Τοιουτοτρόπως, το Μαρξιστικό πείραμα αποδείχθηκε ότι ήταν μια πλάνη. Δεν δημιούργησε τίποτε άλλο παρά αναστάτωση και αυτό επειδή δεν έλαβε υπ’ όψιν της την ανθρώπινη φύση.
Όμως απέδειξε κάτι που είχε μελλοντικά ανυπολόγιστη αξία – ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για να καταστραφεί η οικονομία ενός πιθανού εχθρού, είναι να του φυτέψεις τον Μαρξιστικό κομουνισμό στο κράτος του.
Έτσι ο Λένιν αναγκάστηκε να πάρει το πρώτο αποφασιστικό (οριστικό) του βήμα μακρία από τον Μαρξ. Στις 20 Δεκεμβρίου 1917, οργάνωσε μια ειδική αστυνομική δύναμη επάνω στα αχνάρια της παλιάς Τσαρικής Οχράνα, την Τσεκά!
Φαινομενικά το έργο της ήταν να καταπολεμήσει την αντεπανάσταση, αλλά ο πραγματικός της σκοπός ήταν να αναγκάσει την νέα κυβερνώσα τάξη (δηλ. τους εργάτες) να σταματήσουν την κακοδιοίκηση και να εργασθούν.
Επειδή πρώτα έπρεπε όλες οι τροφές να προσφερθούν στου εργάτες, αφαθρέθηκαν από τους αγρότες. Γι’ αυτό οι Κοινωνικοί Επαναστάτες απεχώρησαν από τον Λένιν.
Ήταν πλέον πολύ αργά, αμέσως μια τρομοκρατία εξαπολύθηκε από την Τσεκά και το Μαρξιστικό πείραμα πνίγηκε στο αίμα.
Ο Λένιν σχημάτισε ένα Πολιτικό Γραφείο από πέντε διακεκριμένα μέλη του Μπολσεβικικού Κόμματος υπό την δική του ηγεσία, το οποίο κυβερνούσε μέσω της Τσεκά και του Κόκκινου Στρατού που είχε δημιουργήσει ο Τρότσκυ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον εμφύλιο πόλεμο!
Αυτό ενίσχυσε την ξένη επέμβαση.
Ευμένης Καρδιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου