Θάνος Τζήμερος.

Τέτοια μέρα πέρυσι, πάλι δίναμε ευχές, πάλι ελπίζαμε σε ένα "καλύτερο αύριο". Δεν ήρθε. Διότι, το "καλύτερο αύριο" δεν έρχεται μόνο του. Το φέρνουμε. Εσύ κι εγώ. Κι όσο στη χώρα κάνουν κουμάντο οι χειρότεροι πολίτες της - διαχρονικά μιλάω - κάθε καινούργια χρονιά θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Έτσι λοιπόν, για να είναι το 2016 αρχή ανάκαμψης, θα πρέπει η συμμορία που υποδύεται την κυβέρνηση να τσακιστεί να φύγει. Δηλαδή πρώτα να τσακιστεί, να καταρρεύσει, και μετά να φύγει. Κι επειδή δεν πρόκειται να φύγει μόνη της θα πρέπει να τη διώξουμε. Εσύ κι εγώ. Και θα πρέπει αυτή που θα έρθει στη θέση της να μην είναι μια εναλλακτική συμμορία, όπως συνέβαινε σαράντα χρόνια τώρα. Άρα:

1. Καμμία στήριξη στον εσμό των ψυχοπαθών και των απατεώνων. Ελπίζω η αντιπολίτευση να κατάλαβε το τερατώδες λάθος που έκανε δήθεν "σώζοντας τη χώρα" όταν υπερψήφισε το συριζανελικό μνημόνιο. Να αφεθούν να βράσουν στο ζουμί τους, αυτογελοιοποιούμενοι, αυτοαναιρούμενοι, αυτοεξευτελιζόμενοι, αυτοδιασυρόμενοι. Καμμία συνδιαλλαγή με τους κήρυκες της μισαλλοδοξίας, καμμία συμφωνία με τους απατεώνες, καμμία εμπιστοσύνη στους εκβιαστές, κανένα έλεος στους καταστροφείς της χώρας. Μέχρι να τους πάρουν με τις πέτρες οι ίδιοι που τους ψήφισαν.
2. Στήριξη σε κάθε προσπάθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αλλάξουν φυσιογνωμία. Στην ΝΔ και τον Κυριάκο τώρα, σε όποιον σοβαρό απ΄ το Ποτάμι καταδείξει, στο επερχόμενο συνέδριό τους, την κραυγαλέα ανεπάρκεια του "ούτε-ούτε" και του δώσει τα μπογαλάκια (και το σακίδιο) στο χέρι. (Για το ΠΑΣΟΚ της Φώφης και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά ανέκδοτα δεν αξίζει να χαραμίσεις ούτε λέξη.)
3. Μάχη χωρίς ανάπαυλα στο διαδικτυακό πεδίο και στην κοινωνία μέχρι την πλήρη εξουδετέρωση της αριστερής απάτης. Με πολεμοφόδια που δεν θα περιέχουν “–ισμούς”, αλλά απλά και κατανοητά παραδείγματα για το πώς παράγεται πλούτος και το πώς οι ατομικές ελευθερίες (των οποίων υποσύνολο είναι οι ελευθερίες που σχετίζονται με την οικονομική δραστηριότητα), φέρνουν ευημερία και ευτυχία, σε κάθε πολίτη ατομικά και στην κοινωνία συνολικά.
4. Επιτέλους, κοινή πορεία των ανθρώπων της μεταρρύθμισης και της ευρωπαϊκής προοπτικής. Είμαστε τόσο λίγοι. Κανένας δεν περισσεύει. Όσα βέλη διαθέτετε, ρίξτε τα στον πραγματικό αντίπαλο, τον πελατειακό λαϊκισμό, όχι ο ένας στον άλλον.

Εύχομαι λοιπόν να αντέξουμε ακόμα μια χρονιά παλεύοντας με τη σαπίλα, μέχρι να τελειώσει ο μεταπολιτευτικός εφιάλτης στην οδυνηρότερη, συριζανελική, εκδοχή του. Το 2016 έχει πολλές ελπίδες να είναι η αρχή της νέας Ελλάδας.

Υ.Γ. Είμαι χωρίς κινητό (πήγα να το αναβαθμίσω και μπλόκαρε) και σχεδόν χωρίς διαδίκτυο εδώ και 5 μέρες. Αλλά είμαι σε διαρκή σύνδεση με την Αστράκα. Είναι καλύτερα, σας το υπογράφω…